No Net Nonet

Lucas Pino

Miło jest słyszeć polskiego muzyka na płycie rasowego amerykańskiego składu. Młody tenorzysta Lucas Pino z Phoenix jest nadzieją śro-dowiska jazzowego za Oceanem, grał z takimi sławami jak m.in. Dave Brubeck, Curtis Fuller, Benny Golson, czy Jimmy Heath. Amerykańska krytyka nie szczędzi mu pochwał.

I rzeczywiście, to nieludzko sprawny saksofonista, w dodatku naturalnie i z wdziękiem swingujący. Jego partie są plastyczne, często grane w oszałamiającym tempie, zupełnie jakby gra nie wymagała od niego najmniejszego wysiłku. Muzyka Pino oparta jest na fantastycznej, grającej z werwą i z iście amerykańskim drive’em sekcji rytmicznej, której serce to znakomity perkusista Colin Stranahan.

Nonet to skład, który daje spore pole do popisu dla aranżera. Zespół wykorzystuje te możliwości w sposób godny podziwu. Czasem brzmi prawie jak big band, zawsze jednak lekko, naturalnie, podkreślając urodę kompozycji. Napisali je, obok lidera, muzycy z zespołu (oprócz Homage A’Mitch Kurta Rosenwinkela). Wśród autorów znalazł się także nasz gitarzysta Rafał Sarnecki, którego temat Three Old Men from the Land of Aran został specjalnie napisany dla tego składu.

Cała płyta jest równa i na wysokim poziomie. Jeśli jednak miałbym wyróżnić jakąś kompozycję, to byłby to właśnie ten temat Sarneckiego – zaczyna się eterycznie, jakby wyłaniał się z niebytu i stopniowo nabiera tempa i dramaturgii, znakomicie została w nim wykorzystana sekcja dęta. Mamy tu też piękne partie solowe Sarneckiego.

To barwny, z wyo­braźnią zaaranżowany i perfekcyjnie zagrany album zawierający stuprocentowy, współczesny, amerykański jazz.

Autor: Marek Romański