Skrzyżowanie Kultur – Sister Fa i Orishas

Henryk Kotowski

Wtorkowy koncert 15 września b.r. odstawał od dotychczasowego schematu. Ale równocześnie był on w zgodzie z definicją imprezy.

Nie można udawać, że czegoś nie ma tylko dlatego, że nam się to nie podoba. Odwrotnie, trzeba być i czujnym, i świadomym czyhającego niebezpieczeństwa.

Wieczór był hip-hopowy. Korki w uszach miałem przez cały czas pobytu w namiocie; na innych koncertach wyjmuję je gdy odejdę od sceny.

Pierwsza część koncertu to Sister Fa. Jest to pseudonim senegalskiej raperki, mieszkającej obecnie w Europie, ale opowiadającej o problemach afrykańskiej ludności. Jak zwykle w rapie, mało kto rozumie, o co chodzi i oczywiście efektów społeczno-politycznych z tego nie ma. Natomiast młoda publiczność chce mieć świadomość, że popiera równość, wolność i braterstwo. Występ był mało dynamiczny, mało ekscytujący, może dlatego, że załoga Sister Fa składa się z Europejczyków.

Kontrast był kolosalny, gdy na scenę weszli Kubańczycy. Nazwa formacji Orishas znaczy bóstwa w afrykańskich religiach. Dla dużej części publiczności artyści może nie są bóstwami, ale na pewno seks-symbolami. Koncert rozpoczęli doskonałym beatem w typowym hip-hopowym stylu, lecz bardzo szybko przeszli do rytmów salsa. Ich teksty podobno są apolityczne, ale społecznie zaangażowane.

Jeśli kogoś odstrasza nazwa hip-hop, to proponuję nazwać muzykę Orishas salsa nuevo. Doskonale wykorzystują techniczne możliwości tworzenia nowego brzmienia ale zachowują swoje korzenie. Najważniejsze, że robią to dobrze. Daje się to tańczyć jak salsę, co zresztą udowodnili sami na scenie. Publiczność też nie stała sztywno i nawet zauważyłem samego dyrektora Rady Programowej Festiwalu pląsającego w tłumie.

Klub jazzowy Tygmont organizuje w weekendy imprezy taneczno-dyskotekowe. Okazuje się, że jazz, reprezentowany przez klub Tygmont, i Festiwal Warszawski Skrzyżowanie Kultur mają coś wspólnego – raz w tygodniu tańczy się salsę.

Henryk Kotowski