And If

Anat Fort Trio

Paul Motian (1); Clouds Moving; En If; Some; Something ’Bout Camels; If; Lanesboro; Minnesota; Nu; Paul Motian (2)
Muzycy: Anat Fort, fortepian; Gary Wang, kontrabas; Roland Schneider, perkusja

Mieszkająca w Nowym Jorku izraelska pianistka Anat Fort w swojej sztuce wskazuje na ważny dla niej priorytet ograniczania ilości dźwięków, zwraca natomiast szczególną uwagę na czas i miejsce ich zaistnienia. Dzięki temu każdy szczegół materii dźwiękowej jest słyszalny i istotny w narracji. To z kolei zwiększa siłę przesłania muzyki i ustala znaczniejszą głębię jej wyrazu.

Pianistce w komponowaniu tej wizji artystycznej pomagają efektywnie jej partnerzy: kontrabasista Gary Wang i perkusista Roland Schneider. Nie akcentują mocno swojej obecności, a wspierają raczej jej zamysły stonowanymi i wyważonymi kontrapunktami. Tylko niekiedy, gdy dramaturgia utworu tego wymaga, budują akompaniament wyraźnie skonkretyzowany pod względem pulsacyjnym. A jednak, chociaż pełnią rolę podporządkowaną całkowicie idem liderki, stanowią równocześnie autonomiczny tandem czytelnie podkreślający ekspresję konstruowanej treści dźwiękowej. Także pod względem kolorystycznym brzmią świetnie. Ich akustyczne instrumentarium ukazuje całą paletę potencjału sonorystycznego i zachwyca barwowymi niuansami.

Oczywiście najważniejszą funkcję w interpretacji utworów spełnia Anat Fort. To ona skomponowała cały materiał muzyczny i ona też wykonuje najważniejsze w nim partie. W zarejestrowanych dziesięciu pozycjach albumu prezentuje się jako instrumentalistka mistrzowskiej klasy, posiadająca ogromne atuty interpretacyjne i improwizatorskie. Fortepian pod jej palcami okazuje się być niezwykle spolegliwym narzędziem do wyrażania wszelkich emocji. Zresztą jej propozycje muzyczne, odbiegające mocno od konstrukcji standardów jazzowych i negujące, typowe dla nich, artykulacyjne i kadencyjne rozwiązania, pozwalają na szersze postrzeganie idiomu współczesnej twórczości improwizowanej.

Anat Fort kontynuuje tu drogę zapoczątkowaną przez wielu pianistów nagrywających dla wytwórni ECM, szczególnie tą wyznaczoną przez Bobo Stensona. Producentem jej projektu jest Manfred Eicher, szef wspomnianej firmy. Nie można się więc dziwić, że powstała interesująca płyta.

Autor: Piotr Kałużny