PIERWSZY ALBUM CARMEN MORENO!

4evermusic

7 marca br. pojawiła się na rynku limitowana edycja pierwszego albumu Carmen Moreno, której głosem w latach 50. zachwycał się Leopold Tyrmand. Album zawiera przede wszystkim nagrania archiwalne polskiej królowej swingu oraz te zarejestrowane podczas koncertu „Śpiewając jazz” w warszawskim Teatrze Bajka w 2009 r., z udziałem wokalistki Anny Serafińskiej i aktora Macieja Zakościelnego.

W sumie na płycie znalazło się 26 utworów, w tym również wykonywane przez Annę Serafińską oraz rozmowy Macieja Zakościelnego z Carmen Moreno, które są ważnym elementem tego wydawnictwa. Aktor wprowadza słuchaczy w muzyczny świat wspomnień Carmen Moreno i jej wnuczki Anny Serafińskiej, laureatki głównej nagrody na prestiżowym Montreux Jazz Festiwal, wokalistki, która jest też pierwszym w Polsce doktorem w dziedzinie wokalistyki jazzowej i rozrywkowej.

Album Carmen Moreno „Śpiewając jazz” jest zwieńczeniem jej długoletniej pracy artystycznej, którą rozpoczęła mając zaledwie kilka lat. Początek jej „dorosłego” śpiewania to 1954 r., kiedy to została zaangażowana jako solistka Orkiestry Jazzowej Zygmunta Wicharego. Carmen Moreno w późniejszych latach śpiewała też m.in. z Państwowym Zespołem Jazzowym pod dyrekcją Ryszarda Damrosza „Błękitny Jazz” i z Big Bandem Jana Walaska. W swojej karierze wystąpiła m.in. na pierwszym Festiwalu Jazzowym w Sopocie (1956 r.), zdobyła I miejsce na I Festiwalu Jazzowym na Nep-Stadionie w Budapeszcie (1958 r.). Koncertowała też na Węgrzech, w NRD, NRF, Rosji, Czechosłowacji, Bułgarii, Norwegii, Danii, Finlandii i Szwecji.

Jej największe przeboje to „I Can’t Give You Anything but Love, Baby” i „I’ll Never Say Never Again Again”.

Carmen Moreno śpiewając wiele lat dokonała zaledwie kilkunastu nagrań: dla Polskiego Radia, radia w Oslo i Polskich Nagrań. „Śpiewając jazz” to jej pierwsza płyta kompaktowa, którą można nabyć w salonach sieci Empik, w Merlinie, w stacjonarnych sklepach muzycznych oraz sieciach sprzedaży internetowej. Album będzie też dostępny bezpośrednio po koncertach I edycji „Śpiewając jazz”, których mini trasa promocyjna planowana jest w kilku miastach w Polsce.

Płyta nie powstałaby gdyby nie pomoc i wysiłek wielu osób, dla których szczególne podziękowania znalazły się na płycie. Równie ważną rolę odegrała  Fundacja Artystyczna „Kalinowe serce" jako producent wydawnictwa oraz TAURON Polska Energia, która jest partnerem albumu. 

Skład muzyczny nagrania płytowego:
Wokal – Carmen Moreno, Anna Serafińska, Maciej Zakościelny
Fortepian, instrumenty klawiszowe i aranżacje – Rafał Stępień
Kontrabas, gitara basowa – Michał Barański
Perkusja – Paweł Dobrowolski
Instrumenty klawiszowe – Michał Jurkiewicz
Trąbka – Jakub Puch
Saksofon tenorowy – Szymon Kamykowski
Puzon – Robert Szczerba
Skrzypce – Maciej Zakościelny
 

Tak pisze o płycie Zbigniew Dzięgiel:

„Śpiewając jazz” to również tytuł książki, którą piszę od kilku lat, a która jest wynikiem mojej wieloletniej fascynacji muzyką synkopowaną. Jej tematem jest polska wokalistyka jazzowa. Pomimo ogromnych trudności, z wieloma bohaterami książki udało mi się już spotkać. Były to spotkania niezwykłe...

Trzy lata temu pomyślałem, że warto coś z atmosfery tych spotkań przekazać innym. I tak zrodził się pomysł cyklu programów muzycznych w teatrze, z udziałem polskich wokalistów jazzowych. A tytuł książki posłużył za nazwę całego cyklu.

Premiera pierwszego wieczoru poświęconego Carmen Moreno i Annie Serafińskiej odbyła się w lutym 2008 r., w Warszawie. Byliśmy świadkami występu nadzwyczajnego duetu. W historii muzyki istniały już rodzinne duety: małżeństw, rodziców i dzieci, rodzeństwa – nigdy natomiast nie istniał duet babki i wnuczki. Carmen Moreno – zwana niegdyś polską „królową swingu” – jest babcią Anny Serafińskiej, utalentowanej wokalistki jazzowej.

