Sefardix Trio - MAGGID

Jorgos Skolias & Bracia Oleś, nowy album tria ukaże się 15 lutego

Sefardix trio – laureat Folkowego Fonogramu Roku 2013 Polskiego Radia – to klimatyczna fuzja śpiewanej po grecku muzyki żydowskiej, jazzu, metafizycznych wokaliz rodem z Azji oraz instrumentalnej wirtuozerii pełnej kulturowych odniesień. Artyści wykraczają poza stereotypowe traktowanie głosu i instrumentów, poszerzając paletę brzmieniową wykonywanej muzyki. Emocje i energia płynąca ze sceny, porywają słuchaczy zarówno na dużych festiwalach, jak i kameralnych koncertach.

Jorgos Skolias - śpiew
Marcin Oleś - kontrabas
Bartłomiej Oleś - perkusja 

Bracia Oleś nie próbują nikogo i niczego imitować. Grają jak rasowi współcześni muzykanci na swoich instrumentach, które czują doskonale. Jorgos Skolias nadaje całości sznyt grecki.
Jacek Hawryluk

Znakomici muzycy, którzy poziomem wykonawczym biją na głowę wielu polskich folkowców (sic!)
Kuba Borysiak

Tytuł „MAGGID” ma dwa znaczenia.W judaizmie wschodnioeuropejskim to wędrowny kaznodzieja. Jego rola polegała na przybliżaniu nauk rabinicznych przeciętnemu słuchaczowi, a barwne i przystępne kazania trafiały na podatny grunt. Maggid nie był zobligowany do wierności tekstom źródłowym, mógł zatem ubarwiać je własnym doświadczeniem, dowcipem i charakterem. Swoboda w snuciu opowieści pozwalała na poszukiwanie najlepszych możliwych środków interpretacji w dotarciu do słuchaczy.

Odwołując się do tej terminologii trio Sefardix snuje muzyczną opowieść opartą na wątkach sefardyjskich, nie ogranicza się jednak jedynie do nich, zahaczając o tereny przyległe, opowiada muzyką styku kultur o opuszczeniu, namiętności, tęsknocie, ludzkich dramatach i chwilach radości. To muzyczna podróż przez stulecia, opowiadana przez współcześnie żyjących muzycznych maggidów. Podróż po Europie, północnej Afryce, Bliskim Wschodzie i Bałkanach. Muzyczna fikcja oparta na faktach. Te fakty, to muzyczne wątki judeo-hiszpańskie, berberyjskie, bałkańskie, marokańskie, arabsko-andaluzyjskie, czy wreszcie greckie. To tylko pozornie hermetyczna muzyka. Tak naprawdę jest uniwersalnym językiem instynktownie przyswajalnym przez słuchaczy. W połączeniu z muzyczną wirtuozerią i wielką wyobraźnią artystów daje w efekcie piękne dzieło.

MAGGID to także pozaziemski mentor, który nawiązuje kontakt z ludźmi nawiedzając ich poprzez sny, wizje, a także słowa wypowiedziane ich własnymi ustami. MAGGID staje się zatem muzyką wyśnioną, nawiedzoną, zrodzoną z nieoczekiwanych inspiracji i nie zawsze wytłumaczalnych olśnień.

Jorgos Skolias – polski wokalista greckiego pochodzenia, obdarzony charyzmatyczną barwą głosu. W swojej sztuce poszukuje indywidualnej formuły na jego zastosowanie w muzyce. Traktuje głos jak instrument i jest mistrzem improwizacji. Inspiracją jest dla niego blues, jazz, rock oraz muzyka etniczna od Grecji poprzez Afry­kę do Indii. Samodzielnie opanował technikę śpiewania harmonicznego, nazywanego również gardłowym. Za­wodową działalność rozpoczął w 1982 r. od pracy w jazz rockowej formacji „KRZAK”.

Zajmuje się nowymi wizjami muzyki pracując z Radosławem Nowakowskim (perkusjonista zespołu „Osjan”), zespołami „Young Power”, „Tie Break”, „Pick Up”, „Free Cooperation”, Tomaszem Stańko, Zbigniewem Wege­hauptem, Terje Rypdalem, Nikosem Touliatosem, Bronisławem Dużym, Bogdanem Hołownią, Zbigniewem Na­mysłowskim, Krzysztofem Knittlem, Arturem Dutkiewiczem, Joachimem Menclem, Mino Cinelu, Theo Spasso­vem, Pawłem Kaczmarczykiem i innymi wybitnymi muzykami.

Bracia – Marcin Oleś kontrabasista i Bartłomiej Oleś perkusista – od ponad piętnastu lat tworzą autorską muzykę, której głównym punktem odniesienia jest jazz. Są twórcami autorskich projektów oraz towarzyszą wielu sławnym jazzmanom z całego świata tworząc rytmiczny dream team, jak napisał o nich niemiecki ma­gazyn JazzZeitung. Na liście ich współpracowników pojawiają się nazwiska Kenny’ego Wernera, Davida Mur­raya, Roba Browna, Chrisa Speeda, Erika Friedlandera, Theo Jorgensmanna, Rudiego Mahalla, Williama Par­kera, Andrzeja Przybielskiego i wielu innych. Odnajdują wciąż nowe sposoby na przełamanie stereotypów, udowadniając, że kontrabas i perkusja wystarczą by stworzyć muzykę kompletną, pełną energii i niespoty­kanych brzmień. Kontynuują dotychczasowe poszukiwania twórcze, aby poszerzyć język jazzu o sonorystykę i koncepcje muzyki współczesnej.