Henryk Górski nie żyje

Paweł Brodowski

Działacz i animator życia muzycznego, zmarł w Warszawie, po długiej chorobie, 14 czerwca 2022 roku, przeżywszy 77 lat.

Współpracownik Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego i  Oddziału Międzynarodowej Federacji Jazzowej w Polsce.

Urodził się 27 marca 1945 roku w Sokołowie Podlaskim. Chodził do Liceum im. Adama Mickiewicza w Warszawie. Na niwie kultury rozpoczął pracę w 1970 roku w Muzeum Literatury Polskiej im. A. Mickiewicza, działał w ZPR-ach, Zakładach Gier  i Klubów Rozrywki. W środowisku jazzowym objawił się jako pierwszy kierownik klubu jazzowego Akwarium,  który otwarty został w 1977 roku przez PSJ w dawnej kawiarni „Barbara” przy ul. Emilii Plater w Warszawie.

W 1979 roku rozpoczął trwająca 10 lat współpracę z  Oddziałem Polskim Międzynarodowej Federacji Jazzowej na stanowisku pełnomocnika ds. fonografii w wytwórni płytowej Helicon i w działającym od 1982 roku pod tą samą nazwą (pod auspicjami MFJ) sklepie płytowym przy ul. Freta na Nowym Mieście. Wspólnie z dyrektorem tej placówki, Januszem Kęcikiem, był współproducentem kultowych płyt, m.in. Laboratorium „Live” (1982), Stanisława Soyki „Matko. która nas znasz” (1982), „Soyka Sings Ellington” (1982),  Karolak-Szukalski-Bartkowski „Time Killers” (1985), Gold Washboard „Tiger Rag” (1985). W pierwszej połowie lat 80. Henryk należał do ekipy organizującej festiwale Jazz Jamboree (Tomasz Tłuczkiewicz, prezes PSJ, był szefem artystycznym, Janusz Kęcik dyrektorem organizacyjnym).

Dał się poznać jako „człowiek do specjalnych poruczeń”, miał śmiałe pomysły, których nie bał się realizować. To on załatwił w Biurze Ochrony Rządu dla Milesa Davisa „Czajkę” – luksusową radziecką limuzynę, która była do dyspozycji amerykańskiego trębacza na czas jego pobytu w Warszawie z okazji Jazz Jamboree w październiku 1983 roku.

W 1988 został współzałożycielem (razem Oddziałem MFJ w Polsce i  Jackiem Ślotałą) Fundacji Pomocy Dzieciom Niewidomym o Uzdolnieniach Muzycznych „Widzieć muzyką”. Fundacja snuła plany otwarcia, w zamku niedaleko Iławy, centrum edukacji muzycznej dla niewidomych dzieci. W 1989 roku w jej siedzibie na Saskiej Kępie gościł Stevie Wonder (przy okazji koncertu na Stadionie Dziesięciolecia).

Z zamiłowania rajdowiec i fotografik, twórca albumów o świątyniach, współautor wystawy „Kardynał Stefan Wyszyński Prymas Tysiąclecia”, prezentowanej przez Instytut Prymasowski w Senacie RP w 2000 i wydanej w specjalnym albumie. Razem z delegacją  Instytutu Prymasowskiego brał udział w audiencji u Jana Pawła II w Watykanie w 2003 roku. Pracował przy produkcji filmu „Jasminum”. Pomagał powodzianom, zbudował pensjonat na Suwalszczyźnie. Działacz charytatywny, wielokrotnie odznaczony za pomoc humanitarną.

Człowiek pogodnego usposobienia, towarzyski i kontaktowy, był barwną postacią naszego środowiska, chociaż w ostatnich latach zniknął z radarów. Przez ostatnie półtora roku walczył z chorobą nowotworową. Zmarł u siebie w domu w Falenicy.

Przekazujemy wyrazy współczucia żonie Barbarze (byli razem 27 lat) i synowi Sewerynowi.

Żegnaj, Heniu!

Paweł Brodowski