Specjalny udział w programie miał Maciej Zakościelny. Nie był to przypadek. Znając go kilka lat, wiedziałem, że ten znany aktor jest również wykształconym skrzypkiem. Namówiłem go do publicznego odsłonięcia muzycznego oblicza. I tak Maciej Zakościelny zadebiutował na estradzie jako muzyk i wokalista.

Sympatyczne i pracowite godziny spędzone w domu Carmen Moreno i jej męża Jana Walaska na warszawskim Mokotowie, doprowadziły nie tylko do powstania scenariusza „Śpiewając jazz”, ale również były nie lada okazją do zapoznania się z muzyczną twórczością wokalistki zarejestrowaną na amatorskich taśmach. Właśnie wtedy po raz pierwszy usłyszałem głos młodej Carmen Moreno i zrozumiałem na czym polegał jej fenomen – cudownie swingowała. Pomyślałem więc, że trzeba ratować te nagrania i wydać je w przyszłości na płycie.

Dzięki Ani Serafińskiej poznałem Rafała Stępnia, absolwenta Wydziału Jazzu katowickiej Akademii Muzycznej, świetnego pianistę i kompozytora, który zgodził się zostać kierownikiem muzycznym spektaklu „Śpiewając jazz” i stworzył siedmioosobowy zespół specjalnie dla potrzeb tego projektu. On też pod czujnym okiem i uchem Ani Serafińskiej i Jana Walaska zaaranżował na nowo utwory wykonywane w programie. Sukces „Śpiewając jazz”, spowodował, że w marcu 2009 r. dokonaliśmy rejestracji dźwiękowej spektaklu w warszawskim Teatrze Bajka.

Minęły kolejne miesiące… i w końcu się udało wydać płytę. Dziś mam przyjemność zaprosić Państwa do posłuchania pierwszej płyty kompaktowej Carmen Moreno, zawierającej zarówno jej nagrania archiwalne jak i te zarejestrowane podczas koncertu. Na program płyty składają się również utwory wykonywane przez Annę Serafińską. Swój udział na płycie ma również Maciej Zakościelny.

Booklet płyty zawiera informacje biograficzne o artystach zredagowane przeze mnie przy okazji tworzenia książki. Producentem płyty jest Fundacja Artystyczna im. Kaliny Jędrusik „Kalinowe serce”, którą z Maćkiem Zakościelnym założyliśmy w grudniu 2008 r. Nie byłoby tej płyty gdyby nie pomoc i wysiłek wielu osób. Pozwolę sobie wyróżnić tylko niektórych z nich: Jana Walaska, Anię Serafińską, Rafała Stępnia, Maćka Zakościelnego, Ninę Litarską i samą Carmen Moreno.

 
ROZSZERZONE INFORMACJE O ARTYSTACH

Carmen Moreno
Urodzona 30 lipca 1926 r. w Altonie, koło Hamburga. Córka Hiszpanki Pauliny Moreno i Polaka Józefa Masłowskiego, którzy tworzyli duet taneczno-akrobatyczny „Los Morenos”. Mając 5 lat zadebiutowała na scenie jako tańcząca Carmencita.

Hollywood miało Shirley Temple, a Carmen Moreno śpiewała jej piosenki w Europie. Stepując i tańcząc śpiewała po niemiecku, angielsku, francusku i hiszpańsku. Szybko stała się atrakcją największych europejskich scen: berlińskiej Scali, paryskiego Les Folie Berger, wiedeńskiego Ronacher Varietes i Casino de Paris. W styczniu 1945 r. Carmen wraz z rodzicami przyjechała na Śląsk do rodzinnego domu Józefa Masłowskiego w Mysłowicach. Ojciec tuż po przyjeździe zginął, w niewyjaśnionych do dziś okolicznościach. Wraz z matką zostały same w nieznanym kraju, bez znajomości języka polskiego. Wkrótce Carmen wyszła za mąż, urodziła syna i córkę. Pracując jako ekspedientka przez kilka lat wiodła „normalne” życie nie myśląc o powrocie na estradę...

Aż w końcu 1954 r. została zaangażowana jako solistka Orkiestry Jazzowej Zygmunta Wicharego. Tak zaczęło się „dorosłe” śpiewanie Carmen Moreno. W październiku 1955 r. zespół Wicharego wziął udział w „Turnieju Jazzu” zorganizowanym w Warszawie w Hali Gwardii, a niedługo po tym - 12 listopada - wokalistka wystąpiła znowu w Warszawie, w historycznym koncercie „Studio 55”. Zorganizował go Leopold Tyrmand. Śpiewała wówczas z zespołem Jana Walaska i Melomanami.

