JAZZ SCORE

JF

Pod takim tytułem od 16 kwietnia do 15 września Museum of Modern Art w Nowym Jorku organizuje przegląd filmów ze ścieżką dźwiękową, powstałych od lat 50. do dziś. Pośród prezentowanych obrazów są filmy z muzyką takich twórców jak Miles Davis („Windą na szafot” Louisa Malle’a), Herbie Hancock („Powiększenie” Michelangelo Antonioniego), Duke Ellington, Dizzy Gillespie, Thelonious Monk, Quincy Jones, filmy nie tylko amerykańskie, ale także brytyjskie, włoskie, francuskie, japońskie, a także  i polskie – arcydzieła z muzyką Krzysztofa Komedy –  „Nóż w wodzie” i „Gruby i chudy” Romana Polańskiego, „Le Depart” Jerzego Skolimowskiego, „Sztandar” Mirosława Kijowicza,  a ponadto „Wstręt” Polańskiego (z muzyką Chico Hamiltona) i „Plazmuz” Zbigniewa Rybczyńskiego (z muzyką Namysłowskiego).
Przeglądowi towarzyszy wystawa plakatów (m.in. Jan Lenica, Waldemar Świerzy, Roman Cieślewicz) pokazująca związek muzyki jazzowej ze sztuką grafiki i reklamy. W sumie nowojorska publiczność obejrzy sto filmów, fabularnych i krótkometrażowych. Kuratorem projektu jest Josh Siegel.
Odbędą się też w MoMa przy okazji dwa specjalne koncerty, na jednym z nich wystąpi francuski pianista Martial Solal, na drugim, 19 maja, Kwartet Tomasza Stańki, do którego dołączy jako gość specjalny amerykański saksofonista Billy Harper. Koncert Stańki dedykowany będzie muzyce Krzysztofa Komedy.
Organizatorem jest Centrum Kultury Polskiej w Nowym Jorku.
www.PolishCulture-NYC.org, www.MoMa.org

DOWN BEAT CRITICS POLL 2008

Paweł Brodowski

Jest już sierpniowy numer „Down Beatu” a w nim, jak zwykle, wyniki dorocznej międzynarodowej ankiety krytyków. To już 56 ankieta krytyków tego prestiżowego, wydawanego w Chicago miesięcznika.

Do Hall of Fame wprowadzony został zmarły w zeszłym roku Joe Zawinul. Redaktorzy „Down Beatu” utworzyli po raz pierwszy „komitet weteranów”, którego głosami dopuścili do „Panteonu sław” dodatkowo pięciu wielkich, ale trochę już zapomnianych muzyków z odległej przeszłości, którzy ze wszech miar zasługują, by się znaleźć w tej wyróżnionej grupie najbardziej zasłużonych artystów.

Artystą Roku (i najlepszym keyboardzistą) został Herbie Hancock, bohater tegorocznej gali Grammy. Najwięcej zwycięstw odnotowała Maria Schneider, która wygrała aż w czterech kategoriach – kompozytor, aranżer, big band i album jazzowy – „Sky Blue”. Powód do satysfakcji ma także Manfred Eicher, który po raz pierwszy w tej ankiecie odniósł podwójne zwycięstwo – jako najlepszy producent płytowy i szef najlepszej wytwórni płytowej – ECM.
Ten sukces bardzo mu się przyda, bowiem monachijska wytwórnia przygotowuje się do obchodów jubileuszu 40-lecia.

W tegorocznej ankiecie pojawia się nazwisko tylko jednego polskiego muzyka. Jest nim Tomasz Stańko, który zajął szóste miejsce w kategorii trąbki i uplasował się na 11 pozycji w kategorii „rising star composer”.

Zaproszeni krytycy oddawali głosy w dwóch oddzielnych, równoległych klasyfikacjach na „artystów uznanych”, muzyków sławnych, mających już trwałą pozycję na scenie jazzowej, i na „wschodzące gwiazdy”, które o tę pozycje dopiero (albo wciąż) walczą, wnosząc nierzadko nowe spojrzenie i świeżą krew.

Oto skrótowe wyniki ankiety. W każdej kategorii podajemy trzy pierwsze nazwiska, za wyjątkiem kategorii albumu jazzowego, gdzie podajemy pierwszą piątkę oraz kategorii trąbki, w której umieszczamy komplet nazwisk.

ARTYŚCI UZNANI

Hall of Fame – Joe Zawinul, Hank Jones, Lee Konitz
Hall of Fame komitetu weteranów – Jo Jones, Jimmie Lunceford, Erroll Garner, Harry Carney, Jimmy Blanton
Artysta Jazzowy – Herbie Hancock, Ornette Coleman, Sonny Rollins
Album Jazzowy – Maria Schneider „Sky Blue” (ArtistShare), Michael Brecker „Pilgrimage” (Heads Up), Joe Lovano and Hank Jones „Kids Duets Live At Dizzy’s” (Blue Note), Herbie Hancock „River: The Joni Letters” (Verve), Charles Lloyd Quartet „Rabo de Nube” (ECM)
Album historyczny – Charles Mingus „Cornell 1964” (Blue Note), Miles Davis „The Complete On The Corner Sessions” (Columbia/Legacy). Chu Berry „Classic Chu Berry Columbia And Victor Sessions” (Mosaic)
Wytwórnia płytowa – ECM, Blue Note, Palmetto
Producent płytowy – Manfred Eicher, Michael Cuscuna, Bob Belden
Grupa jazzowa – Keith Jarrett Trio, Dave Holland Quintet, Wayne Shorter Quartet
Big band – Maria Schneider Orchestra, Mingus Big Band, Clayton/Hamilton Jazz Orchestra
Kompozytor – Maria Schneider, Dave Douglas, Wayne Shorter
Aranżer – Maria Schneider, Carla Bley, Bill Holman
Saksofon sopranowy – Wayne Shorter, Dave Liebman, Jane Ira Bloom
Saksofon altowy – Ornette Coleman, Phil Woods, Lee Konitz
Saksofon tenorowy – Sonny Rollins, Joe Lovano, Chris Potter
Saksofon barytonowy – Gary Smulyan, James Carter, Hamiet Bluiett
Klarnet – Don Byron, Paquito D’Rivera, Ken Pelpowski
Flet – James Moody, Lew Tabackin, Nicole Mitchell
Trąbka – Dave Douglas, Wynton Marsalis, Terence Blanchard, Enrico Rava, Roy Hargrove, Tomasz Stańko, Tom Harrell, Nicholas Payton, Wallace Roney, Brian Lynch, Kenny Wheeler, Wadada Leo Smith, Terrell Stafford
Puzon – Steve Turre, Wycliffe Gordon, Roswell Rudd
Fortepian – Keith Jarrett, Hank Jones, Herbie Hancock
Keyboard/syntezator – Herbie Hancock, Uri Caine, Chick Corea
Organy – Joey DeFrancesco, Larry Goldings, Dr. Lonnie Smith
Gitara – Pat Metheny, Bill Frisell, John Scofield
Kontrabas – Christian McBride, Dave Holland, Ron Carter
Bas elektrycznny – Steve Swallow, Christian McBride, Stanley Clarke
Perkusja – Roy Haynes, Jack DeJohnette, Paul Motian
Instrumenty perkusyjne – Poncho Sanchez, Hamid Drake, Airto Moreira
Wibrafon – Bobby Hutcherson, Gary Burton, Stefon Harris
Skrzypce – Regina Carter, Billy Bang, Marl Feldman
Instrumenty różne – Bela Fleck (banjo) , Toots Thielemans (harmonijka), Richard Galliano (akordeon)
Wokalista – Kurt Elling, Andy Bey, Mark Murphy
Wokalistka – Cassandra Wilson, Dianne Reeves, Dee Dee Bridgewater
Artysta/zespół bluesowy – B.B. King, Buddy Guy, Otis Taylor
Album bluesowy – Otis Taylor „Recapturing The Banjo” (Telarc) , Bettye LaVette „S cene Of The Crime” (Anti), James Blood Ulmer „Bad Blood In The City: The Piety Street Sessions” (Hyena)
Artysta/zespół pozajazzowy – Radiohead, Caetano Veloso, Robert Wyatt
Album pozajazzowy – Radiohead „In Rainbows” (ATO) , Robert Plant and Alison Krauss „Raising Sand” (Rounder), Caetano Veloso „Ce” (Nonesuch)

