PIANO.PL

Dorota Miśkiewicz

Dorota Miśkiewicz, improwizująca wokalistka, zaprosiła do swojego ostatniego projektu fonograficznego kilkunastu wybitnych pianistów, w zdecydowanej większości jazzowych, którzy (przeważnie z towarzyszeniem kwartetu smyczkowego Atom String Quartet) stworzyli – a także zaaranżowali – akompaniamenty do dwunastu piosenek zamieszczonych na płycie. Koncert zarejestrowany w Teatrze Roma 15 maja ub.r., został wydany w efektownej szacie edytorskiej (oprócz omawianego krążka i książeczki z informacjami oraz tekstami piosenek, znajduje się tam jeszcze DVD z szesnastoma kompozycjami – programem całego występu wraz z bisami). Zamieszczone na płycie utwory skomponowane przez Krzysztofa Komedę, Jerzego Wasowskiego, Zygmunta Białostockiego, Jerzego Dudusia Matuszkiewicza, Zbigniewa Namysłowskiego, Włodzimierza Nahornego, Stanisława Sojkę, Grzegorza Turnaua i Edytę Bartosiewicz nie tylko zachowały w nowych interpretacjach swoje wcześniejsze walory estetyczne, ale też uzyskały inny, moim zdaniem bardziej wyrafinowany, wyraz artystyczny. Zostały zresztą najczęściej rozbudowane pod względem formalnym i stylistycznym. Kompozycje Doroty i Henryka Miśkiewiczów świetnie dopełniły ów kanon polskich piosenek.

Każdy z pianistów stworzył swoją grą interesujący, sobie właściwy świat dźwięków, zaskakujący wyobraźnią i konsekwencją realizacji. Michał Tokaj pokazał swoją impresjonistyczną wrażliwość połączoną z jazzową wirtuozerią, Andrzej Jagodziński – wszechstronną mainstreamową maestrię, Lutosławski Piano Duo – idiom dojrzałej pianistyki klasycznej, Bogdan Hołownia – dowcipną, pełną eklektycznych skojarzeń, kreację. Leszek Możdżer zaproponował pulsację i błyskotliwość swoich ogromnych umiejętności wykonawczych, Piotr Orzechowski „Pianohooligan” – naturę muzyka niepokornego, wszechstronnie wykorzystującego możliwości fortepianu, Tomasz Kałwak – wyobraźnię w wykorzystywaniu sonorystycznych i fakturalnych możliwości syntezatora, Marcin Wasilewski – fascynującą narrację improwizacyjną, Krzysztof Herdzin – pokorę wobec treści muzycznej, Dominik Wania – totalną pianistykę wywodzoną ze źródeł jazzowych i klasycznych, Grzegorz Turnau – wzorzec idealnego akompaniamentu i Włodzimierz Nahorny – słowiańską naturę swej gry.

Improwizacje Henryka Miśkiewicza w utworze Spokojne życie to majstersztyki jazzowego saksofonu. Specjalne pochwały należą się muzykom kwartetu smyczkowego. Są twórczy, kreatywni i perfekcyjni. Właś­ciwie należy ich uznać za trzeciego, równorzędnego partnera duetów. Dorota Miśkiewicz swoją barwą głosu, muzykalnością
i interpretacją łączy te światy dźwięków w jedną, zróżnicowaną w nastrojach, ale jednorodną stylistycznie opowieść.

Autor: Piotr Kałużny