Into The Night

LUNDGREN/PARISIEN/DANIELSSON

Ta płyta nie powstałaby, gdyby nie zrządzenie losu. Od 2010 roku urodzony w 1966 roku szwedzki pianista Jan Lundgren piastuje stanowisko dyrektora jednego z najważniejszych festiwali jazzowych w Europie – Ystad Sweden Jazz Festival. Na kolejną edycję festiwalu Lundgren przygotował koncert własnego tria fortepianowego. Kiedy jednak okazało się, iż w związku z ograniczeniami związanymi z pandemią perkusista składu nie jest w stanie przybyć do Ystad, Lundgren i jego rodak kontrabasista Lars Danielsson zwrócili się do francuskiego saksofonisty Emile Parisiena, który uzupełnił pozbawiony perkusji skład. W ten sposób na dzień przed koncertem powstało niekonwencjonalne trio.

Danielsson z Lundgrenem w ramach licznych konstelacji współpracuje od lat, jednak po raz pierwszy spotkał na swej drodze Parisiena, który w ostatnich latach wypracował sobie markę jednego z najbardziej znaczących europejskich muzyków jazzowych. Grający na saksofonie sopranowym Parisien poza prowadzeniem własnych składów (z takimi muzykami jak m.in. legendarny pianista Joachim Kuhn czy gitarzysta Manu Codjia) nieustannie angażuje się w rozmaite przedsięwzięcia, jak choćby duet z akordeonistą Vincentem Peiranim, czy konstelacje z Michaelem Wollnym, kwintetem Horizons, formacją Echoes of Swing i wokalistą Andreasem Schaererem.

W stylu gry Lundgrena dominuje połączenie skandynawskiego ludowego ducha z tradycją amerykańskiej pianistyki jazzowej. Postrzegany jako kontynuator dzieła zmarłego w 1968 roku legendarnego pianisty Jana Johanssona potrafi on zachować idealne proporcje pomiędzy wirtuozerią a czytelnością przekazu.

Mimo iż w muzyce zawiązanego ad hoc tria, którego koncertu z Ystad słuchamy na albumie „Into The Night”, dominuje Lundgren, repertuar płyty obejmuje kompozycje każdego z muzyków. Program otwiera aranżacja ludowej szwedzkiej pieśni Kwiaty Radości (Glädjens Blomsters), której melancholijny charakter znakomicie podkreślają partie saksofonu Parisiena. Danielsson przygotował pełną harmonicznych zawirowań kompozycję Asta dedykowaną swej córce oraz zamykający program utwór Ystad, zainspirowany oczywiście nadmorską szwedzką miejscowością, w której od 2010 roku odbywa ważny jazzowy festiwal. Z kolei Préambule to kompozycja Parisiena, z którego inicjatywy w programie koncertu znalazł się też utwór jego przyjaciela Vincenta Peirani, utrzymany w romantycznym stylu i zainspirowany muzyką Franciszka Schuberta Schubertauster.

Autor: Robert Ratajczak