Odkrycie Bałaty

Krystian Brodacki

Aż do tego wieczoru nie doceniałem, przyznaję, talentu Marka Bałaty. Sprawcą ujawnienia jego dotąd raczej ukrytych możliwości jest Adzik Sendecki, który przystał na propozycję Witolda Wnuka, aby w trakcie XV. Jubileuszowego Festiwalu Jazzowego połączyć siły w duecie z Bałatą.

11 lipca br. w Piwnicy pod Baranami doszło do tej niezwykłej konfrontacji. Używając syntezatora Motiv 8 (pełna fortepianowa klawiatura: 88 klawiszy!), komputera i fortepianu akustycznego, Sendecki otoczył wokalistę wielobarwnym
pejzażem dźwięków, w którym Marek poczuł się jak w domu. Odpowiadał z wyczuciem i fantazją na „zaczepki” pianisty, kreując bogate wyrazowo i mistrzowskie pod względem technicznym improwizacje i inspirując z kolei Adzika; głos Bałaty to połączenie sprężyny z plasteliną: może z nim robić co tylko zechce. Polski Bobby McFerrin! Korzystał z trzech mikrofonów (typu dry, long reverb i octaver), posłużył się też kastanietami i shakerem.

W programie artyści zawarli treści różnorodne: był motyw andaluzyjski, chiński, a nawet motyw syreny portowej; w Obertasie Sendeckiego usłyszeliśmy echa Chopina, pojawił się też motyw mozartowski. Doszły jeszcze  dwa wiersze Jamesa Joyce’a z tomu „Chamber music”: The twilight turns from amethyst i Sleep now, oh sleep now oraz kompozycja Bałaty pt. Preludium d-moll dla Andrzeja (dedykacja dla Andrzeja Zauchy). Dużo, jak na jeden koncert. I ani chwili nudy!

Krystian Brodacki


Artykuł opublikowany w JAZZ FORUM 9/2010