4 lutego 1956 r. w Sali Kongresowej Pałacu Kultury w Warszawie odbył się występ 40-osobowego Państwowego Zespołu Jazzowego pod dyrekcją Ryszarda Damrosza Błękitny Jazz, którego solistką została Carmen Moreno. Z tym zespołem w sierpniu 1956 r. występowała w ZSRR. To tournee okazało się wielkim sukcesem.

W lipcu 1958 r. Carmen uczestniczyła wraz z Janem Walaskiem, Elizabeth Charles i Orkiestrą Wicharego w I Festiwalu Jazzowym na Nep-Stadionie w Budapeszcie zdobywając I miejsce. A potem lawiną posypały się zaproszenia na występy za granicą. Koncertowała z kolejnymi zespołami Jana Walaska na Węgrzech, w NRD, ZSRR, Czechosłowacji, Bułgarii, Norwegii, Danii, Finlandii i Szwecji. W grudniu 1967 r. Carmen Moreno i Jan Walasek pobrali się w Warszawie. Zaraz potem wyjechali do Skandynawii. Tam też dostali propozycję podpisania kontraktu z NAL (norwesko-amerykańskim armatorem) na występy na statkach wycieczkowych, kursujących dookoła świata. Przez następnych 10 lat występowali na luksusowych statkach, dla bardzo wymagającej publiczności grając jazz i pop.

W październiku 1981 r. przyjechali do Polski na urlop. Wybuch stanu wojennego pokrzyżował ich plany zawodowe i uniemożliwił im powrót na statek. Pozostali w kraju i poza kilkoma okazjonalnymi występami zaprzestali koncertowania. W czerwcu 1989 r. w Opolu podczas XXVI Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej odbył się koncert „Cicha woda”, w którym Carmen Moreno wraz z Janem Walaskiem i Big Bandem Stanisława Fiałkowskiego zaśpiewała dwa utwory. Ich występ spotkał się z entuzjastycznym przyjęciem publiczności, a wokalistka została dostrzeżona przez fotoreporterów, którzy przyznali jej swoją nagrodę - tytuł „Miss Obiektywu”, za ponadczasową urodę.
Carmen Moreno śpiewając wiele lat dokonała zaledwie kilkunastu nagrań: dla Polskiego Radia, radia w Oslo i Polskich Nagrań.

Anna Serafińska
Urodzona 9 listopada 1974 r. w Sosnowcu. Została obdarzona słuchem absolutnym. W szkole muzycznej I stopnia i Liceum Muzycznym w Katowicach uczyła się gry na skrzypcach i fortepianie. W roku 1993 rozpoczęła studia na Wydziału Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach. We wrześniu 1994 r. zdobyła I nagrodę na XXI Spotkaniach Wokalistów Jazzowych w Zamościu. W 1996 r. nagrała płytę z piosenkami do tekstów Jonasza Kofty „Nieobecni”. W 1997 r. zdała egzamin dyplomowy zdobywając tytuł magistra sztuki i wygrała konkurs na asystenturę w klasie wokalistyki na wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach.

24 kwietnia 1999 r. wystąpiła w Ostrowie Wielkopolskim w ramach IV Muzeum Jazz Festival. Koncert ten zbiegł się z datą premiery jej autorskiej płyty „Melodies”, na której ujawniła swój talent kompozytorski. Wiosną 2000 r. czytelnicy Jazz Forum przyznali jej tytuł Nowej Nadziei Polskiego Jazzu. W 2003 r. skoncentrowała się na przygotowywaniu nowej płyty solowej, której producentem został basista Tomasz Gąssowski. To jego kompozycje wypełniły płytę pod tytułem „Ciepło zimno”. W tym samym czasie została zaproszona do wspólnego koncertowania przez jednego z najwybitniejszych polskich saksofonistów, Adama Pierończyka. Razem odbyli turę koncertową po Niemczech i Holandii oraz wzięli udział w październiku 2004 r. w European Trytone Festival New Ways of Jazz w Amsterdamie.

Punktem zwrotnym w jej życiu była obrona pracy doktorskiej „Różnorodne wykorzystanie głosu w muzyce jazzowej i rozrywkowej” w styczniu 2004 r. Została tym samym pierwszym w Polsce doktorem w dziedzinie wokalistyki jazzowej i rozrywkowej.

Innym bardzo ważnym faktem w biografii Anny Serafińskiej było zdobycie pierwszej nagrody oraz nagrody publiczności na prestiżowym międzynarodowym konkursie dla wokalistów jazzowych w ramach Montreux Jazz Festival w lipcu 2004 r. Wynikiem tego sukcesu był udział na początku stycznia 2005 r. w Międzynarodowej Konferencji zorganizowanej przez International Association For Jazz Education w Long Beach w Kalifornii.

