Koryfeusz Muzyki Polskiej 2014

Marta Januszkiewicz

Instytut Muzyki i Tańca w 2011 roku ustanowił nagrodę Koryfeusza Muzyki Polskiej, której laureatów wybierają przedstawiciele środowiska muzycznego. Szukają oni koryfeuszy dla muzycznego świata. Czyli wybitności. Doceniają nagrodzonego za „już”, ale niejako proszą o więcej. By przewodzili, wskazywali, by stwarzali przedpola – całemu „chórowi” następców.

30 września 2014 w Studiu PR im. Lutosławskiego w Warszawie gremium złożone z ponad 30 osób – dyrektorów organizacji muzycznych, przedstawicieli uczelni, dziennikarzy, a także laureatów z poprzednich lat – po raz czwarty przyznało nagrody w trzech kategoriach: Osobowość Roku, Wydarzenie Roku i Nagroda Honorowa. Gatunków muzyki jest wiele. Kolegium elektorów ogranicza się do wyboru osób i zdarzeń związanych z muzyką artystyczną – w szranki staje więc też jazz.

fot. Marta Ankiersztejn

W tym roku mieliśmy dwie jazzowe nominacje: dla Włodka Pawlika (Osobowość Roku) oraz dla 1. Międzynarodowego Jazzowego Konkursu Skrzypcowego im. Zbigniewa Seiferta (Wydarzenie Roku).

W pierwszej kategorii obok zwycięzcy Grammy Award za „Best Large Jazz Ensemble Album” rywalizowali: Agata Zubel, śpiewaczka i kompozytorka, niedawna zwyciężczyni najbardziej prestiżowego konkursu kompozytorskiego: Międzynarodowej Trybuny Kompozytorów UNESCO, Jacek Kaspszyk, nowy dyrektor artystyczny Filharmonii Narodowej, jeden z najlepszych polskich dyrygentów, saksofonista Paweł Gusnar, profesor UMFC, niedawno otrzymał „Fryderyka” za płytę z muzyką współczesną, oraz Ewelina Nowicka – skrzypaczka promująca polski zapomniany reper­tuar.

Obok Konkursu im. Seiferta do Wydarzenia Roku zakwalifikowano: folkowy Festiwal „Wszystkie Mazurki Świata – Rzeczpospolita Kolberga” (program ciekawie połączył się z rokiem polskiego etnografa), prapremierę „Moby Dicka„ Eugeniusza Knapika w TW-ON oraz polską premierę „Portretu” Mieczysława Wajnberga w Teatrze Wielkim w Poznaniu, poza tym koncert Krystiana Zimermana na zeszłorocznym Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”, na którym po 25 latach zabrzmiał napisany dla pianisty Koncert fortepianowy Witolda Lutosławskiego – w tym samym miejscu i obsadzie.

Osobowością Roku został Włodek Pawlik. Sądzę, że szacunek jury dla nagrody niejako „wyższej instancji”, tak spektakularnej medialnie, jak Grammy, nie pozostał bez wpływu. Pianista odebrał nagrodę – statuetkę autorstwa Adama Myjaka – z rąk Doroty Miśkiewicz. Za Wydarzenie Roku uznano zaś koncert Krystiana Zimermana na „Warszawskiej Jesieni” (który w Polsce koncertuje z rzadka).

fot. Marta Ankiersztejn

Nagroda Honorowa przypadła jednemu z najwybitniejszych muzykologów i teoretyków muzyki, chopinologowi Mieczysławowi Tomaszewskiemu (ur. 1921). Ja profesora znam najlepiej z jego opus magnum, nazywanej przez studentów „biblią Chopina”, czyli „Chopin: człowiek-dzieło-rezonans”, a także jako twórcę integralnej metody analizy dzieła muzycznego oraz autora zachwycających i kształcących audycji w radiowej Dwójce.

Na gali wręczenia Koryfeuszy, tuż przed Międzynarodowym Dniem Muzyki, nie mogło obyć się bez muzyki. Program wieczoru spoiła nić polskiej tradycji muzycznej, a to w związku z trwającym Rokiem Kolberga. Występy Motion Tria stały się klamrą wydarzenia: na początek Koziołek wg zapisków Kolberga, na zakończenie transkrypcja Orawy Kilara, zmarłego pod koniec 2013 roku. Lekko jazzujących i folkowo-popowych nut dostarczyło trio wokal-kontrabas-perkusja Chłopcy Kontra Basia – ale nie powiem, że najlepszych, bo w głosie było tyle nieczystości… Świetnie jak zawsze sprawdziła się Maria Pomianowska z zespołem. Inspiracje polską tradycyjną muzyczną słychać w II Kwartecie smyczkowym Karola Szymanowskiego; można było dać wiarę, że płytę Royal String Quartet z tym dziełem w „BBC Music Magazine” uznano nagraniem miesiąca.