Remembering Jaco

André Charlier, Benoit Sourisse Multiquarium Big Band feat. Bireli Lagrene

Jaco Pastorius (1951-1987) był w świecie jazzu postacią charyzmatyczną i wybitnym gitarzystą basowym. Jego akompaniamenty i solówki zaskakiwały oryginalnością, a nawet potrafiły przyćmić liderów zespołów, w których grał (takich jak chociażby Weather Report). 

Perkusiści André Charlier i jego syn Nicolas Charlier oraz pianista i hammondzista Benoit Sourisse to główni architekci płyty „Remembering Jaco” nagranej w hołdzie Pastoriusowi. Do nagrań zaangażowali także własny Multiquarium Big Band oraz cygańskiego wirtuoza gitary jazz manouche Birelego Lagrene’a, który w tym przedsięwzięciu gra wyłącznie na bezprogowym basie typu fretless. Dodatkowym elementem jest wykorzystanie w w roli narrratora amerykańskiego drummera Petera Erskine’a, niegdyś członka Weather Report, w roli narratora. Erskine między utworami opowiada o życiu i karierze Jaco. Multiquarium Big Band w dużej mierze trzyma się jazzowej orientacji w aranżacji i solówkach. Jak wiadomo, w pewnym okresie swojej działalności Pastorius posiadał także swój big band, w którym występował rzeczony Erskine.

Multiquarium Big Band Charliera i Sou­rissa zachowuje od strony formalnej podobne struktury utworów. Mamy natomiast do czynienia z ciekawymi reharmonizacjami i zmianami rytmu. Interesującym zabiegiem jest także zestawienie ze sobą różnych utworów. Kompozycję Invitation Bronisława Kapera poprzedza intro bazujące na Liberty City Pastoriusa.  Multiquarium Big Band poza ewidentnymi inspiracjami czerpanymi z Big Bandu Jaco Pastoriusa, nawiązuje do naj­lepszych tradycji orkiestr jazzowych (Glenn Miller, Duke Ellington, Count Basie, a także tych bardziej współczesnych, jak Mingus Big Band czy też GRP All Stars Big Band).

Wybór Birelego Lagrene’a do tego zespołu jako gitarzysty basowego nie jest dziełem przypadku. Bireli gra na basie od wczesnych lat 80. W roku 1986 poznał się z Jaco w Nowym Jorku, a parę miesięcy później spotkali się w Europie na wspólnej trasie a także nagraniach płytowych („Stuttgart Aria”, „Live In Italy” i „Heavy’n Jazz”). Bi­reli był także jego uczniem. Te doświadczenia powodują, że gra Lagrene’a bardzo mocno przywołuje Pastoriusowskiego ducha. To dotyczy nie tylko jego wyśmienitych, motorycznych i groove’owych solówek, bo nawet w tych momentach, kiedy Bireli po prostu gra stabilny akompaniament, jak np. w utworze Barbary Coast, słychać drive i „touché Pastoriusa”. Całość dopełnia nieprawdopodobnie  energetyczny drive i groove perkusistów André i Nico Charlierów, utrzymujący brzmieniową homogenię Big Bandu Multi­quarium. 

Autor: Karol Dobrowolski