Conspiracy

Terje Rypdal

„Conspiracy” to płyta, która jest dla norweskiego gitarzysty swego rodzaju powrotem, zarówno do pewnej estetyki, jak i do pracy studyjnej dla ECM. Terje Rypdal, wraz ze swoim kwartetem, skompletowanym specjalnie na potrzeby projektu, konstruuje oniryczną, zwiewną i nieuchwytną przestrzeń, utkaną z długo wybrzmiewających plam dźwiękowych, tekstur i barw, stanowiącą swego rodzaju uniwersum dla kolejnych kompozycji. 

W stworzonych w ten sposób ramach buduje kolejne struktury, wychodząc od kilku łagodnie wyłaniających się z ciszy dźwięków, pozbawionych ataku, artykułowanych przez gitarzystę w charakterystyczny dla niego sposób, by rozwinąć się, jak w przypadku tytułowego utworu, w gęsty, jazzrockowy rytm, lub też pozostawiając w formie delikatnego, lekko tylko naszkicowanego, tematu. Blisko wówczas muzyce z „Conspiracy” do ścieżki dźwiękowej nieistniejącego filmu lub sennego marzenia, muzyki medytacyjnej, ambientowej. Tę niezwykłą atmosferę udaje się uzyskać za pomocą instrumentarium charakterystycznego raczej dla innych gatunków muzycznych, jak rock, jazz czy fusion, z których muzycy także czerpią garściami, zachowując jednocześnie dyscyplinę utrzymującą ich w przyjętej konwencji. 

Nie sposób nie wspomnieć tu o grze towarzyszących gitarzyście instrumentalistów. Puls płycie niewątpliwie nadaje grający gęsto, acz delikatnie perkusista Pål Thowsen, pięknie współpracujący z basistą Endre Hareide Hallre, którego fretless wspaniale z kolei wpisuje się w odrealniony charakter krążka. Przeciwwagę dla gęstej pracy sekcji stanowią plamy syntezatorów, kładzione przez Ståle’a Storløkkena.

Choć sam album nie jest długi, bo trwa zaledwie 36 minut, dzięki wykreowanej przestrzeni, głębi planów i warstw, wciąga bogactwem i nagromadzeniem szczegółów, często ujawniającym się przy kolejnym odsłuchu, oferując wspaniałą, wielowymiarową podróż bez wstawania z fotela.

Autor: Konrad Żywiecki