Po ślonsku

Stanisław Sroka Quartet

Stanisław Sroka z kolegami nagrał interesującą, w pełni autorską płytę (wszystkie utwory, za wyjątkiem Giant Steps, są jego kompozycjami). Krążek ten stanowi swego rodzaju ewenement na naszym rynku edytorskim. Tę wyjątkowość zawdzięcza specyficznemu wyrazowi estetycznemu, jaki został wykreowany w ramach zelektryfikowanego jazz-rocka. Oczywiście słychać w muzyce wyraźną fascynację lidera dokonaniami gitarzysty Scotta Hendersona. Ten podziw nie przekłada się na szczęście na imitowanie osiągnięć wspomnianego artysty, ale stanowi istotną inspirację do poszukiwania nowych rozwiązań fakturalnych w ramach kompilowania elementów funky, bluesa i be-bopu.

Ów wymagający i trudny zamysł twórczy zapewne by się nie powiódł, gdyby jego realizacji nie podjęli się muzycy, którzy będąc wirtuozami swoich instrumentów, podporządkowywali się przede wszystkim tworzonej wspólnie dramaturgii. A realizowana przez nich treść muzyczna nie jest przecież łatwa. Melodyka, akordyka i rytm są nowoczesne, często traktując swobodnie, zwłaszcza w improwizacjach, nakreśloną tonalność.

Sroka, sam prezentując zadziwiające umiejętności wykonawcze, zaprosił do współpracy muzyków, którzy świetnie poszerzyli stylistyczne granice wyjściowej estetyki. Sekcja rytmiczna w osobach basisty Andrzeja Ruska i perkusisty Łukasza Kurka buduje pełne energii pulsacje dające solidne oparcie dla wypowiedzi solistów, a saksofonista Jerzy Główczewski efektywnie spaja artykulacją i barwą przebiegi tematów unisono z gitarzystą, kontrując go bardziej jazzowymi odniesieniami w improwizacjach. W sumie powstał album, który kipi energią i pozytywnym przesłaniem.

Autor: Piotr Kałużny