Dziwny Ten Świat – Opowieść Niemenem

Janusz Radek

CD 1 – Koncert Live – Intro/Baw się w ciciubabkę; Płonie stodoła (Płonąca stodoła); Wspomnienie; Pod papugami; Sen o Warszawie; Dziwny jest ten świat; Jednego serca; Czy mnie jeszcze pamiętasz; Jołoczki sasjonoczki (Jodełki, sosenki); Ptaszek; Dostał Krzyś automat nowy (Pokój); Nim przyjdzie wiosna; Wesołego powszedniego dnia; Co dzień; Dobranoc
CD 2 – Jeszcze bliżej – Jaki kolor wybrać chcesz; Domek bez adresu; Włóczęga; Obok nas; Czas jak rzeka; Mów do mnie jeszcze
Muzycy: Janusz Radek & Orkiestra pod dyrekcją Tomasza Filipczaka

Zachęcony entuzjastycznymi relacjami z koncertowej „Opowieści Niemenem” sięgnąłem po dwupłytową edycję albumu Janusza Radka. Pierwsza płyta – to zapis koncertu solisty z orkiestrą w Bielskim Centrum Kultury, zaś druga – to studyjne wersje sześciu kompozycji nagranych przez wokalistę z akompaniamentem fortepianu Tomasza Filipczaka.

Repertuar obu płyt stanowią dobrze znane piosenki wykonywane przez Niemena (w dużej części jeszcze z zespołem Akwarele) oraz utwór Co dzień autorstwa obu liderów projektu. Całość od początku nasuwała mi skojarzenia z wiązanką przebojów nagraną w 1980 r. przez Niemena z orkiestrą Zbigniewa Górnego, ale przesłuchałem obie płyty bez uprzedzeń.
Niestety, ale zirytowały mnie na pierwszej płycie wokalne introdukcje niejako zastępujące zapowiedzi piosenek. Te wstępy i łączniki śpiewane przez Radka scatem, niby to imitującym głos Niemena pozostają w wyraźnej opozycji do klimatu utworów z repertuaru Mistrza.  

W partiach instrumentalnych od razu spodobały mi się orkiestrowe smyczki, a także gitarowe ostinato Dariusza Bafeltowskiego w podkładzie Snu o Warszawie oraz kadencja trąbki Piotra Ziarkiewicza w Pod Papugami. Sam wokalista lepiej wypada w drugiej części koncertu, zwłaszcza w piosenkach spoza akwarelowego kanonu. Jego oratoryjne inklinacje są słyszalne w songu z filmu „Rodzina Leśniewskich” oraz w ironicznej piosence Pokój.

Zabawnym intermezzo miały być zapewne pastiszowe Jodełki, sosenki dość swobodnie przeniesione przez Radka na grunt rosyjskiej dyskoteki. Nasuwa się pytanie, czy nie nazbyt swobodnie? Możliwe, że część słuchaczy uzna to wykonanie za kicz, ale ja dostrzegam tu dowcipnie zastosowany patent Niemena z  radiowej wersji piosenki Jagody szaleju.
A że w obu omawianych przypadkach końcowy efekt jest dyskusyjny – to już inna sprawa. Jeśli miałbym wskazać na niewątpliwie udany klucz interpretacyjny, to mój wybór padłby na Ptaszka, który na płycie Niemena był zaledwie żartem i  przerywnikiem, a u Radka stał się przemyślaną puentą obecnej sytuacji naszej muzyki pop, gdzie dobrego tekstu i ciekawej aranżacji – jak na lekarstwo.

Atutem tego wydawnictwa jest druga płyta zawierająca studyjne wersje sześciu kompozycji z repertuaru Niemena zaaranżowanych tylko na głos i fortepian, a zaśpiewanych już bez charakterystycznej „nad-ekspresji”, ale z nieznacznie zmienioną linią melodyczną. Znakomicie słucha się w tym opracowaniu kompozycji do wiersza Mów do mnie jeszcze Przerwy-Tetmajera i piosenki Czas jak rzeka z nostalgicznym tekstem Niemena. Niewątpliwie mamy na tym albumie do czynienia z dużo bardziej dojrzałym odtwórcą niż Janusz Radek sławny dzięki głośnej interpretacji songu Dziwny jest ten świat podczas festiwalu opolskiego w 2003 roku.
 

Autor: Marek Zawadka