Feelings

Kinga Głyk

„Kim bylibyśmy bez uczuć? Pozwalają nam doświadczyć tak wiele, uczą nas, czasem przynoszą ból, czasem radość. Emocje – bez nich bylibyśmy puści. Słowa nie zawsze są w stanie wyrazić nasze uczucia, ale muzyka tak”  – takie przesłanie towarzyszyło Kindze Głyk przy tworzeniu albumu, który śmiało można określić mianem największej fonograficznej niespodzianki mijającego roku na naszej polskiej scenie wydawniczej.

Oparty w głównej mierze na własnych kompozycjach krążek (z małymi wyjątkami – Low Blow Victora Baileya,  Lennie’s Pennies  Lennie’ego Tristano i Mercy Duffy – walijskiej piosenkarki, utwór oryginalnie pochodzi z pięknej płyty „Rockferry”) to po­twierdzenie kunsztu i wysokich artystycznych lotów naszej wirtuozki basu elektrycznego.

Kinga nie jest kolejnym Marcusem Millerem, Stanleyem Clarkiem czy Victorem Bai­leyem. Może wynika to z różnicy, że panowie są z Marsa, a tu mamy przedstawicielkę Wenus z jej delikatnością i nutą romantyczną. Słychać funkowy zadzior w 5 Cookies i otwierającym całość Let’s Play Some Funky Groove, ale jest czas na balladowe frazy (finałowa piosenka Enu Maseti oraz Ballad). Jest też lekki ukłon w stronę trip-hopu z jego elektronicznym fizis (Low Blow) oraz r’n’b z nutą popową (Mercy). Co najważniejsze, nie jest to album przegadany, zalewający nas wodospadami basowych sztuczek, a płyta pełna pięknej muzyki i wielkich emocji.

Autor: Piotr Iwicki