Reflections Of The Eternal Line

Greg Osby, Florian Arbenz

Duety saksofonu i perkusji mają dość długą tradycję w świecie jazzu, choć trudno powiedzieć, że są jakoś szczególnie popularne. Archetypicznym nagraniem dla takiego zestawienia instrumentalnego jest album „Inter­stellar Space” nagrany przez Johna Coltrane’a w lutym 1967 r. niedługo przed swoją śmiercią. Towarzyszył mu wówczas jego stały w tamtym okresie perkusista – Rashied Ali. Im bliżej naszych czasów, tym takich duetów powstawało więcej. Z Michaelem Carvinem mierzył się Jackie McLean, z Maxem Roachem – Anthony Braxton (a także Archie Shepp), z Edem Blackwellem Dewey Redman, z Milfordem Gravesem David Murray czy Jimmy Lyons z Andrew Cyrillem.

Zawsze takie spotkanie wymaga, by muzycy mieli pomysł na swoją wspólną muzykę, byli dobrymi improwizatorami i – co najważniejsze – potrafili się wzajemnie słuchać i inspirować.

Grający na saksofonach Amerykanin Greg Osby oraz szwajcarski perkusista i perkusjonista Florian Arbenz wszystkie te cechy posiadają. Ich wzajemna współpraca sięga roku 1998, kiedy to on i brat Floriana, pianista Michael, nawiązali kontakt z Osbym, który zaowocował wspólną dwutygodniową trasą koncertową. Znają się więc doskonale. Dzięki temu ich album „Reflections Of The Eternal Line” przykuwa uwagę słuchacza od początku do końca. Zaczynając od pomysłu – bezpośrednim impulsem do nagrania tej płyty były obrazy malarza Stephana Spichera, w którego pracowni miało miejsce nagranie. Trudno powiedzieć, w jaki sposób sztuka wizualna przełożyła się tu na dźwięki, ale na pewno miała wpływ na różnorodność muzycznych barw, nastrojów, dobór tempa i emocjonalny przekaz.

Zaczyna się od transowego, tribalowego rytmu w utworze Wooden Lines, w którym Osby opowiada swoją saksofonową historię. W Chant– zgodnie z tytułem – mamy tajemniczy, mistyczny nastrój budowany gongami, dzwonkami i różnymi „małymi” instrumentami, w który wplecione zostają proste, długie, przejmujące linie altu. Truth jest ekspresyjnym dialogiem saksofonu i perkusji, trochę na zasadzie call & response.Homenajeto delikatna pieśń saksofonu z cicho szemrzącymi perkusjonaliami. Groove Conductorzawiera wiele kolorowych perkusjonaliów. Po długim solowym wstępie Arbenza pojawia się w nim konkretny groove, w który krótkimi, rytmicznymi frazami wpasowuje się Osby.

WThe Passage of Lightmamy z kolei eteryczną partię zagraną na kalimbie, a całość nabiera charakteru z jednej strony afrykańskiego, a z drugiej – przywodzi na myśl pozytywkę. Saksofon gra tu wzruszającą, nostalgiczną melodię, do głowy przychodzą wspomnienia dzieciństwa, dawno miniony świat, refleksja nad przemijaniem. W ostatnim na płycie utworze Please Stand By dominuje kapryśna i zaskakująca partia saksofonu, a Florian Arbenz daje tu popis swojej wrażliwości punktując każdą frazę Osby’ego.

„Reflections Of The Eternal Line” to bar­wny i różnorodny album. Bogactwo brzmień użytych instrumentów, wyobraźnia improwizacyjna, kalejdoskop nastrojów i emocji sprawiają, że słucha się go z niesłabnącym zainteresowaniem. 

Autor: Marek Romański