Barok Progresywny

Nikola Kołodziejczyk

Recenzent stoi w trochę niekomfortowej sytuacji, gdy omawiana płyta uzyskała już laur – Fryderyk 2016. Lecz w tym wypadku materia muzyczna krążka  reprezentuje najwyższy poziom koncepcyjny i wykonawczy, więc wypada tylko podpisać się obiema rękoma pod werdyktem jury.

To już drugi tytuł firmowany przez Kołodziejczyka po fascynującym debiucie płytowym „Chord Nation” z udziałem jazzowej orkiestry dętej. Jak się jednak artysta zwierza w wywiadzie, jego natura dość szybko nudzi się graniem tego samego. Był to z pewnością jeden z przyczynków, by miast kontynuować działania dużego składu dętego, przenieść zainteresowanie na komponowanie z udziałem smyczków w konwencji wywodzącej się z tradycji europejskiego baroku, przywołując chwilami też echa polskiego folkloru, dalekich Indii, a nawet Japonii.

Skomponowana i zaaranżowana przez pianistę płyta przedstawia suitę w kilkunastu częściach granych ciągiem. Zarejestrowano wykonanie, które nie zostało potem poddane żadnym zabiegom dogrywania czy retuszu. W akustycznym składzie orkiestry dominują smyczki i one najczęściej prowadzą wątek melodyczny z ukłonami w stronę baroku. Instrumenty dęte, gitara, fortepian, kontrabas, czy perkusja dają o sobie znać najczęściej w trakcie popisów solowych o charakterze mniej lub bardziej jazzowym. Raz po raz obie grupy instrumentów spotykają się w harmonijnym budowaniu wyszukanych polifonii. Właściwie wszyscy soliści, z liderem w roli pianisty włącznie, zachwycają partiami improwizowanymi dobrze osadzonymi w kontekstach.

Oryginalny jest koncept swoistego przerzucania estetycznego pomostu pomiędzy szacowną klasyką a jazzową czy etniczną współczesnością. Kołodziejczyk prowadzi te przejścia tak umiejętnie i gładko, że trudno jest wskazać konkretne momenty stylistycznych transformacji. Imponujące jest zgranie całego materiału – wybiórcze słuchanie poszczególnych utworów traci sens. Takie umiejętności posiada na świecie tylko nieliczna grupa doświadczonych aranżerów jazzowych, do którego to grona lider ma wszelkie szanse dołączyć.

Autor: Cezary Gumiński