Rio Bravo

Nighthawks

W roku 2014 Nighthawks powraca szóstym krążkiem studyjnym „Rio Bravo”, sprawiającym wrażenie soundtracku do nieistniejącego filmu. Podczas niemal całej płyty przewijają się meksykańskie motywy, kreowane relaksującym rodzajem dźwiękowego muzaka. Trąbka Reinera Winterschladena leniwie snuje wciągające opowieści na tle dubującego rytmu i dźwiękowych pasaży, generowanych zarówno elektronicznie, jak i poprzez gitary Markusa Wienstroera i Jorga Lehnardta. Dodatkowe efekty podsycające klimat to głosy ptaków, monologi w języku hiszpańskim (Valparaiso), wyrwane z kontekstu krótkie zdania, niczym niewykorzystane fragmenty „Dark Side Of The Moon” Pink Floyd (Detroit Bel Air), zmysłowy kobiecy szept (Fortune), czy fale oceanu (Rio Grande).

Wyjątkową ozdobą brzmienia Nighthawks na „Rio Bravo” są partie organów Hammonda i Fendera, świetnie sprawdzające się zwłaszcza podczas rytmicznego tematu 20th Century Dogs. Z kolei Chevrolet Nomad niesie z sobą dawkę funku, wywołując podczas ostatnich kilkunastu minut albumu orzeźwienie i skojarzenia z estetyką muzyczną lat 70. (świetne partie piana Fender Rhodes, elektroniczna imitacja orkiestry i chorusowo nałożone partie trąbki).

Tytułowy utwór to zaledwie dwuipółminutowa senna ballada, lecz doskonale wpasowana w całość koncepcji. Kończąca album A California (jedyny utwór w konwencji piosenki z tekstem) może wywoływać skojarzenia z dokonaniami Santany z okresu „Supernatural”. To zarazem potencjalny kandydat na wielki przebój z tego albumu. „Rio Bravo” to zetknięcie się z sobą smoothjazzowej melodyki, siły rocka i jazzowej energii w konwencji wywołującej skojarzenia z gorącym powietrzem, parującym asfaltem szosy przecinającej pustynię i leniwą popołudniową sjestą.

Autor: Robert Ratajczak