Wanda Narkiewicz-Jodko

Paweł Brodowski

Wokalistka zespołu Alibabki zmarła w Warszawie 19 lutego 2020 r.

Po długiej walce z chorobą nowotworową odeszła Wanda Narkiewicz-Jodko, wokalistka zespołu Alibabki – jednego z najlepszych i najbardziej popularnych zespołów wokalnych w historii polskiej muzyki rozrywkowej, żona Jana Narkiewicza-Jodko (Borkowskiego), zasłużonego dziennikarza radiowego, działacza i popularyzatora polskiego jazzu, na początku lat 70. z-cy redaktora naczelnego JAZZ FORUM.

Urodziła się 1 listopada 1943 roku w Karolinowie. W swoim życiu nosiła cztery różne nazwiska – z domu Chojnacka, po pierwszym mężu (Piotrze) Orlańska, po drugim Borkowska, w latach 90. zmieniła nazwisko na Narkiewicz-Jodko.

Zaczęła śpiewać w dzieciństwie. Już od połowy lat 50. wraz z trzema koleżankami z oryginalnego składu Alibabek, Krystyną Grochowską, Anną Łytko i Sylwią Rajchert śpiewała w chórze dziecięcym Filharmonii Narodowej (pod kierunkiem chórmistrza Stefana Wasiaka), następnie, w okresie licealnym (Wanda uczyła się w Technikum Fototechnicznym w Warszawie przy ul. Spokojnej – tym samym, do którego kilka lat wcześniej chodził Marek Karewicz) w chórze Domu Kultury Muranów (p/k Henryka Wojnarowskiego). Po maturze cała czwórka dziewcząt przeszła do słynnego chóru harcerskiego Władysława Skoraczewskiego. I tam, w ramach dużego chóru, wyodrębnił się chór kameralny, do którego doszły Alina Puk i Anna Dębicka.

Alibabki 1965: Anna Dębicka, Alina Puk, Krystyna Grochowska, Wanda Orlańska, Sylwia Rajchert, Anna Łytko
fot. Marek Karewicz 

Ten właśnie zespół pod nazwą Cykady (p/k Zbigniewa Ciechana i Jana Rysińskiego) wziął udział w I Sympozjum Piosenki Harcerskiej w Przemyślu, podczas którego na początku stycznia 1964 roku zespół zmienił nazwę na Alibabki. W 1966 roku na miejsce Aliny Puk przyszła młodsza siostra Ani Dębickiej – Ewa, w 1970 roku miejsce Ani Łytko zajęła Agata Dowhań, potem było jeszcze kilka innych, krótkotrwałych zmian personalnych, ale to już zupełnie inna historia…

W błyskawicznym czasie przed zespołem, który pracował pod kierunkiem muzycznym kolejno Juliusza Loranca, Bernarda Kawki i Henryka Wojciechowskiego, otworzyły się szeroko drzwi radiowych studiów i estrady ogólnopolskich festiwali. Trudno było sobie wyobrazić Festiwale Piosenki w Opolu bez Alibabek, pojawiały się tam 15 razy.

Występy estradowe, telewizyjne, filmowe. Cudownie splecione w chórkach głosy Alibabek stały się częścią niezliczonych przebojów takich gwiazd jak m.in. Czesław Niemen (Dziwny jest ten świat), Marek Grechuta, Andrzej Zaucha, Skal­dowie, Maryla Rodowicz, Tadeusz Woźniak… I sukcesy pod swoim szyldem, własne przeboje (Kwiat jednej nocy), występy telewizyjne, nagrania filmowe, prekursorskie dokonania (Alibabki były pierwszym zespołem w Polsce, który wykonywał muzykę w rytmie ska), nagrody, przeboje, które zna cała Polska…

Alibabki to niezwykła historia muzycznej przygody na całe życie, wspólnych fascynacji, profesjonalnej sumienności i prawdziwej przyjaźni. Pogodne usposobienie Wandy, jej serdeczność i dryg organizacyjny sprawiły, że w zespole bez lidera była jego nieformalnym liderem.