Hendrix Piano

Artur Dutkiewicz

Voodoo Chile; Little Wing; Manic Depression; The Wind Cries Mary; Third Stone from the Sun; Angel; Crosstown Traffic; Hey Joe; Changes
Muzycy: Artur Dutkiewicz, fortepian; Darek Oleszkiewicz, Daniel Biel (1, 7, 9), kontrabas; Sebastian Frankiewicz, perkusja

Artur Dutkiewicz jest pianistą niezwykle aktywnym, a najnowszy jego projekt tylko poświadcza tę opinię. Nie tak dawno ukazał się album z utworami z repertuaru Czesława Niemena, a już pojawiła się kolejna płyta stanowiąca zbiór wybranych kompozycji giganta gitary elektrycznej – Jimiego Hendriksa. Sam pomysł przełożenia rockowej materii na jazzowe trio był niecodzienny i odważny. Estetyka Hendriksa wydawała się być nienaruszalna.

Okazuje się jednak, że z chwilą gdy do jej opracowania przystąpił artysta o mocno kreatywnej osobowości, mogła powstać jakość dźwiękowa, wprawdzie zupełnie inna, ale równie istotna jak oryginał pod względem wyrazowym i ekspresyjnym. W interpretacjach Dutkiewicza z przyjaciółmi idiom hendriksowski nabrał nowego, niespodziewanego blasku.
 
Powstała muzyka przekonująca pod każdym względem, różnorodna i bogata w interesujące rozwiązania rytmiczne oraz harmoniczne. Każde z wcześniejszych dokonań gitarzysty w grze tria uzyskało zatem nowe wartości. Śpiew, tak integralnie związany z twórczością Jimiego, tutaj w sposób naturalny wydaje się być zbędnym. Emocje (zwłaszcza w improwizacjach) są w dużym stopniu efektem sięgania do zdobyczy mainstreamu, gospel, ballady jazzowej, rhythm and bluesa i szeroko rozumianego fusion. Mistrzowskie wykonanie każdej z piosenek (tu w wersji tylko instrumentalnej) wywołuje w słuchaczu satysfakcję obcowania z profesjonalizmem najwyższej próby. Muzycy rozumieją się wzajemnie w sposób metafizyczny i z tych relacji powstaje akustyczna magia.

Autor: Piotr Kałużny