WSCHODZĄCE GWIAZDY

Artysta jazzowy – Jason Moran, Anat Cohen, Lionel Loueke
Grupa Jazzowa – The Claudia Quintet (John Hollenbeck, Matt Moran, Chris Speed, Ted Reichman, Drew Gress), Jason Moran Bandwagon, SFJAZZ Collective
Big Band –
Kompozytor – John Hollenbeck, Ben Allison, Vijay Iyer
Aranżer – John Hollenbeck, Uri Caine, Jim McNeely
Big Band – Exploding Star Orchestra, Jason Lindner Big Band, WDR Big Band
Saksofon sopranowy – Marcus Strickland, Anat Cohen, Steve Wilson
Saksofon altowy – Miguel Zenon, Rudresh Mahanthappa, David Binney
Saksofon tenorowy – Donny McCaslin, Chris Potter, Eric Alexander
Saksofon barytonowy – Scott Robinson, Caire Daly, Mats Gustafsson
Klarnet – Anat Cohen, Chris Speed, Evan Christopher
Flet – Nicole Mitchell, Jamie Baum, Jane Bunnett
Trąbka – Jeremy Pelt, Ingrid Jensen, Christian Scott
Puzon – Josh Roseman, Gianluca Petrella, Steve Davis
Fortepian – Robert Glasper, Jason Moran, Vijay Iyer
Keybaord-syntezator – Craig Taborn, Uri Caine, Geoffrey Keezer
Organy – Sam Yahel, Gary Versace, Tony Monaco
Gitara – Lionel Loueke, Kurt Rosenwinkel, Anthony Wilson
Kontrabas – Esperanza Spalding, Ben Allison, Avishai Cohen
Bas elektryczny – Hadrien Feraud, Stomu Takeishi, Richard Bona
Perkusja – Eric Harland, Dafnis Prieto, Nasheet Waits
Instrumenty perkusyjne – Susie Ibarra, Hamid Drake, Giovanni Hidalgo
Wibrafon – Stefon Harris, Joe Locke, Steve Nelson
Skrzypce – Jenny Scheinman, Christian Howes, Carla Kihlstedt
Instrumenty różne – Gregoire Maret (harmonijka) , Scott Robinson (saksofon basowy), Richard Galliano (akordeon)
Wokalistka – Roberta Gambarini, Tierney Sutton, Lucian Souza
Wokalista – Giacomo Gates, Jamie Cullum, Theo Bleckmann
Producent płytowy – Branford Marsalis, Craig Street, Bob Belden
Artysta/zespół bluesowy – Derek Trucks, Shemekia Copeland, Otis Taylor

W 56. dorocznej Międzynarodowej Ankiecie Krytyków miesięcznika „Down Beat” brało udział 117 krytyków z całego świata, w tej liczbie – Paweł Brodowski.

OBRONA DYPLOMÓW

Henryk Kotowski

Przez trzy wieczory górna sala klubu Tygmont przekształcona została w salę przesłuchań. Komisja inkwizycyjna siedziała na scenie i patrzyła z góry na przesłuchiwanych. Ale nie patrzyła srogo, a na dodatek wpuszczano co najmniej setkę osób gawiedzi.

To były dyplomowe występy uczniów Wydziału Jazzu Państwowej Szkoły Muzycznej im F. Chopina w Warszawie. Egzaminy zdawało kilkanaście osób z różnych klas. Poziom oczywiście zróżnicowany, choćby z tego powodu, że zmieniali się także akompaniujący muzycy. Byłem świadkiem tylko kilku przesłuchań, całkiem przypadkowo.

W dniach 18, 19 i 20 maja 2009 około 19 zbierały się grupki młodych ludzi jak przed jakąś modną dyskoteką. Nie była to jednak typowa publiczność dyskotekowa – niemodnie ubrani i nierzadko z futerałami instrumentów na plecach.

Optymizmem napawa niemalejące zainteresowanie graniem jazzu w Polsce. Odkąd pamięć sięga, nie brakowało w Polsce zdolnych i utalentowanych ludzi. Problem jest z publicznością. Nie dość tego, że coraz mniej ludzi wybiera miejsca gdzie gra się jazz na żywo, to jeszcze są tacy, którzy przychodzą np. do Tygmontu, aby sobie głośno porozmawiać w czasie koncertu.


 

KATTORNA W JAZZPOINT

Henryk Kotowski

Kwintet Kattorna istnieje do czterch lat i zdobywa coraz większą popularność równolegle z nagrodami na festiwalach i konkursach. Przyłapałem ich na występie w lokalu, który moim zdaniem idealnie pasuje do ich muzyki. Wnętrze klubu JazzPoint w Warszawie przy ul. Złotej 59 (Złote Tarasy) jest nowoczesne i oszczędne, regularne formy i jasne barwy, szkło i metal, nienapuszona elegancja bez zbędnych symboli z przeszłości.

