New York – Copenhagen

Mette Juul

Mimo że Mette Juul wygrała ponad dekadę temu konkurs wokalistów jazzowych w Tallinie, nie jest u nas postacią szczególnie znaną. Ukończyła słynne kopenhaskie Konserwatorium Muzyki Rytmicznej i firmowała już pięć płyt autorskich, w nagraniu których wzięli udział tak znani muzycy jak: Ambrose Akinmusire, Lars Danielsson, Palle Mikkelborg czy Alex Riel.

Niniejszy album (niespełna 26-minutowy) jest jakby kontynuacją poprzedniego projektu wokalistki pt. „Change” i powstał w różnych studiach, w różnych składach akompaniujących. Choć ujmujący głos Juul jest dominujący na całej płycie, nietrudno nie odczuć wspaniałych dopełnień obrazów muzycznych przez trzech, wymieniających się, wyśmienitych gitarzystów oraz kontrabasistę (w dwóch utworach).

Choć w repertuarze znalazły się dość popularne standardy, to ich interpretacje zaskakują minimalistycznym podejściem do tego stopnia, że atmosfera tych prezentacji staje się całkiem odległa od wielu popularnych wersji. Operująca dość ciepłym i mocnym głosem Juul śpiewa niezwykle starannie. W jej głosie jest coś magnetycznego, jednakże stara się trzymać cały czas emocje na wodzy. Formą nadaną piosenkom i tembrem głosu przypomina styl wypowiedzi wokalnych Normy Winstone. Album Juul zadowoli  w pełni koneserów wyciszonych klimatów, ceniących bardziej perfekcję wykonania niż kreowanie przez artystę zróżnicowanej palety nastrojów.

Autor: Cezary Gumiński