Rruga

Colin Vallon Trio

Telepathy; Rruga; Home; Polygonia; Eyjafjallajökull; Meral; Iskar; Noreia; Rruga, var.; Fjord; Epilog
Muzycy: Colin Vallon, fortepian; Patrice Moret, kontrabas; Samuel Rohrer, perkusja

Rruga po albańsku to tyle, co ścieżka, droga. Młody szwajcarski pianista Colin Vallon przeszedł od 1999 r. (kiedy to powstało jego Trio) rzeczywiście długą drogę. Omawiany album jest trzecim nagranym w tym składzie, ale pierwszym wydanym w barwach słynnej firmy ECM. Co prawda poprzedni („Ailleurs”, 2007) wydała szanowana w kręgach muzyki improwizowanej Hat Hut Records, ale przy wytwórni Manfreda Eichera to jednak jest jazzowa nisza.

Vallonowi najbliżej do pianistyki Keitha Jarretta, a i sposób gry zespołowej jego tria wykazuje liczne analogie do formacji amerykańskiego pianisty. Przede wszystkim dotyczy to równouprawnienia wszystkich muzyków i idealnego porozumienia w trakcie gry. Nawet uwzględniwszy, że ci trzej panowie grają ze sobą już 11 lat, ich błyskawiczne reakcje i wychodzenie sobie naprzeciw w kwestiach rytmicznych i barwowych budzą podziw. To nie tylko zasługa wspólnych prób i koncertów – za tym kryją się podobne poglądy na muzykę, na kreowanie dźwięków, fraz, zbliżone gusta i emocjonalność.

Colin Vallon Trio prezentuje europejskie podejście do jazzowej materii. Koncentruje się raczej na barwie, nastroju, emocjonalną stronę muzyki rozgrywa w bogatej i raczej stonowanej palecie światłocienia. Nie brak tu odniesień do klasycznej pianistyki, szczególnie tej romantycznej i impresjonistycznej. Czasem, jak w utworze Meral, pojawiają się ślady orientalnego folkloru – tak jednak dyskretne i zawoalowane, że stają się elementami stylu zespołu. Stylu – dodajmy – niezwykle urokliwego i przykuwającego uwagę słuchacza.

Autor: Marek Romański