Brzmienie kwintetu Kattorna jest czyste i oszczędne w ekspresji, bez bogatych ozdobników i pompatycznych wstawek. Lekko kojarzy się ono z meblami z IKEA – funkcjonalne, przemyślane i dość neutralne. Skandynawski element kwintetu to duński dryblas na basie – Max Nauta-Simonsen, no i oczywiście sama nazwa zespołu. „Kattorna” to po szwedzku forma określona rzeczownika „kotka” w liczbie mnogiej. Nazwę zapożyczono od tytułu szwedzko-duńskiego filmu Heninga Carlsena z lat 60. o kobietach-kotkach; może niedokładnie w takim znaczeniu, w jakim w języku polskim używane jest słowo „kociak”. Muzykę do tego filmu napisał Krzysztof Komeda.

Nazwa kwintetu jest na pewno egzotyczna w Polsce, ale nie bardzo adekwatna, jeśli się zna znaczenie słowa. Poza tym, od dawna irytowało mnie akcentowanie w wymowie tytułu Kattorna przez zapowiadaczy tak jak się akcentuje słowo „katorga”. Na zakończenie występu Grzegorz Rogala – puzon, mile zaskoczył mnie akcentując tytuł ostatniego utworu na pierwszej sylabie.

Temat do filmu stał się klasykiem, który doczekał się wielu wersji. Wersja kwintetu Kattorna była bardzo indywidualna, widać, że wiele czasu poświęcili aby wypracować własną formę, a nie powielać to, co Komeda napisał i nagrał prawie pół wieku temu.

Osobiście kwestionuję genialność Komedy w tej kompozycji. Po latach zapomniano, że w tamtej epoce panowała moda na muzykę do filmów i seriali telewizyjnych właśnie w takim stylu. Lata 50. i 60. to okres nowych trendów w muzyce współczesnej i w plastyce. Producenci filmowi zamawiają muzykę modną, gdy film jest współczesny i ma przyciągać widzów, którzy sami chcą się czuć modnymi. Wpływy minimalizmu czy sonoryzmu są tak oczywiste w muzyce filmowej tego okresu i Komeda po prostu był „na fali”. Niewiele tematów filmowych przetrwało i zostało klasykami, ale zależy to po prostu od nakładów na promocję.

Kwintet Kattorna dzień wcześniej wystąpił w ramach Wtorku Jazzowego w Piasecznie koło Warszawy. Ciekaw jestem, jak zabrzmieli i jak zostali przyjęci w sali Ośrodka Kultury w Piasecznie.

JazzPoint nie był przepełniony, ale przynajmniej nikt nie prowadził głośnych rozmów, co ostatnio jest plagą w klubie Tygmont. Publiczność tu przychodząca charakteryzuje się na pewno niezłym stanem finansów, śledzeniem trendów, oszczędną elegancją. Trzeba to brać pod uwagę, gdy dobiera się program koncertów. Kwintet Kattorna pasuje doskonale do JazzPoint.

Henryk Kotowski


 

JAZZ POINT ORCHESTRA + VIOLIN SUMMIT

Henryk Kotowski

W angielskojęzycznym przewodniku po Warszawie „Warsaw In Your Pocket” (€3) znalazłem informację o lokalu Jazz Point, że podają tam „zjełczałe piwo, a na scenie stoi biały fortepian jako dekoracja”. Nie należę do odważnych, ale zamówiłem piwo czekając aż tłum znajdzie swoje miejsca i nastroi instrumenty. Naliczyłem bowiem około 20 artystów na i pod samą sceną tego wieczoru w Jazz Point.

Koncepcja tego gigantycznego spektaklu to połączenie dość rzadko stosowane – pełny zestaw blach big bandu z czterema skrzypkami jazzowymi. Zarówno dęte blaszane instrumenty i elektryczne skrzypce mają przede wszystkim
bardzo soczyste brzmienie. Jazz Point został dosłownie zalany dźwiękiem. Pomimo modernistycznego wnętrza z dużą ilością szkła i metalu, sala klubu ma dzięki dość regularnemu kształtowi doskonałą akustykę.

Na program wieczoru złożyły się big-bandowe, swingujące standardy z dużymi porcjami improwizacji. Cały koncert sprawiał wrażenie improwizacji co do składu orkiestry i repertuaru. Nawet znalazła się niezaplanowana wokalistka. Biały fortepian nie jest tylko dekoracją, mogę zapewnić wydawcę przewodnika.

Ja mam konsumpcyjny stosunek do muzyki i niestety nie rejestruję tytułów utworów i nazwisk wykonawców, a jedynie atmosferę spektaklu i jakie wrażenie wywiera on na mnie.

Skrzypkowie byli jednak tak wyeksponowani, że nie sposób ich nie wymienić każdego z osobna. Najmłodszy z nich to 23-letni Adam Bałdych, a trochę starszy Mateusz Smoczyński zadebiutował jazzowo 10 lat temu. W porównaniu z nimi, Maciej Strzelczyk i Krzesimir Dębski to weterani, choć zapowiadano wszystkich czterech jako „młode pokolenie”. Weterani grają na futurystycznie wyglądających instrumentach, podczas gdy Mateusz Smoczyński używa tradycyjnych skrzypiec. Wszyscy są oczywiście zelektryfikowani i elektryczne skrzypce ze składem blach to mieszanka piorunująca. Interesujące jest to, że każdy ze skrzypków ma inne brzmienie i trochę odmienną technikę grania.

Lokal Jazz Point nie ma atmosfery typowego klubu jazzowego. Ważne jest jednak, że ma swoją publiczność i ma ambicję organizowania koncertów niemal co wieczór. Nie trzeba traktować go jako konkurencję dla np. Tygmontu, a raczej jako rozszerzonej oferty propagowania jazzu.

A moje piwo była dobre więc zamówiłem jeszcze jedno. Nie ufam przewodnikom po Warszawie, szczególnie tym niby-angielskojęzycznym.

Henryk Kotowski



 

KLAN WIECZNIE ŻYWY

Henryk Kotowski

40 lat temu powstał w Warszawie zespół Klan. Była to jedna z niewielu polskich grup grających rock progresywny, o większych ambicjach niż tylko przytupywanie na scenie. Taka muzyka nie generuje pieniędzy i Klan nie znalazł się na ustach milionów Polaków. Dlatego gdy dziś mówi się o „Klanie”, to większości osób kojarzy się to z telewizyjnym serialem.

