Time And The River

David Sanborn

Dwudziesty piąty autorski album Davida Sanborna to znakomite podsumowanie czterdziestoletniej kariery saksofonisty jako lidera. To również powrót do sprawdzonej formuły – współpracy Sanborna z Marcusem Millerem (przerwa trwała 15 lat), a warto wiedzieć, że niegdyś wspólnie zdobyli pięć statuetek Grammy okrywając złotem siedem krążków, a jeden windując do statusu płyty platynowej. 

Napisać, że Miller & Sanborn to mieszanka wybuchowa, to jakby nic nie napisać. O ile wcześniejsze dokonania, wywodzące się wprost z r’n’b, funky i jazzu w konwencji fusion miały charakter profetyczny, o tyle obecne poczynania to szukanie formuły łączącej historię jazzu z teraźniejszością.

Sanborn i jego kompani dokonali retuszu brzmienia sprzed dwóch czy trzech dekad dodając pierwiastki latino i afro. Znakomita gra Diaza na perkusjonaliach (posłuchajcie jak spec od „przeszkadzajek” potrafi określić i zdefiniować brzmienie całej płyty!) wprowadziła muzykę w inne rejony. 

Niby wszytko już było. Bo co nowego jest w znakomitym utworze A la Verticale albo w Drift? Co takiego Sanborn pokazuje nam w Oublie Moi (majstersztyk) czy Spanish Joint, czego dotąd w innej oprawie rytmów nie dawał nam przez cztery dekady? 

I w tym tkwi sedno – saksofonista wraz z producentem albumu Marcusem Millerem dokonują redefinicji tego, co wymyślili lata temu, tworząc nową jakość. Imponująca jest solidność tego, co robią. Jak choćby w Can’t Get Next to You (tu gościnnie śpiewający Larry Braggs z Tower of Power – formacji, z którą Sanborn współpracował niejednokrotnie), gdzie broni się stary funk. 

Autor: Piotr Iwicki