Live In Europe 1967 The Bootleg Series Vol. 1

Miles Davis Quintet

CD 1 – Agitation; Footprints; Round Midnight; No Blues; Riot; On Green Dolphin Street; Masqualero; Gingerbread Boy; The Theme
CD 2 – Agitation; Footprints; Round Midnight; No Blues; Masqualero; Agitation; Footprints
CD 3 – Round Midnight; No Blues; Masqualero;
I Fall in Love Too Easily; Riot; Walkin’; On Green Dolphin Street; The Theme
DVD – Agitation; Footprints; I Fall in Love Too Easily; Gingerbread Boy; The Theme; Agitation; Footprints; Round Midnight; Gingerbread Boy; The Theme
Muzycy: Miles Davis, trąbka; Wayne Shorter, saksofon tenorowy; Herbie Hancock, fortepian; Ron Carter, kontrabas; Tony Williams, perkusja

Jak wynika z podtytułu, wydawca zamierza wyemitować drugi wolumin (a może więcej) zawierający nagrania koncertowe dokonane w tamtym czasie przez jeden z najdoskonalszych zespołów w historii jazzu. Wśród zagorzałej grupy fanów funkcjonuje olbrzymia liczba nieoficjalnych rejestracji koncertowych grup Davisa, a chętni je usłyszeć są dopuszczani w krąg wtajemniczonych na zasadach wymiany. I choć część zawartych na tym poczwórnym albumie nagrań można było wcześniej usłyszeć też na półoficjalnych kompaktach (do kupienia w ambitnych sklepach aspirujących do miana posiadających kompletny repertuar), to ich poziom techniczny był bezsprzecznie gorszy niż w niniejszej wersji.

Columbia dotarła bowiem do oryginałów radiowych i telewizyjnych, co pozwoliło możliwie najpełniej odrestaurować jakość dźwięku, a takiego szczęścia nie miały te same materiały wykradzione na bootlegi. Zawartość DVD została już wcześniej opublikowana jako jeden z krążków na „The Complete Columbia Album Collection” wydanym dwa lata temu.

Drugi Wielki Kwintet Davisa działał od jesieni 1964 do wiosny ’68 i była to najdłużej istniejąca formacja mistrza w niezmiennym składzie. Ponieważ spotkali się w nim wybitni erudyci muzyczni, o wiedzy i zainteresowaniach wykraczających poza jazz, zaś Davis posiadał wyjątkową zdolność asymilacji nowych rozwiązań formalnych i dalszego ulepszania ich, stanowiło to mocną podstawę niebywałego sukcesu artystycznego. Tak wykreowana koncepcja post-bopu opierała się na elastycznych strukturach, z niezaprzeczalnymi odniesieniami do bluesa, z momentami abstrakcji i pozbawionej dysonansów swobody, lecz nie był to rozszalały free jazz, którego było pełno wokoło.

Formacja występowała jako główna atrakcja Newport Jazz Festiwal In Europe, cyklu zróżnicowanych stylistycznie koncertów (Gary Burton, Herbie Mann, Thelonious Monk, Archie Shepp, Sarah Vaughan) w dziesięciu metropoliach Europy, zorganizowanego przez słynnego producenta George’a Weina. Repertuar występów Kwintetu Davisa pochodził głównie z płyt wydanych nieco wcześniej, ale też na każdym z koncertów interpretowano jeden lub dwa standardy. Utwory zostały zblokowane, bez przerw, przechodząc niespodziewanie jeden w drugi, co z pewnością utrzymywało słuchaczy w dodatkowym napięciu. Koniec koncertu obwieszczał nieodłącznie motyw The Theme, raz w krótszej, raz w rozbudowanej formie.

Forma prezentacji tych samych utworów od koncertu do koncertu zmieniała się nie do poznania, co zresztą stanowiło zawsze najmocniejszy atut w całej historii działań Davisa – śmierć rutynie! Warto odnotować, że zespół grający niezwykle nowocześnie występował w markowych garniturach, co można by odczytywać jako pewien element przywiązania do tradycji, ale i oczywistej elegancji prezentowanej muzyki.

Choć zawartość muzyczna stanowi kwintesencję omawianego okresu, to raz po raz można wyłowić momenty poszukiwań, które znalazły ucieleśnienie w dalszym rozwoju koncepcji estetycznych Davisa i jego uczniów. Świetnym przykładem może być tu forma utworu Masqualero z Hancockiem grasującym bezpośrednio w strunach fortepianu i układającym wcześniej charakterystyczne ostinato, Shorterem, który w swym solo finezyjnie łączy swobodę i piękno, dającym solidne zakotwiczenie basowe Carterze i cudownie zapętlonym fragmentem rytmu nabijanego przez Williamsa, jak to miało później miejsce w okresie „In A Silent Way”.

Dodajmy, że ukazał się też pojedynczy kompakt z wyborem powyższych nagrań, natomiast bezsprzecznie większą wartość dokumentu posiada niniejsza, rozbudowana wersja.

Autor: Cezary Gumiński