Koncert w Suwałkach

Sławek Wierzcholski i Nocna Zmiana Bluesa + Jan Błędowski

Papieros na śniadanie; Blues mieszka w Polsce; Ośli upór; Zaczekaj zaczekaj;  Figle; Godzina czwarta nad ranem; Wczorajsza prawda; Chodź, chodź; Sunburn; Twarda diagnoza; John Lee Hooker; Hotelowy blues; Późno; Nieznajomy przyjaciel; Przestań już; Szósta zero dwie; Przegranych nikt nie lubi; Amazing Grace; Hejnał
Muzycy: Sławek Wierzcholski, śpiew, harmonijka; Jan Błędowski, skrzypce; Maras Dąbrowski, gitara; Witold Jąkalski, gitara slide; Piotr Dąbrowski, gitara basowa, Grzegorz Minicz, perkusja; Bogdan Topolski, gitara (14)
  
Pomysł nagrania tej płyty zrodził się w głowie Sławka Wierzcholskiego tuż po koncercie Nocnej Zmiany Bluesa w warszawskim klubie Lapidarium w lipcu 2009 roku, w którym gościnnie uczestniczył współzałożyciel legendarnej grupy Krzak. Słowo stało się ciałem pół roku później, kiedy to pod kątem realizacji albumu zorganizowano w Suwałkach koncert NZB z mieszkającym na co dzień w Niemczech skrzypkiem. 

Już sama okładka ze zdjęciem przedstawiającym zaciśnięte w bojowej pozie na skrzypcach i harmonijce pięści, zapowiada spotkanie dwóch wirtuozów. I rzeczywiście tak jest. Materiał obfituje w porywające skrzypcowo-harmonijkowe pojedynki (np. instrumentalny temat Figle  – znakomity pretekst do nawiązania muzycznego dialogu pomiędzy głównymi bohaterami) i tak naprawdę dopiero w finale jest miejsce na chwilę oddechu (zagrany unisono Amazing Grace).

Myli się jednak ten, kto sądziłby, że ,,Koncert w Suwałkach” to wyłącznie pole do popisów na skrzypcach i harmonijce. Wręcz przeciwnie, w żadnej mierze nie czuć tu bezwzględnego podporządkowania reszty zespołu liderom tego muzycznego spotkania.  Bo i też, jak to w bluesie w wersji live, nie ma tu sztywno określonych reguł. W Przegranych nikt nie lubi z pasją pojedynkują się skrzypce z gitarą slide. W swingującym Oślim uporze improwizacyjny ciężar bierze na siebie Błędowski. W utrzymanym w rytmice utworów Bo Diddleya Zaczekaj zaczekaj prym wiedzie slide Witka Jąkalskiego. We Wczorajszej prawdzie Witek mierzy się na dźwięki z drugim gitarzystą, Markiem Dąbrowskim. W pra-premierowej Twardej diagnozie jest miejsce na solówkę perkusisty, a w piosence Nieznajomy przyjaciel do muzyków dołącza suwalski gitarzysta Bogdan Topolski.

Ale grzechem byłoby nie wspomnieć jeszcze choćby o zachwycającym wysublimowanym klimatem instrumentalu Sunburn – skomponowanej przez Sławka Wierzcholskiego z myślą o Błędowskim rzadkiej urody muzycznej perełce, utrzymanej w konwencji utworów  Django Reinhardta. I jeszcze choćby o ogromnym wrażeniu, jakie robi (zaśpiewany przez basistę Piotra Dąbrowskiego) Hotelowy blues, który Wierzcholski okrasił pełną dramatyzmu solówką, czyniąc ten fragment jednym z najbardziej frapujących momentów płyty. I jeszcze o równie porywającej  solówce Sławka, jaką opatrzył utwór Szósta zero dwie, jeden ze sztandarowych hitów Nocnej Zmiany Bluesa, w którym – zdałoby się – już wszystko zostało powiedziane (czytaj: zagrane).

Te ,,i jeszcze” można by mnożyć, tylko po co, skoro wystarczy włożyć tę płytę do odtwarzacza i przekonać się o tym wszystkim samemu.

Autor: Mariusz Szalbierz