W sobotę 16 maja br., w galerii Nowolipki w Warszawie odbył się koncert zespołu w składzie współczesnym. Z oryginalnego składu pozostał tylko lider Marek Ałaszewski Sr. Jego głównym zajęciem jest malarstwo, a koncert
był częścią wernisażu wystawy jego prac malarskich. Oprócz malarstwa i progresywnego rocka pan Ałaszewski zajmuje się projektowaniem wnętrz i śpiewaniem w chórze Vox Cordis. Piszę „pan Ałaszewski”, bo jest on starszy od Mick Jaggera z Rolling Stonesów. Tego sędziwego wieku nie dostrzega się ani w sylwetce, ani w sposobie grania i śpiewania.

Trzeba przyznać, że muzyczny styl Klanu nie zmienił się przez 40 lat i w programie koncertu znalazło się kilka utworów napisanych w okresie istnienia pierwszego składu. Wydana w 1971 roku płyta z muzyką do spektaklu baletowego „Mrowisko” była, i nadal jest, uznana za klasykę stylu. Świadczą o tym kolejne wznowienia tego nagrania, ostatnie nawet w roku 2008.

Progresywny rock ma sporo wspólnego z jazzem, jest w nim miejsca na improwizację. Poza tym ma przewagę nad jazzem w postaci tekstów – często poetyckich, często zaangażowanych i zawsze wartych wysłuchania. Nagminny brak tekstów w jazzie potwierdza nawet udział syna lidera zespołu Klan, także Marka Ałaszewskiego, ale juniora, w jazzowym projekcie Jurek Jagoda Trio. Kilka dni wcześniej zagrali w klubie Tygmont program pt. „Songs Without Words” (Pieśni bez słów).

Klan zapowiada następne występy, m.in. na tegorocznym festiwalu Niemen Non Stop w Słupsku (w październiku), a wystawa obrazów Marka Ałaszewskiego jest oczywiście godna obejrzenia.

Henryk Kotowski

 

NOCHE DE BOLERO W HARD ROCK CAFÉ

Henryk Kotowski

Noche de Bolero to profesjonalnie zorganizowany projekt muzyczny specjalizujący się w muzyce południowoamerykańskiej.

Przeglądając skład zespołu i muzyczne doświadczenie poszczególnych członków czasami po prostu „szczęka opada”. Oficjalnie nazywają swoją muzykę jako retro latino, ale dokładnie co to znaczy, trudno powiedzieć. Na koncercie było wszystkiego po trochu – przedwojenne bolero, trochę tanga, trochę kubańskiego son, nawet brazylijskiej samby, a także namiastki flamenco. Aby skomplikować sprawę określenia całości zaproszono brazylijskiego wokalistę z elektryczną gitarą i rodzimego
Stanisława Soykę. Kilka utworów zaaranżowano na jazzowo,
i to był ciekawszy moment koncertu, z mojego punktu widzenia.

Wokalistka, a zarazem jakby reprezentacyjna postać całego projektu, to Magdalena Navarette. Nazwisko brzmi dobrze do tej muzyki, ale niestety pani Navarette nie brzmi dobrze w moich uszach. Tak naprawdę ma słaby i nieciekawy głos, nawet publiczność w pewnym momencie domagała się lepszego nagłośnienia wokalu. Sposób poruszania się na scenie i komentowania utworów czuć na odległość imitacją. Nie jest tak źle jak w Tercecie Egzotycznym z lat 60. lub 70., ale jeśli się posmakowało oryginalnej muzyki na Kubie lub w Argentynie, to ma się uczucie takie jak gdy podają rozpuszczalną kawę nazywając to kawą.

Muzycy sprawiają lepsze wrażenie, ale niestety sala Hard Rock Café jest beznadziejna z punktu widzenia akustyki. Balkon tuż przy scenie, pod nim wnęka, a potem rozszerzająca się sala powodują odbicia i przesunięcia fazowe. Dopiero przy samej scenie słuchać nieźle. Dodatkową wadą HRC jest publiczność. „Większa połowa” przychodzi tam na pewno nie dla muzyki, bo jest tam głośno jak w ulu. Dominują osobniki obydwu płci w wieku wzmożonej aktywności płciowej i zawodowej, tak zapracowani, że nie mają czasu myć się, dużo palą i konsumują mnóstwo barwników dodanych do alkoholu.

Projekt Noche de bolero ma profesjonalnie przygotowaną witrynę www.boleros.pl i jest tam wiele szczegółowych informacji. Wśród muzyków rozpoznałem perkusistę Manolo Albana Juareza, którego tydzień wcześniej widziałem i słyszałem w klubie Tygmont, gdzie akompaniował swojej siostrze Maricie Alban Juarez.

Inni muzycy to: Mikołaj Wielecki na instrumentach perkusyjnych, duchem Kubańczyk. Prawdziwy Kubańczyk to Renell Valdes Cepero, który śpiewa i gra na gitarze. Na kilku instrumentach gra Marcin Świderski, na koncert przyniósł zarówno akordeon, jak i saksofony. Na basie grał Maciej Szczyciński znany ze scen jazzowych. Kamil Kucharczyk grał na elektrycznym pianinie.

Dynamiczny Brazyliczyk Maguinho wykonał dwie lub trzy piosenki w połowie koncertu. Tyle samo zaśpiewał Soyka, ale na zakończenie. Dobry pomysł na przerwanie dość monotonnego repertuaru.

To była moja pierwsza wizyta w Hard Rock Café i obawiam się, że nieprędko zajrzę tam ponownie. Wolę Jazz Point, który jest w tym samym kompleksie, tylko piętro niżej.

Henryk Kotowski



 

JIMI TENOR W FABRYCE TRZCINY

Henryk Kotowski

Muzyka przyszłości? Globalizacja muzyki? 

Jimi Tenor to pseudonim 45-letniego Fina o nazwisku Lassi Lehto. Muzycznie jest to facet z przeszłością. Pierwszą płytę nagrał ponad 20 lat temu. Eksperymenty i niespodzianki to jego znaki firmowe. Wszyscy puryści, konserwatyści i tradycjonaliści nie powinni nawet do niego się zbliżać.

Koncert był moim zdaniem rewelacyjny. Pomysł należy do Jimiego Tenora, ale wykonanie go to zasługa sześciu muzyków. Trzech z nich to afrykańscy perkusiści, więc można się domyślać, że rytm to osnowa obecnej formacji. Sam Jimi Tenor obsługuje i saksofon tenorowy, i flet, i zawieszony na szyi syntezator, a nawet śpiewa i wykonuje wokalizy. Gdyby sam stał na scenie, to zostałby okrzyknięty pajacem, nawet przeze mnie.

