Sax Club Pana Dyakowskiego

Radio Gdańsk, materiały wydawcy

W połowie listopada ukaże się książka o legendarnym saksofoniście Przemku Dyakowskim.

„Sax Clubu Pana Dyakowskiego” to wywiad-rzeka z ikoną trójmiejskiego środowiska jazzowego. Książka jest przede wszystkim opowieścią o życiu zawodowym artysty, choć i wątków prywatnych nie brakuje.

Jej autorami są Kamil Wicik i jego współpracownik Mariusz Nowaczyński Przedmowę napisał Przemka serdeczny przyjaciel, Jerzy „Duduś” Matuszkiewicz, saksofonista, współtwórca polskiego jazzu i kompozytor muzyki filmowej. Zdjęcia zarówno okładkowe, jak i te znajdujące się na rozkładówkach pomiędzy rozdziałami wykonał Andrzej Świetlik, wybitny polski fotografik. Autorem okładki jest ceniony sopocki artysta grafik Jarosław Świerczek z Karton Studios.

To pełna anegdot opowieść o życiu zawodowym i prywatnym artysty wywodzącego się z ziemiańskiej rodziny o wielkich tradycjach. Dyakowski wspomina dzieciństwo w podkrakowskiej Masłomiącej i dorastanie w Zakopanem, współpracę z Piwnicą pod Baranami i odkrycie Ewy Demarczyk, koncerty w gdańskim Żaku, wyjazdy zagraniczne i występy z zespołem Rama 111, tworzenie gdańskiego Sax Clubu, animowanie jazzowej sceny w Trójmieście i współpracę z Radiem Gdańsk.

„Sax Club Pana Dyakowskiego” to także opowieść o przyjaźni i współpracy Dyakowskiego z innymi ikonami jazzu: Wojciechem Karolakiem, Adamem Makowiczem, Leszkiem Możdżerem, Maciejem Sikałą, Michałem Urbaniakiem czy Janem Ptaszynem Wróblewskim.

„Przemkowi zawdzięczam wszystko. Dzięki niemu szerzej zaistniałem. Jest posłańcem, który, trochę z tylnego siedzenia, nadaje pęd rzeczywistości. Jest centralą, w której krzyżują się wszystkie połączenia. My nawet nie zdajemy sobie sprawy z tego, na jak wiele projektów miał wpływ, jak wiele rzeczy bez niego nie zadziałoby się. To jest rodzaj magii” – mówi Leszek Możdżer.

„Z Przemkiem łączy nas bliska, choć niewytłumaczalna więź. Czuję jakby był moim bratem” – Adam Makowicz.

„Gdy trafiłem do Piwnicy, Przemek był tam już postacią znaną. Prowadził zespół jazzowy, przyjaźnił się z Piotrem Skrzyneckim. Zasłynął tym, że odkrył dla naszego kabaretu Ewę Demarczyk” – Zygmunt Konieczny.

„Sposób, w jaki Przemek działa na ludzi, to istna magia. Jest człowiekiem wielkiego uroku, serdecznym, ciepłym, po prostu wspaniałym. Promienieje nieprawdopodobną ilością dobrej energii” – Wojciech Karolak.

„Jestem żywym dowodem na to, że ta Przemka dobroć jest zaraźliwa. Dzięki niemu i ja bardziej życzliwie patrzę na młodych ludzi, szczególnie tych, których uczę. Gdyby nie on, byłbym innym człowiekiem” – Maciej Sikała.

 „Przemek to postać pełna ciepła. Jest rodzajem drona, który unosi się nad ziemią i wszystkich widzi” – Mikołaj Trzaska.

„Jest wiecznie młodym improwizatorem, trójmiejską kwintesencją stylistycznej otwartości. Dla niego wszyscy muzycy to jedna rodzina” – Tymon Tymański.

„Latka lecą, a on wciąż jest aktywny. Jeśli któregoś dnia nie zrobi czegoś dla jazzu, to pewnie uzna ten dzień za stracony. Często razem gramy i zawsze jest przyjemnie” – dodaje Jan Ptaszyn Wróblewski.

Książka ukaże się nakładem gdańskiego wydawnictwa Kosycarz Foto Press / KFP.