Atlantic

Radek Wośko Atlantic Quartet

Perkusista Radek Wośko po sukcesie prowadzonej z saksofonistą Tomaszem Licakiem grupy Entrails United na festiwalu Jazz nad Odrą w 2003 r. nie zwalnia tempa, co roku nagrywając i wydając autorski album. „Atlantic” to dzieło zespołu, którego nazwa nawiązuje do personalnego składu, iście transoceanicznego: na gitarze gra Gilad Hekselman (Izrael/USA), na basie Mariusz Praśniewski (Polska), na fortepianie Søren Gemmer (Dania); sam lider większość czasu spędza w Danii, gdzie ukończył studia i stał się ważną postacią kopenhaskiego środowiska muzycznego.

Wszystkie utwory na płycie to autorskie dokonania lidera (z wyjątkiem Man of the
Light Zbigniewa Seiferta), dowodzące, że świetnie opanował warsztat jazzowego kompozytora głównego nurtu. Jak po płycie perkusisty można się było spodziewać, ważna jest tu warstwa rytmiczna, czyli przywiązanie do jasno określonych podziałów – tylko kończący album utwór Sad Eyes ma charakter swobodnej impresji, w której blachy i bębny pełnią rolę koloryzujących ozdobników, poza tym Wośko jeńców nie bierze i używa perkusji, by tak rzec, zgodnie z przeznaczeniem, wygrywając finezyjne figury z siłą i wdziękiem lekkoatlety.

Oczywiście, lider nie zaniedbał też innych elementów i dostarczył swoim partnerom tematów do rzeczowych improwizacji (najbardziej przypadły mi do gustu energiczny Freebop Bloose i pogodny Summer Session). O ile rolą fortepianu Gemmera jest (przeważnie) wtopienie się w brzmienie zespołu i zapewnienie mu stosunkowo łagodnego oblicza, o tyle przenikliwy sound gitary Hekselmana ma za zadanie podtrzymać uwagę słuchacza. Trudno tę płytę określić jako oryginalną. Trzymając się geograficznej metafory jest „Atlantic” albumem bardziej amerykańskim niż europejskim, a muzyka na niej zawarta to raczej jazzowa lingua Latinaniż wyraz niepowtarzalnej inspiracji „tu i teraz”. 

Autor: Adam Domagała