The Study of Touch

Django Bates

Nie pamiętam, żeby coś na mnie muzycznie wywarło większy wpływ, niż trio Django Batesa kilka lat temu grającego tematy Charlie’ego Parkera. Pomyślałem sobie wtedy, że gdyby Charlie miał okazję pożyć trochę dłużej, bardzo by się ucieszył słysząc, że ktoś zinterpretował jego muzykę w ten sposób. Django nie jest Amerykaninem, ale wiedzę na temat tej kultury ma niemałą, w połączeniu z wirtuozerią pianistyczną oraz kreatywnością porównywalną do Franka Zappy. 

O tym brytyjskim pianiście było mi dane usłyszeć, kiedy wybrałem się na studia do Kopenhagi, gdzie Django pełnił funkcję „profesora rezydenta” przez parę dobrych lat. Niestety, kiedy dostałem się na studia, on się właśnie zwolnił, ale jego pobyt tam miał ogromny wpływ na wszystkich studentów oraz nauczycieli, którzy bardzo często wspominali jego słowa w trakcie zajęć. On zaś na samym początku swojej przygody z kopenhaskim konserwatorium spotkał dwóch młodych studentów: szwedzkiego kontrabasistę Pettera Eldha oraz duńskiego perkusistę Petera Bruuna, z którymi założył zespół. To było 10 lat temu. Od tego czasu przebyli z tym zespołem daleką podróż muzyczną, a jego partnerzy stali się jednymi z najbardziej rozchwytywanych muzyków w Europie.

Czas w końcu napisać coś o płycie. Ma ona w sobie cechę, która wydaje mi się być bardzo ważna w dzisiejszych czasach. Jest to ekstremalność. Znajdą dla siebie tutaj coś zarówno miłośnicy jazzowych ballad, jak i awangardziści. Ile razy tej płyty byśmy nie przesłuchali, muzyka nie staje się ani przez moment oczywista, cały czas nas zaskakuje i wciąga prosząc o kolejny jej odsłuch.

Autorem większości utworów jest Bates, za wyjątkiem Passport Charlie’ego Parkera i This World, którego kompozytorem jest
Iain Ballamy.

Jestem poruszony językiem rytmicznym, intensywnością ekspresji oraz świadomością orkiestracji tych muzyków. Tytuł „The Study Of Touch” bardzo trafnie opisuje tę płytę, ponieważ ze swoim brzmieniem zarówno indywidualnie, jak zespołowo Django i jego skandynawscy koledzy weszli na zupełnie inny poziom.

Autor: Kuba Więcek