To, co grają, to zlepek wszystkiego, co im do głowy przychodzi. Przez chwilę słychać kilka taktów reggae, za chwilę kawałek broadwayowskiego musicalu, a potem free-jazzowe riffy. Każdy znajdzie coś znajomego. Symbolika współczesności reprezentowanej w internecie?

Całość jednak to ściana dźwięku, mocno utkana z grubych i cienkich, lecz bardzo kolorowych nitek. Stroje muzyków są także barwne i nietuzinkowe. Do tego wariujące efekty świetlne. Udany show dla trochę bardziej wybrednej publiczności. Dzień wcześniej seans odbył się w Poznaniu, a dzień później w Katowicach.

Muzyka nie jest świętością, której buduje się świątynie. Muzyka jest częścią życia i tak jak nasze inne potrzeby życiowe, zmieniają się potrzeby muzyczne. Fanatycy Miles Davisa lub Charlie’ego Parkera zapominają, że ich idole byli mocno krytykowani w swoim czasie. Nie sugeruję tu, że Jimi Tenor stanie się klasykiem a jedynie, że trzeba mieć uszy i głowę otwarte na zmieniające się czasy.

Henryk Kotowski

POWRACA GIEŁDA PŁYT W WARSZAWIE

Jacek Pleban

Już w najbliższą niedzielę, 31 maja, rusza  Muzyczna Giełda Kolekcjonerska w warszawskim Fonobarze.

Obecnie w dobie powracającej mody na płyty winylowe oraz przy bardzo zawężonym rynku muzycznym - braku dostępności wielu płyt oraz profesjonalnych sklepów płytowych (gdzie sprzedawca byłby chociaż ogólnie zorientowany co ma w sklepie i co może polecić klientowi) odczuwamy potrzebę reaktywacji Giełdy - Płytowej Fono Giełdy - miejsca dla wszystkich kolekcjonerów, pasjonatów i ludzi interesujących się muzyką każdego rodzaju.

Miejsca, gdzie bez żadnych opłat będzie można płyty wymienić, sprzedać, kupić i dowiedzieć się czegoś ciekawego szczególnie o wydawnictwach trudno dostępnych i kolekcjonerskich. Zamierzamy umożliwić każdemu udział w Giełdzie dzięki gościnie i współpracy Fonobaru (Warszawa, ul. Wawelska 5 - Pola Mokotowskie). W miesiącach letnich odbywać się ona będzie w ogródku (dodatkowy atut - grill, dużo miejsca, drzewa, trawa, namiot, stoliki..), natomiast  jesienią i  zimą wewnątrz klubu Fonobar.

Giełda płytowa była w latach 70, 80 i 90-tych kultowym miejscem spotkań środowiska muzycznego Warszawy a nawet całej Polski.

Bywali na niej dziennikarze, artyści, handlowcy a przede wszystkim kolekcjonerzy płyt - najpierw winylowych a potem winylowych i kompaktowych.

Tam można było kupić niedostępne w PRL zachodnie płyty - w tym także najnowsze single i maxi single - przez długie lata było to miejsce bardzo wpływające na rynek muzyczny i dyskotekowy. Początkowo giełda mieściła się na Wolumenie, następnie w Klubie Park i Klubie Hybrydy. W późnych latach 90-tych przeniosła się do Kina Palladium, po kilku latach na krótko do Stodoły i kilku innych, przypadkowych lokalizacji - aż niestety, około roku 2004 przestała funkcjonować...

Giełda będzie  organizowana w każdą niedzielę  w godzinach 12.00 - 16.00. Daje to możliwość uczestnictwa także wielu gości innych giełd odbywających się w okolicy - giełdy fotograficznej i komputerowej a także możliwość połączenia giełdy ze spacerem po Polach Mokotowskich.

Swój udział zapowiedziało już kilku wystawców płyt winylowych, singli i maxi singli winylowych, warszawskich sklepów muzycznych, będzie też możliwość zakupu pudełek CD, folii do płyt CD i płyt winylowych, kopert do winyli i innych akcesoriów muzycznych.

Pragniemy, żeby było to także miejsce spotkań miłośników muzyki, DJ-ów, dziennikarzy muzycznych itp.

Przed klubem Fonobar jest dużo miejsc do parkowania, a wjazd znajduje się od ulicy Wawelskiej.

Wstęp na giełdę jest bezpłatny!

 
Jacek Pleban

JRP Labadee

0602 309402

jacek.pleban@jrplabadee.eu

http://www.fonobar.pl/gieda/


 

WOJTEK STARONIEWICZ QUARTET W TYGMONCIE

Henryk Kotowski

Przez dwa wieczory, 25 i 26 maja br., w warszawskim klubie Tygmont występował Wojtek Staroniewicz Quartet.

Skład był taki jak na nagraniu płyty „Alternations” w grudniu 2007 roku i z tej płyty pochodziła większość utworów. Miałem wrażenie, że powtarzał się pewien schemat – utwory rozpoczynają się w wolnym tempie ballady po to, aby narastać do dynamicznych solówek i ponownie słabnąć. Stąd chyba pochodzi tytuł płyty – zmiany, przemienność...

Lider gra na saksofonie tenorowym i sopranowym, melodyjnie i długi frazami. Wojtek Staroniewicz nagrywany jest na płytach od ponad 20 lat, ale nadal pozostaje w cieniu. Występował w wielu krajach, a pochodzi z Trójmiasta.

Także z Trójmiasta pochodzi pianista w kwartecie – Sławomir Jaskułke. Obserwuję go od pewnego czasu i widziałem go dwa razy w Sztokholmie kilka lat temu. W ostatnim czasie pojawia się on u Namysłowskiego, ale przede wszystkim znany jest ze swojego 3yo. Dopasowuje się za każdym razem do stylu grupy, w której gra, widać jego elastyczność i wielostronność.

Perkusista Hubert Zemler udziela się w bardzo zróżnicowanych kręgach muzyki – od orkiestr symfonicznych do kubańskiej salsy. Basista Michał Barański bardzo wcześnie rozpoczął występy sceniczne i pomimo swoich 25 lat zdążył współpracować z plejadą muzyków polskich i zagranicznych. 4 czerwca ma wystąpić z Danem Tepferem w Jazz Point w Warszawie.

