Marcin Jacobson
Pół wieku temu, dokładnie 24 marca 1959 roku, w gdańskim klubie Rudy Kot miał miejsce pierwszy występ grupy Rhythm & Blues. Od tego momentu rozpoczęła się historia rock’n’rolla w Polsce.
Inicjatorem przedsięwzięcia był red. Franciszek Walicki, który wcześniej współorganizował dwa pierwsze sopockie Festiwale Jazzowe, a potem przez kolejnych 20 lat maczał palce praktycznie we wszystkich próbach transplantacji obcych nam wówczas ideowo nowalijek, które przyniosła rockowa rewolucja na Zachodzie. Repertuar nowej
formacji składał się przede wszystkim z przebojów rock’n’rolla, rockabilly i country (Presley, Haley, Lewis, Perkins, Richard), swingujących ballad (Sinatra) oraz
utrzymanych w podobnej konwencji utworów
Leszka Bogdanowicza.
Wiosną tego samego roku Rhythm & Blues odniósł bezapelacyjne zwycięstwo podczas, obywającego się w Warszawie, Ogólnopolskiego Konkursu Zespołów Jazzowych i Rozrywkowych, wywołując nie znaną wcześniej u nas żywiołową reakcję publiczności. Właśnie ów entuzjazm widowni stał się gwoździem do ich trumny, ponieważ najpierw wywołał ogólnopolską dyskusję na tematy wychowawcze, a następnie doprowadził do administracyjnego ograniczenia ich działalności koncertowej.
Zespół zagrał w sumie 37 koncertów, nagrał kilka numerów dla Polskiego Radia w Łodzi, po czym odgórną decyzją został w czerwcu 1960 roku rozwiązany. Na jego zgliszczach Franek Walicki założył Czerwono-Czarnych, ale to już odrębna historia.
Rhythm & Blues tworzyli: gitarzysta i kapel-majster Bogdan Grzyb (vel Leszek Bogdanowicz), grający na tenorze saksofonista Jan Kirsznik, pianista Andrzej Sułocki, kontrabasista Leonard Szymański i perkusista Edward Malicki oraz dwaj wokaliści: Marek Tarnowski i Bogusław Wyrobek, do których nieco później dołączyli kolejni soliści: Andrzej Jordan i Michaj Burano.
Marcin Jacobson