Bobby Hutcherson

Wybitny amerykański wibrafonista zmarł w Montara w Kalifornii 15 sierpnia 2016.

Kiedy objawił się na nowojorskiej scenie w pierwszej połowie lat 60., zwrócił na siebie uwagę nowatorskim podejściem wraz z takimi muzykami-wizjonerami jak Eric Dolphy, Jackie McLean i Joe Henderson. Jego partie były pełne melodycznych niespodzianek, harmonicznej odwagi, wprowadzały aurę tajemniczości. Hutcherson rozluźnił idiom bebopu wprowadzając elementy free, a potem również i fusion.

Urodził się w Los Angeles 27 stycznia 1941 roku. W dzieciństwie chodził na lekcje fortepianu, ale zainteresował się wibrafonem, gdy mając 12 lat usłyszał Milta Jacksona. Muzykował z różnymi zespołami w Kalifornii. W 1961 przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie nawiązał współpracę z takimi muzykami jak Herbie Hancock, Archie Shepp, Andrew Hill. Brał udział w nagraniu kanonicznych albumów tamtej epoki: Jackie’ego McLeana „One Step Beyond” i „Destination… Out!” (1963),  Erica Dolphy’ego  „Out To Lunch”, czy Joe’ego Hendersona „Mode For Joe”  (1966). W roku 1965 wydał swój pierwszy album w roli lidera: „Dialogue”.

Nagrywał głównie dla Blue Note. W 1977 podpisał kontrakt z Columbią, która wydała jego trzy albumy.  Grał na ścieżce dźwiękowej filmu „Round Midnight” Bertranda Taverniera (1986). Nagrywał z McCoy Tynerem i Sonnym Rollinsem. W roku 2004 został członkiem SF Jazz Collective (w której to konstelacji grali m.in. Joshua Redman, Roy Hargrove, Eric Harland). Powrócił do Blue Note w 2014 roku albumem „Enjoy The View” (Joey DeFrancesco – org, David Sanborn - as i Billy Hart - dr).

Jego następcami są dzisiaj m.in. Steve Nelson, Joe Locke i Stefon Harris.