Jedną z zalet muzyki jazzowej jest niepowtarzalność. Nawet gdy gra się standardy, to ambicją muzyka jazzowego jest zrobienie tego po swojemu. W muzyce rozrywkowej dominuje przekonanie, głównie wśród publiczności, że trzeba starać się naśladować oryginalną wersję.

Drugą zaletą muzyki jazzowej jest rotacja muzyków, która niekoniecznie wynika ze wzajemnego znudzenia się sobą. Formacje powstają i rozpadają się, czasami na jeden wieczór, ale częściej na dłużej. Interesujące jest to, jak niektórzy muzycy potrafią dopasować się do nowych partnerów i nowego repertuaru.

Każdy koncert tego typu, gdy spotykają się muzycy, którzy nie grają ze sobą na co dzień, jest trochę jak loteria. Czy zgrają się? Czy słyszą się wzajemnie? Nawet pogoda ma duży wpływ na rezultat; wiadomo, że są lepsze i gorsze dni.
Dlatego warto odwiedzać kluby jazzowe ad hoc. Co też ja czynię.

Henryk Kotowski

DRODZY CZYTELNICY!

JF

Począwszy od numeru JAZZ FORUM 6/2009 cena naszego czasopisma w sprzedaży kioskowej została podwyższona 0,50 zł i wynosi obecnie 10,00 zł (w tym 0,00% VAT) za 1 egzemplarz. Ten nieznaczna podwyżka została podyktowana przez wzrost ceny papieru i usług pocztowych. Jest to pierwsza zmiana ceny JF od ośmiu lat!
Cena w prenumeracie (z płytą CD) pozostaje bez zmian.
Redakcja

WARSAW SUMMER JAZZ DAYS – OFFSIDE

JF

Obok czterech wielkich koncertów w Sali Kongresowej, na tegoroczne Warsaw Summer Jazz Days składa się kilka interesujacych koncertów offside’owych.

Festiwal rozpoczął się 30 czerwca w Klubie Powiększeniem wystepem austriackiej formacji radio.string.quartet.vienna & Klaus Paier. W tym samym miejscu w sobotę 4 lipca o godz. 20.00 zagra Mulsata Trio, w niedzielne popołudnie o godz. 14.00 w Królikarni wystąpią dwa zespoły: Pasimito i Me, Myself & I,
w poniedziałek 6 lipca w Klubie Powiekszenie o godz. 20.00 rozpocznie swój koncert  Maciej Obara Trio, a we wtorek 7 lipca w Powiekszeniu w ramach „Dnia Słowackiego” wystąpia dwie formacje –
Lucia Lužinská & All Time Jazz with special guest Fritz Pauer oraz Tomáš Gajlík Trio

Mulsata Trio wykonuje częściowo autorski program, tematy ludowe/popowe w jazzowych aranżacjach zaczerpnięte z różnych regionów Europy, a także standardy jazzowe. Ten kameralny skład łączy słowiański temperament ze skandynawskim spokojem i zadumą.
Tomasz Mucha – viol, Lasse Lindgren (Finlandia) – b, Bartosz Staromiejski – dr

Pasimito tworzą muzycy o skrajnych fascynacjach muzycznych. Na każdym kroku słychać różnorodność tych upodobań. „Dzikie dźwięki gitary o jazzowym podłożu, momentami transowy dźwięk saksofonu trzyma w ryzach mocna sekcja rytmiczna,  funkujący klang basu i ambientowa przestrzeń, spiew gardłowy i trudny do okiełznania free-jazzowy odjazd.Mix. Dziecięce melodyjki i twarde frippowskie akcenty. Etno”. Patryk Zdebik - saxes, fl, laptop;  Daniel Pazdyka - g, laptop;  Jacek Stobiecki – bg, b; Przemysław Lechowicz – dr

Me Myself & I – dwójka wokalistów i beatbox, która prawie całą muzykę realizuje na żywo głosem. Mieszanka jazzu, hip-hopu, etno, bluesa, reggae i klasyki.
Magdalena Pasierka – voc, Zgas - beatbox, Michał Majeran – voc, effects

Maciej Obara Trio istnieje od roku  2003 r. W jego skład wchodzi obecnie część artystów z zespołu RGG. Ich inspiracji można doszukiwać się w muzyce Parkera, Monka, Coltrane’a, a przede wszystkim chyba Ornette Colemana. Zespół zdobył wiele nagród (m.in. główna nagrodę na Bielskiej Zadymce Jazzowej 2007). Najnowszy album „I Can Do It” jest naszą „Płytą miesiąca”. Lider uważany jest za największe nowe odkrycie polskiego jazzu ostatnich kilku lat. Maciej Obara od roku współpracuje z Tomaszem Stańką w zespole pod szyldem New Balladyna Quartet. Niedawno wystąpił w Warszawie jako gość specjalny regularnego Kwartetu Stańki w programie Komedowskim z okazji otwarcia wystawy „Amerykańscy ambasadorowie jazzu ruszają w świat”.

Składy zespołów słowackich:
All Time Jazz Band: Lucia Lužinská - voc, Fritz Pauer - p, Boris Čellár - g, Štefan Bartuš - b, Peter Solárik - dr

Tomáš Gajlík Trio: Tomas Gajlik - p, Štefan Bartuš - b, Peter Solarik - dr
 

AMC TRIO & ULF WAKENIUS W JAZZ CAFE

JF

19 listopada br. w Jazz Cafe w Łomiankach pod Warszawą wystąpi słowackie AMC Trio ze słynnym szwedzkim gitarzystą Ulfem Wakeniusem.

AMC Trio sięga do różnych gatunków muzyki – nie tylko jazzu. Nieustannie poszukuje nowych brzmień, łączy także wydawałoby się najodleglejsze gatunki muzyki. Utwory, które wspólnie stworzyli, przekraczają granicę jazzu i sięgają do pozajazzowych źródeł, tworząc niepowtarzalną jakość. Inspirację czerpią m.in. ze wschodniosłowackiej muzyki folkowej, ale nieobcy jest im także pop.

Ten niezwykle kreatywny zespół istnieje od 16 lat, ale nie jest to typowe trio z liderem. Jak sami mówią o sobie – każdy w równej części współtworzy tę grupę. AMC Trio współpracowało z wieloma wybitnymi muzykami. Na ostatnim albumie„Soul Of The Mountain” gościem specjalnym zespołu jest wybitny szwedzki gitarzysta Ulf Wakenius.

