W Hołdzie Mistrzowi

Stanisław Soyka

Trzeba mieć wielką odwagę, aby nagrać płytę z kompozycjami Czesława Niemena, znanymi z jego niepowtarzalnych i jedynych w takim wyrazie interpretacji. Stanisław Soyka podjął się tego wyzwania i osiągnął cel z sukcesem. A to dlatego, że pozostał sobą. Nie imituje mistrza w śpiewie, a opracowania utworów odbiegają od oryginałów.

Krótko mówiąc, „W Hołdzie Mistrzowi”, nie jest albumem coverów. Stanowi samodzielne i interesujące dokonanie artystyczne, a piosenki Niemena uzyskały na nim nową jakość. Odwołują się bardziej do idiomu amerykańskiej muzyki folkowej i popularnej – tej z najwyższej półki – niż do panującego u nas, a w większości bardzo słabego, wzorca muzyki popowej. Dziesięć pozycji tworzy specyficzny klimat przesłania, o charakterze niemal transowym, z różnymi przestrzeniami akustycznymi wypełnionymi niebanalnymi aranżacjami (niekiedy nawiązującymi do wspaniałych opracowań zespołu Steely Dan). Ich interpretacje są pełne emocji i pasji. Wszyscy muzycy świetnie budują nastroje piosenek. Co jeszcze ważne, nie są one przegadane. Dobrze się ich słucha, a konkluzją po ich zapoznaniu jest kolejne potwierdzenie faktu, że Stanisław Soyka jest również mistrzem.

Symboliczną wymowę ma fakt udziału w tym nagraniu, w dwóch utworach, Tomasza Jaśkiewicza, nadwornego gitarzysty Czesława Niemena z czasów Akwareli i grupy Enigmatic.

Autor: Piotr Kałużny