Wspomnienie o Stanisławie Sucheckim

Sylwia Suchecka Zdunek

Z wielką radością (choć bardzo po czasie) przeczytałam w Waszym czasopiśmie artykuł poświęcony mojemu tacie Stanisławowi Sucheckiemu. Bardzo dziękuję Panu Stanisławowi Danielewiczowi za pełen swady, prawdy i optymizmu tekst.

Jestem wdzięczna za to, że docenił zamiłowanie mojego taty do tradycyjnego jazzu, kiedy byłam młodsza słuchałam opowieści o słuchaniu w  trzeszczącym radiu „prawdziwej, amerykańskiej” muzyki, a teraz jestem  przekonana, że w niebiańskim jazz bandzie wyróżnia się kolorem skóry.

Chociaż swoich córek nie zaraził pasją do muzyki, to starszą, czyli mnie, skutecznie przekonał, że Mazury to najpiękniejsze miejsce do życia.
Przesyłam serdeczne pozdrowienia znad jeziora Dadaj.

Sylwia Suchecka Zdunek