Ulf Wakenius należy do czołówki światowej gitary. Kiedy gra, instrument ten wydaje się być częścią jego samego, a struny pod jego palcami to jak orkiestra pod batutą Lutosławskiego. Gitarzystów na świecie jest wielu, ale prawdziwych mistrzów zaledwie kilku. Ulf Wakenius cieszy się ogromnym uznaniem i wielu marzy o tym, by zagrać razem z nim. On sam współpracował z wieloma ikonami jazzu, jak Oscar Peterson, Herbie Hancock, Ray Brown, Joe Henderson i Pat Metheny. Na swoim koncie ma 10 solowych albumów, a jako sideman wiele albumów z największymi osobowościami muzycznej sceny.

We wrześniowym numerze JAZZ FORUM 9/2009 opublikowany został wywiad z członkami AMC Trio („Strumień z czystą wodą”, Peter Katina), a na płycie wytwórni Hevhetia, dołączonej do tego numeru, umieszczone zostały dwa utwory tego zespołu: Thori-za oraz Soul of the Mountain (z Wakeniusem).

Ulf Wakenius - gitara, Peter Adamkovič - fortepian, Martin Marinčák -kontrabas, Stano Cvanciger - perkusja

19.11,  czwartek, godz. 20.00, bilety: 50 zł
Jazz Cafe Łomianki, ul. Warszawska 69, tel. 22 751 41 12

www.amctrio.sk
http://www.myspace.com/ulfwakenius

info oraz rezerwacja biletów tel. 22 751 41 12
 

NILS PETTER MOLVAER – TYDZIEŃ Z HAMADĄ

JF

Na sześć koncertów w sześciu miastach przyjedzie w kwietniu br. norweski trębacz Nils Petter Molvaer z programem ze swojej najnowszej płyty pt. „Hamada”.

Nils Petter Molvaer - trąbka, Audun Kleive - perkusja i Stian Westerhus - gitara
wystąpią: 14 kwietnia w Sopocie – Pick’n’Roll Club, 15 kwietnia w Warszawie – Fabryka Trzciny, 16 kwietnia w Poznaniu – Centrum Kultury Zamek, 17 kwietnia w Chorzwie – Chorzowskie Centrum Kultury, 18 kwietnia w  Łodzi – Filharmonia Łódzka, oraz 19 kwietnia w Krakowie – Filharmonia Krakowska.

Koncerty te organizowane są pod szyldem „Jazz raz po raz”, który jest gwarantem jazzu i muzyki pokrewnej najwyższej jakości.

Na płycie „Hamada” słynny trębacz sięga tak do tradycji rocka progresywnego lat 70., jak i kojarzonego z nim fusion i ambientu. „Hamada” jest określeniem pochodzącym z języka arabskiego, oznacza zmarłego, coś zakrzepniętego bądź zakończonego. Jest też terminem opisującym kamienistą pustynię pozbawioną piasku, pokrytą jedynie odłamkami skalnymi powstałymi na skutek erozji. Przebycie hamady jest niemal niemożliwe. Równie trudno, jak przejść ją, jest odnaleźć na niej ślady życia.  Kiedy wreszcie pojawia się na niej życiodajny deszcz, jej wąwozy zamieniają się w śmiertelnie niebezpieczne strumienie.

Zbyt oczywistym byłoby szukać analogii pomiędzy brzmieniem albumu, a charakterem pustyni, choć inspiracją dla Molvaera był artykuł z  „National Geographic” o eremicie, który przebył hamadę żywiąc się wyłącznie zamieszkującymi ją owadami i jaszczurkami. Ta historia sprawiła, że zdecydował się na muzyczną opowieść o niezwykłej naturze świata i życia na nim.

Nils Petter Molvaer urodził się w 1960 roku na małej, norweskiej wyspie Sula. Od dziecka miał kontakt z jazzem, jego ojciec był bowiem zapalonym klarnecistą i saksofonistą. Jako nastolatek grał w lokalnych zespołach i klubach na wyspie. W 1979 roku rozpoczął studia w konserwatorium muzycznym w Trondheim, gdzie szybko zyskał sobie miano jednego z najbardziej obiecujących młodych muzyków, a jego talent pozwolił mu wykształcić własny, niepowtarzalny styl i brzmienie.

Łatwość z jaką przychodziło mu godzenie absolutnie różnych konwencji muzycznych od jazzu poprzez rock, funk i pop sprawiła że do współpracy zaczęli zapraszać go zarówno twórcy muzyki elektronicznej, jak również muzycy jazzowi. Jego zdolność przemieszczania się pomiędzy gatunkami uczyniły z niego jednego z najbardziej cenionych i najchętniej zapraszanych do współpracy muzyków w Norwegii.

Molvaer pojawił się w prestiżowej wytwórni ECM, kiedy combo Masqualero, w którego był członkiem zostało zaproszone do współpracy przez Manfreda Eichera na początku lat 90 tych. Przełom w karierze Molvaer’a nastąpił kiedy w 1997 roku ukazała się pierwsza płyta sygnowana jego nazwiskiem zatytułowana „Khmer”.  za którą otrzymał nagrodę Niemieckich krytyków muzycznych oraz Norweską Grammy. Album został uznany za kamień milowym w historii współczesnej muzyki popularnej, łączył w niezwykle przystępny sposób improwizowane brzmienie trąbki, syntezatorów i charakterystyczną dla Skandynawii przestrzeń.

Kolejna płyta Molvaera „Solid Ether” która ukazała się w 2000 roku była konsekwentnym ruchem w stronę koncepcyjnego brzmienia, nieustającego procesu tworzenia, którym jest dla niego muzyka.

W 2001 roku ukazuje się płyta „Re-Coloured”, na której zawarte są przygotowane przez Molvaera oraz m.in. Billa Lasswella czy Joakima Lone’a remiksy utworów zawartych na wcześniejszych płytach. W 2003 roku na rynku ukazuje się ostatni album wydany przez wytwórnię ECM. Z kolei krążek „np3” to skutek poszukiwań tak nowego brzmienia instrumentu, jak i fascynacji technologią. Molvaer  wspomina, że charakter tego albumu to próba określenia tradycji przyszłości – przedstawienia pewnej konwencji tym, którzy dorastając nie mieli okazji poznać standardów.

W 2005 roku ukazał się przedostatni studyjny album „er”, na którym, brzmieniem Molvaer odszedł najdalej od klasycznie rozumianego jazzu, czy w ogóle klasycznie rozumianej muzyki. Podczas nagrywania albumu towarzyszyli mu, poza muzykami sesyjnymi DJe, których gęsto fakturowane podkłady tworzą niezwykłe tło dla jego trąbki.

