Opus

Al Di Meola

„Opus” to już 28 solowy album w dyskografii jednego z najsłynniejszych gitarzystów świata. Jedenaście nowych autorskich kompozycji obchodzącego w tym roku 64 urodziny Ala Di Meoli to muzyka stworzona przez artystę dojrzałego, o sprecyzowanej orientacji stylistycznej. Jak sam oświadcza na okładce albumu, jego dzisiejszy status to „bardziej  kompozytor/gitarzysta, niż gitarzysta/kompozytor”. Ostatnie płyty muzyka, zdają się potwierdzać to stwierdzenie. Po latach spędzonych w szeregach formacji Chicka Corei Return To Forever, elektrycznych projektach z przełomu lat 70. i 80., czy gitarowej wirtuozerii w legendarnym trio Mc­Laughlin-De Lucia-Di Meola, muzyk odnalazł się jako genialny interpretator kompozycji Astora Piazzolli, a z czasem jako twórca własnej muzyki osadzonej w tym nurcie.

Na „Opus” gitarzyście towarzyszy pianista Kemuel Roig oraz grający na perkusji i instrumentach perkusyjnych Richie Morales i Rhani Krija. Nie znaczy to jednak, że gitara Di Meoli i perkusjonalia to całe instrumentarium. Lider gra tu bowiem także na gitarze basowej, instrumentach klawiszowych, a  w jednym z utworów także na... klarnecie basowym. Piękne, nawiązujące w swej estetyce do muzyki klasycznej tematy emanują subtelnością i wdziękiem. Partiom wygrywanym na nylonowych strunach klasycznej gitary, towarzyszą dźwięki syntezatorów i etnicznie brzmiące instrumenty perkusyjne.

To płyta sprzyjająca kontemplacji i wyciszeniu, a jednocześnie pełna emocji i uczuć. Al Di Meola po raz kolejny udowodnił, że jako gitarzysta wykonujący autorskie kompozycje nie ma sobie równych.

Na winylu album ukazał się jako dwa perfekcyjnie wytłoczone 180-gramowe longplaye uzupełnione kodem do jednorazowego pobrania materiału w wersji cyfrowej. Utwory zarejestrowane w studiach nagraniowych Churchill (New Jersey),  Avatar (Nowy Jork) i Chameleon (Hamburg) brzmią bardzo przestrzennie eksponując rozmaite efekty stereofoniczne. Efekt dopełnia stylowa czarna okładka ozdobiona połyskującym złotym herbem.

Autor: Robert Ratajczak