Mare Nostrum III

Paolo Fresu, Richard Galliano, Jan Lundgren

To trzecie spotkanie na szczycie wybitnych europejskich jazzmanów. Ich współpraca rozpoczęła się ponad dekadę temu i jest co jakiś czas aktywowana, bo publiczności wpadły mocno w ucho melodyjne współbrzmienia trąbki, akordeonu i fortepianu. W muzyce tria wyczuwa się ciepłą atmosferę okolic Morza Śródziemnego (tytułowego „Naszego morza”) skąd pochodzą Włoch Fresu i Francuz Galliano. To ciepło udzieliło się widać też Szwedowi Lundgrenowi znad wyraźnie zimniejszego Bałtyku. Każdy z muzyków posiada własną osobowość ukształtowaną przez lata obecności na jazzowej scenie w rozmaitych kontekstach stylistycznych. Podczas ich wspólnych spotkań panuje telepatyczne porozumienie i pełna harmonia.

Pięknie brzmiące nagrania poprzednich części „Mare Nostrum” i „Mare Nostrum II” odbywały się w starannie wybranych studiach, odpowiednio we Włoszech i Francji. Niniejsza część została zarejestrowana dla równowagi w Szwecji i trzyma równie wysoki standard. Niezależnie jednak od miejsca, między muzykami panuje zawsze doskonała atmosfera, co się przekłada na jedność muzycznych myśli. Żaden z instrumentów nie pełni tu roli wiodącego czy rytmicznego a jedynie harmonizującego. Rytm poszczególnych utworów jest jedynie wyczuwalny, bo produkują się doskonali jazzmani. Muzyka tria stanowi świetny przykład europejskiego grania i takiego stylu trudno szukać po drugiej stronie Oceanu.

W programie płyty mamy kompozycje własne członków zespołu oraz utwory, które zdobyły szeroką popularność lata temu. Trio postawiło na pielęgnowanie wątków melodycznych, a partie improwizowane wynikają z nich naturalnie; najczęściej są to improwizacje zbiorowe z dominacją jednego z instrumentów. Nierzadko się zdarza, że tok improwizacji jest swobodnie przekazywany od instrumentu do instrumentu. Poziom wykonawstwa piętnastu utworów jest tak wyrównany, że nie sposób wyróżnić któryś z nich. Najbardziej może zapaść w pamięć wykonanie szlagieru Michela Legranda (The Windmills of Your Mind), ale może to sprawił urok tej kompozycji? 

Autor: Cezary Gumiński