Bill Withers

Legendarny amerykański wokalista zmarł 30 marca 2020 roku w Los Angeles.

Bill Withers był legendą muzyki soul i r & b, a jego ponadczasowe hity pozostawiły trwały ślad w popkulturze drugiej połowy XX wieku. Ain’t No Sunshine, Just the Two of Us i Lean on Me rozeszły się w milionowych nakładach, przyniosły autorowi nagrody Grammy. Piosenki Withersa pojawiały się w słynnych filmach „Jerry Maguire”, „Notting Hill”, „The Bodyguard” czy „American Beauty”.

Jego kariera muzyczna miała niezwyczajny przebieg. Withers urodził się 4 lipca 1938 roku w miasteczku górniczym Slab Fork w Zachodniej Wirginii. Wychowywał się w wielodzietnej rodzinie, w ubóstwie. W dzieciństwie i latach młodzieńczych słuchał muzyki gospel i country. Po ukończeniu szkoły, przez dziewięć lat służył w marynarce, do 1965 roku. Dwa lata później zamieszkał w Los Angeles.

W roku 1971, kiedy miał 33 lata, Withers nagrał dla wytwórni Sussex Records debiutancki album „Just As I Am”. To był jego pionowy start. Piosenka Ain’t No Sunshine wskoczyła na szczyty list przebojów, stała się jego znakiem rozpoznawczym do końca życia. W dwuminutowym przeboju, zainspirowanym filmem „Days of Wine and Roses”, wokaliście towarzyszą „Duck” Dunn na gitarze basowej, na perkusji Al Jackson, Jr., na gitarze Stephen Stills. Producentem sesji był Booker T. Jones. Przejmujący tekst piosenki jest krótki, ale chwyta za serce, Withers powtarza frazę „I know” 26 razy (polską wersją Ain’t No Sunshine jest nagrany w 1974 roku przez Budkę Suflera Sen o dolinie ze słowami Adama Sikorskiego).

Kolejny jego album, wydany w 1972 roku „Still Bill”, przyniósł mu jeszcze większy rozgłos dzięki piosence Lean on Me. W 1977 roku Withers podpisał kontrakt z Columbią, dla której to wytwórni nagrał dwa kolejne hity – Lovely Day (1977) oraz z saksofonistą Groverem Washingtonem Jr. Just the Two of Us (1981).

Jego profesjonalna kariera nagle się urwała wskutek nieporozumień z kierownictwem wytwórni Columbia. „Ludzie mówią, że moja kariera trwała 15 lat – zwierzał się kiedyś Withers. – Ale to było tylko osiem lat. Od 1978 do 1985 nie pozwolono mi w Columbii nawet wejść do studia”. Jego ostatnią płytą była „Watching You Watching Me”.

Withers wycofał się z życia muzycznego, pracował m.in. jako mechanik lotniczy. Ale świat muzyki o nim nie zapomniał. W 2009 roku nakręcony został poświęcony mu film dokumentalny „Still Bill”. W roku 2015 Withers wprowadzony został do Rock and Roll Hall of Fame.

Otaczany kultem wokalista i kompozytor zmarł na serce. Miał 81 lat. Na wiadomość o jego śmierci niezliczone rzesze fanów na całym świecie powróciły do jego kojących, przepojonych smutkiem i bólem rozstania piosenek, a Lean on Me stał się hymnem nadziei i solidarności w czasach pandemii.