Space Time Continuum

Aaron Diehl

Nowa płyta 30-letniego amerykańskiego pianisty, kompozytora i aranżera – Aarona Diehla to pięć premierowych kompozycji i fascynujące interpretacje tematów Uranus Waltera Davisa Jr. (utworu najbardziej znanego dzięki wersji Jazz Messengers Arta Blakeya), Kat’s Dance Adama Birnbauma oraz kończącej całość piosenki Cecile McLorin Salvant (Diehl jest pianistą i dyrektorem muzycznym zespołu instrumen-talnego wokalistki) Space, Time, Continuum, która posłużyła za tytuł całego albumu.

Na „Space Time Continuum” obcujemy z wykwintnie wykreowanym bogatym brzmieniem fortepianowego tria uzupełnionym o udział zaproszonych gości. Jest wśród nich m.in. legendarny saksofonista tenorowy Benny Golson, z którym urodzony w Ohio pianista przyjaźni się już od 2009 roku i szkocki mistrz saksofonu barytonowego Joe Temperley.

Brzmienie kwintetu z udziałem dialo­gujących z sobą Golsona i trębacza Bruce’a Harrisa zachwyca w utworze Organic Conse-­quence i finałowej pieśni tytułowej, rozbudowanej do ponad dziesięciu minut. W ostatnim z utworów partie wokalne Diehl powierzył wokalistce Charenee Wade. Świetny przerywnik w programie płyty stanowi urocza ballada w rytmie walca Kat’s Dance, zagrana przez pianistę w duecie z saksofonistą Stephenem Rileyem.

Uwagę zwraca wyjątkowy temat Diehla Santa Maria. Ten utwór, w pierwszej części oparty na świetnej partii granej techniką arco przez Davida Wonga (znanego z współpracy z m.in. Clarkiem Terrym i Wyntonem Marsalisem), porusza swą konstrukcją skupioną w ramach brzmienia klasycznego tria fortepianowego. Innym utworem wykonanym przez trio jest króciutki temat Broadway Boogie Woogie, który może wywoływać skojarzenia z Budem Powellem.

„Space Time Continuum” to doskonały mariaż młodzieńczego geniuszu z nestorami jazzu, do których zaliczyć możemy zarówno Golsona, jak i Temperleya, obecnych na scenie już od kilkudziesięciu lat.

Autor: Robert Ratajczak