Wiosną 2006 r. ukazał się kolejny album Anny Serafińskiej „Gadu gadu”, na który złożyły się w całości piosenki z tekstami Agnieszki Osieckiej. Kolejny ogromny sukces odniosła w lipcu 2006 r. w Finlandii zdobywając pierwszą nagrodę, tytuł „Lady Summertime” oraz nagrodę publiczności w 11 Międzynarodowym Konkursie Wokalistek Jazzowych.

W swoich podróżach artystycznych odwiedziła już m.in.: Litwę, Włochy, Maltę, Niemcy, Holandię, Szwajcarię, Ukrainę, USA, Szwecję, Finlandię, Wielką Brytanię, Egipt i Francję.

Maciej Zakościelny
Urodził się 7 maja 1980 r. w Stalowej Woli. Początki jego zainteresowań artystycznych sięgają czasów nauki w podstawowej szkole muzycznej w klasie skrzypiec w Stalowej Woli. Zanim został aktorem kontynuował naukę gry na skrzypcach i fortepianie w Średniej Szkole Muzycznej. Talent muzyczny przydał się w Akademii Teatralnej w Warszawie, do której dostał się w 2000 r. Karierę telewizyjną zaczął jeszcze na studiach.

W 2004 r. tuż po ukończeniu studiów dołączył do zespołu Teatru Współczesnego w Warszawie. W 2004 r. rozpoczął pracę w serialu telewizji TVN „Kryminalni”. Reżyserem serialu był Ryszard Zatorski, który w 2005 r. zaproponował Zakościelnemu główną rolę w komedii romantycznej „Tylko mnie kochaj”. W 2007 r. aktor otrzymał tytuł „Najpiękniejszy 2006” przyznany przez dwutygodnik „Viva!”.

Ważnym wydarzeniem w karierze aktora było spotkanie z brytyjskim reżyserem Peterem Greeneway’em i udział w jego filmie „Nightwatching”, którego premiera odbyła się we wrześniu 2007 r. W 2008 r. rozpoczął pracę na planie telewizyjnego serialu o losach cichociemnych „Czas Honoru”. Na początku 2008 r. odbyła się premiera pierwszej edycji „Śpiewając jazz”. Maciej Zakościelny zadebiutował wtedy na estradzie jako muzyk i wokalista.

Sukces pierwszej edycji spowodował, że aktor wziął udział w kolejnej odsłonie „Śpiewając jazz” i wystąpił na scenie obok Marianny Wróblewskiej i Beaty Przybytek. Premiera wieczoru odbyła się w ramach Festiwalu Jazz Jamboree w listopadzie 2009 r.

Jan Walasek
Urodził się 17 maja 1928 r. w Ostrowcu Świętokrzyskim. Początki jego działalności muzycznej sięgają lat trzydziestych XX wieku, kiedy to mały Janek uczył się gry na skrzypcach u ojca Wincentego Walaska.

Podczas okupacji hitlerowskiej po raz pierwszy sięgnął po saksofon altowy. W 1948 r. po zdaniu matury rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie na Wydziale Medycyny Sportowej. Jednocześnie udzielał się muzycznie. W 1949 r. otrzymał legitymację Związku Zawodowego Muzyków.

W 1950 r. „za granie i propagowanie burżuazyjnej muzyki amerykańskiej” został usunięty z orkiestry uczelnianej i zmuszony do przerwania studiów. W 1954 r. zamieszkał w Warszawie. W początkach marca 1955 r. wziął udział w „Jam Session nr 1”, pierwszej w stolicy oficjalnej imprezie jazzowej okresu odwilży. W październiku tego samego r. uczestniczył w słynnym „Turnieju Jazzu”, zorganizowanym w Hali Gwardii. Tam też po raz pierwszy spotkał wokalistkę Carmen Moreno. Zaraz po turnieju pojawiło się hasło reklamowe „Jan Walasek - Złoty Saksofon Warszawy”.

W 1956 r. wstąpił do orkiestry jazzowo-symfonicznej Ryszarda Damrosza Błękitny Jazz, z którą dokonał nagrania „Harlem Notturno” – swojej wizytówki muzycznej. W 1957 r. stworzył własny zespół, którego solistką została Carmen Moreno.

W 1961 r. otrzymali pierwszy angaż „na Zachód” - do Finlandii. Wiosną 1964 r. wyjechali na długi kontrakt do Skandynawii. W 1970 r. Carmen Moreno, Jan Walasek i jego zespół podpisali kontrakt na występy na luksusowych statkach wycieczkowych norwesko-amerykańskiej linii NAL.

Jesienią 1981 r. przyjechali do Polski na krótki urlop. Wprowadzenie stanu wojennego uniemożliwiło wyjazd na kolejny kontrakt zagraniczny. Carmen Moreno i Jan Walasek pozostali w kraju.

www.4evermusic.pl