Slow Snow

Tore Brunborg

Jeszcze nikt u nas nie wpadł na pomysł zorganizowania festiwalu norweskiego jazzu? Już podsuwam promotorom jednego z kandydatów do programu – saksofonistę Tore Brunborga. Rówieśnik trębacza Nilsa Pettera Molvaera grał razem z nim z zespole Masqualero założonym przez kontrabasistę Arilda Andersena i perkusistę  Jona Christensena.

Wychowywał się w norweskim mieście jazzu Voss, w górach, nad pięknym jeziorem, gdzie co roku wiosną odbywa się jeden z najciekawszych festiwali jazzowych w Europie. Młody Tore tak wciągnął się w jazz, że ćwiczył godzinami grę na saksofonie tenorowym, aż trafił na festiwalową scenę do zespołów Knuta Kristiansena i Pera Jorgensena. Studiował w Trondheim i tu wypatrzył go Andersen formujący nowy zespół. Młody saksofonista nagrał z grupą Masqualero cztery albumy wydane przez wytwórnię ECM. Trzy z nich dostały norweskie nagrody Spellemannprisen.

Następnie Tore Brunborg współpracował z innymi norweskimi muzykami, takimi jak Ketil Bjornstad, Tord Gustavsen i Mathias Eick, wystąpił z Patem Methenym na festiwalu w Molde, a ostatnio wyruszył w trasę koncertową z Manu Katche. Efektem współpracy z francuskim perkusistą jest znakomity album „Live In Concert” nagrany w 2014 r. w paryskim klubie New Morning i wydany przez wytwórnię ACT Music. Udział Brunborga był tak znaczący, że szef ACT-u Siggi Loch zaproponował wydanie płyty jego zespołu.

Kwartet saksofonisty zadebiutował w 2013 na festiwalu Vossajazz. W jego skład weszli: gitarzysta Eivind Aarset, którego słyszeliśmy niedawno na Warsaw Summer Jazz Days w zespole Molvaera, kontrabasista Steinar Raknes i perkusista Per Oddvar Johansen. „Slow Snow” został nagrany w styczniu 2014 w Rainbow Studio przez Jana Erika Kongshauga. Musiał wtedy w Oslo padać śnieg i stąd tytuł albumu.

Otwierają tę płytę niespieszne akordy fortepianu, do którego na chwilę przysiadł Tore Brunborg. Temat Shelter ma łagodną linię melodyczną, która rozwija się, kiedy lider dodaje subtelną partię saksofonu. Aarset robi ambientowe tło, zrazu mało zauważalne, a wreszcie tak sugestywne, że bez niego utwór ten nie byłby tak ciekawy. To wręcz nu jazz. Zaskakującą zmianę niesie drugi temat Tune In, bo Aarset gra tu całkiem „normalne” gitarowe akordy. Saksofon Brunborga przypomina mi Jana Garbarka z połowy lat 70., kiedy muzyka ECM Records zawładnęła moim sercem i umysłem. Skojarzenie z albumem „Terje Rypdal” z 1971 r. nie jest pozbawione sensu, bo Aarset gra tu rockowe riffy w rypdalowskim stylu. Ekspresyjna solówka lidera wspomaganego przez intensywny rytm prowadzi nieuchronnie do oczyszczającej kulminacji.

Utwór History otwiera rytmiczny kontrabas Steinara Raknesa, a solówka lidera wznosi się wysoko, artystycznie i brzmieniowo. W tle pojękuje gitara Aarseta, czynele Pera Oddvara Johansena przyjemnie pobrzękują, bas mruczy, słowem, rozkosz dla ucha i relaks dla umysłu. Zaskakujący rytm gitary w stylu reggae wprowadza w klimat popowego wręcz tematu Tree Strong. Krótki Now’s the Time ma tak rozchwiany rytm, że może być trudno utrzymać się na nogach, gdybyśmy słuchali go idąc ulicą. Wokół prostego motywu rozwija się wciągająca dramaturgia Wherever You Go. Nieco wytchnienia daje balladowy temat Lost and Found. Saksofon Brunborga brzmi tu ujmująco i delikatnie. Tytuł „Slow Snow” pobudza wyobraźnię, a w parze z nią idzie muzyka, powolna, uspokajająca, jak wielkie płatki śniegu przykrywające szarość białym puchem.

Byśmy nie zasnęli słuchając, kwartet Tore Brunborga kończy album dynamicznym utworem o chwytliwej melodii podkreślonej przez saksofon z wybuchową solówką Aarseta.

Autor: Marek Dusza