Nina Simone
CD 1
1.My Baby Just Cares for Me
2.See-Line Woman
3.Mood Indigo
4.This Year’s Kisses
5.Sugar in My Bowl
6.I Love My Baby
7.If You Knew/Let It Be Me
8.Don’t Smoke in Bed
9.Ne Me Quitte Pas
10. I Put A Spell on You
11. Feeling Good
12. I Loves You Porgy
13. Black Is The Colour of My True Love’s Hair
14. Don’t Explain
15. Strange Fruit
CD 2
1.Love Me or Leave Me
2.Mississippi Goddam
3.Take Care of Business
4.Work Song
5.Don’t Let Me Be Misunderstood
6.Fodder on My Wings
7.Pirate Jenny
8.What More Can I Say?
9.Just Like a Woman
10. Last Rose of Summer
11. The Other Woman
12. Little Girl Blue
13. Wild Is the Wind
14. Lilac Wine
Dionizy Piątkowski
Kolejny wolumen serii przynosi nagrania legendarnej amerykańskiej wokalistki i pianistki.
Nina Simone – wielka i tragiczna postać w historii muzyki. Nina Simone wychowała się w biednej rodzinie amerykańskich Murzynów, którzy hołdując muzycznej tradycji zabiegali raczej o naturalną estradową edukację, niż akademickie wykształcenie. Początkowo (podobnie jak cztery siostry i trzej bracia) uczyła się gry na pianinie i organach pod bacznym okiem ojca, pastora. Na zdolną dziewczynkę uwagę zwróciła Muriel Mazzanowich, hojna fundatorka, która umożliwiła Ninie Simone naukę w Curtis Institute of Music oraz prestiżowej, nowojorskiej Juilliard School Of Music.
Nina początkowo (w latach 1950-54) pracowała jako akompaniatorka z lokalnymi piosenkarzami, później sama zaczęła śpiewać i grać na pianinie w klubach Nowego Jorku i Atlantic City. Pierwszy publiczny recital przedstawiła w 1954 roku, w knajpie w Atlantic City. Niemniej autentyczny sukces przyszedł wraz z edycją debiutanckiego albumu oraz wylansowaniem wielkiego przeboju „I Love You Porgy”. Album nagrodzono trofeum Złotej Płyty, a sama Nina Simone stała się popularną i uwielbianą artystką. To wtedy ukuto dla niej przydomek Księżna Soul.
W latach sześćdziesiątych sporo koncertowała, by w 1967 roku włączyć się w walkę społeczną i polityczną Ameryki. Kiedy skomponowała „Mississsippi Goddam” – protest przeciwko bestialskiemu zbombardowaniu przez gwardię narodową kościołów w Alabamie, urosła – jako artystka i kobieta – do miana najważniejszej osobowości Afro-Amerykanów. Jej pozycja oraz zaangażowanie w sprawy polityczne i społeczne miało znaczenie kultowe oraz symboliczne: czarnoskóra artystka utożsamiana z czarnymi Amerykanami, równie entuzjastycznie była przyjmowana przez białą publiczność. Śpiewała zarówno protest-songi, jak i wielkie standardy jazzu i muzyki rozrywkowej (Ellingtona, Gershwina, Rodgersa i Weila). Uwikłana w politykę, oskarżana przez urząd podatkowy, w 1974 roku zdecydowała się wyemigrować z USA. Na stałe zamieszkała w Paryżu i już w Europie wydała bestsellerowy album „Baltimore”. Sporo koncertowała, ale już tylko po to by utrzymać gasnący blask sławy i popularności.
Dionizy Piątkowski