Wytwórnia: Polskie Radio Katowice PRK CD121

Gloria’s Step; Black Coffin-Shaped Snuff Box; Grandpa; Twelve Tone Tune Two; Second Moment of Sobriety; Long Distance Waltz; Very Early

Muzycy:
Kamil Urbański, fortepian;
Jędrzej Łaciak, gitara basowa

Interplay Jazz Duo

Interplay Jazz Duo

  • Ocena - 4

Oto album nagrany przez dwójkę młodych, ale już bardzo świadomych artystów. Możliwość zarejestrowania tego materiału była częścią nagrody, jaką Interplay Jazz Duo zdobyło podczas konkursu tegorocznej Bielskiej Zadymki Jazzowej; przypomnijmy, że pracami Jury kierowała wybitna kompozytorka, aranżerka i liderka Maria Schneider, zatem satysfakcja laureatów może być co najmniej podwójna.

W repertuarze płyty znalazły się kompozycje obu muzyków, temat Scotta LaFaro i dwa utwory Billa Evansa. Dziedzictwo legendarnego pianisty delikatnie pobrzmiewa w dźwiękach Kamila Urbańskiego, natomiast sama formuła grania w duecie została (być może) zainspirowana muzyką wykonywaną w latach 70. przez Evansa i Eddie’ego Gomeza (oczywiście na kontrabasie).

Albumu słucha się z dużą przyjemnością – muzyka Interplay, choć przecież daleka od awangardy, brzmi intrygująco i świeżo – oryginalność (rzadko spotykany skład, wysmakowana harmonia, brzmienie i dalekie od schematów formy utworów) jest chyba najważniejszą cechą całego projektu. Inną właściwością muzyki jest jednolitość i płynność narracji, wydaje się, że obaj artyści od początku chcieli stworzyć coś w rodzaju suity – pod tym kątem dobierali repertuar, pomysły aranżacyjne i środki ekspresji. W efekcie otrzymaliśmy muzykę o wysokim stopniu zintegrowania wszystkich elementów – partie zapisane płynnie przechodzą w improwizacje, ciekawe introdukcje „bezkolizyjnie” łączą się z tematami, co daje słuchaczowi duży komfort obioru. Ostatni ważny element to precyzja. Mam tu na myśli nie tylko „trzymanie beatu”, technikę instrumentalną (brawa dla basisty Jędrzeja Łaciaka), ale też sposób rozplanowania formy, sterowanie czasem oraz, co chyba najważniejsze, współpracę między muzykami; ich wzajemne relacje (wymiana myśli, idealna synchronizacja, szybkie zmiany planów brzmieniowych, granie w kontrapunkcie) najlepiej ilustrują utwory Grandpa (uwaga na polifoniczne intro nawiązujące nieco do Bacha), „serialny” TTTT Evansa oraz Second Moment of Sobriety.

 

Autor: Bogdan Chmura

  MKIDN stoart       stoart       stoart     psj      ejm