Organnizator: Agencja Artystyczna PARADAM
www.jazzrazporaz.pl

 

KOMEDA JAZZ FESTIVAL W DOLINIE CHARLOTTY

JF

XVI Komeda Jazz Festival 2010 planowany jest w dniach 11-13 listopada w Słupsku i 21 listopada w Gdańsku. Ale w tym roku jeden z koncertów odbędzie się również latem, 24 lipca w Dolinie Charlotty koło Słupska, gdzie wystąpi Leszek Kułakowski Ensemble Piccolo z najnowszym projektem „Code Numbers”.

Koncert Leszka Kułakowskiego będzie miał miejsce w sali bankietowej Magnolia, na tarasach. Obok lidera grającego na fortepianie zespół tworzą: Krzysztof Gradziuk - perkusja i Piotr Kułakowski - kontrabas.  Po koncercie odbędzie się jam session z udziałem artystów młodego pokolenia.

Organizator festiwalu KJF – Stowarzyszenie im. Krzysztofa Komedy – postanowiło poszerzyć formułę festiwalu o edycję letnią, mając na celu promocję dorobku kompozytorskiego Krzysztofa Komedy wśród licznie odwiedzających Wybrzeże turystów i mieszkańców miejscowości nadmorskich.

Aby otrzymać zaproszenie na letnią edycję Komeda Jazz Festival, należy wysłać maila na adres office@komedajazz.com, z tytułem: „Komeda Jazz Festival”/

Liczba zaproszeń ograniczona, decyduje pierwszeństwo zgłoszeń.

MÓZG FESTIVAL 2010

JF

W październiku i listopadzie br. w Bydgoszczy odbywać się będzie międzynarodowy festiwal muzyki współczesnej i sztuk wizualnych. Szósta edycja przyjmuje nieco inną formę – festiwal będzie rozłożony w czasie i wszystkie działania odbędą się w klubie Mózg. W programie m.in. Oleś Duo, Barry Guy & Maya Homburger, Peter Brötzmann, Mats Gustafsson, Paal Nilssen-Love.

Część pierwsza to prezentacja muzyki japońskiej, a raczej jej skrawka w wykonaniu 3 muzyków tworzących pięć różnych kompilacji personalnych. Muzycy nazywają swój występ mianem Nowej Muzyki Japońskiej. A w jakich regionach muzyczych będą poruszać się artyści, możemy domniemywać biorąc pod uwagę ich powiązania z występującym przed kilku laty w Mózgu zespołem Acid Mothers Temple. Drugi dzień pierwszej części festiwalu to wideo prezentacje z pokazów performance przesłanych prosto z galerii i klubów w Tokyo.

Druga część festiwalu to głównie filmy, czyli przypomniene najciekawszych koncertów z roku 2009. W ciągu dwóch dni odbędzie się 4 lub 5 koncertów zrealizowanych i wyświetlonych w rozdzielczości hd. Również w drugiej części festiwalu nastąpi otwarcie kolekcji foto-obiektów autorstwa Angeliki Fojtuch pod tytułem „Jaka miłość taka sztuka 2010”.

Trzecia część to trzy dni występów 20 muzyków oraz artystów wizualnych. Różnorodność stylu ich wypowiedzi sprawi, że nie mamy zbyt wielkiej szansy na nudę. Przewidywane są także warsztaty oraz spotkania z niektórymi artystami.

Jeśli chodzi o ideę festiwalu, to nie zmieniła się od ubiegłego roku. W kręgu zainteresowań organizatorów znajdują się wszystkie formy muzyki współczesnej, sztuka performance, audio i wideo instalacje, malarstwo, fotografia oraz film. Jeśli chodzi o muzykę współczesną są formy muzyczne, które wywodzą się zarówno z tzw. klasycznych źródeł, jak i tych, które odnoszą się do takich gatunków muzycznych jak jazz, muzyka etniczna, czy muzyka rockowa. Przede wszystkim formy otwarte, zawierające w sobie elementy eksperymentu, improwizacji (jako najwyższej formy kompozycji), również formy współtworzone z wizualnymi dyscyplinami sztuki.

Wśród przedstawicieli tych gatunków muzycznych wymienić można takie postaci jak: Arnold Schönberg, Karlheinz Stockhausen, Charles Ives, Anton Webern oraz kompozytorzy polscy – Krzysztof Penderecki, Henryk M. Górecki, czy Bogusław Schaeffer. A obok nich: John Coltrane, Eric Dolphy, Albert Ayler, Ornette Coleman, Krzysztof Komeda, Zbigniew Seifert, czy Frank Zappa.

Mając w pamięci słowa profesora Bogusława Schaeffera, jednego z największych współczesnych kompozytorów polskich, iż tradycję należy szanować, ale pamiętać trzeba, iż tradycję tworzymy także tu i teraz, organizatorzy festiwalu starają się dobierać artystów w taki sposób, aby prezentować sztukę autorską i nowatorską, z poszanowaniem najważniejszych osiągnięć czasu, który minął.

PROGRAM FESTIWALU:

CZĘŚĆ I

wtorek 28 października
festiwalowi towarzyszyć będzie wystawa foto-obiektów „Jaka miłość takla sztuka 2010” autorstwa Angeliki Fojtuch

czwartek 15 listopada

NOWA MUZYKA JAPOŃSKA
Tsuyama Atsushi Solo
Kawabata Makoto Solo
Ruins Alone (Yoshida Tatsuya Solo)
Zubi Zuva X (Yoshida/Tsuyama/Kawabata)
Akaten (Tsuyama/Yoshida)
Zoffy (Tsuyama/Kawabata)
Acid Mothers Temple Swr (Kawabata/Tsuyama/Yoshida)

piątek 16 listopada
Japońska Sztuka wideo i dźwięku – pokaz filmów

CZĘŚĆ DRUGA

wtorek 23 października
Projekcja filmów – impreza towarzysząca
Peter Jacquemy & André Goudbeek
– koncert z Mózg Festival 2009

Matthew Shipp & Sabir Mateen
– koncert z Mózg Festival 2009

środa 24 listopada

PROJEKCJA FILMÓW (impreza towarzysząca)
Jim Denley & Kim Myhr
– koncert z Mózg Festival 2009

Kris Wanders/Jon Dobie/Mazzoll/Slawek Janicki/Qba Janicki
– koncert z Mózg Festival 2009

CZĘŚĆ TRZECIA

czwartek 25 listopada

Wolodymyr Topiy (Lwów)
Steve Buchanan & Heike Fiedler (Geneva)
Bydgoska Orkiestra Muzyki Współczesnej (Bydgoszcz)

piątek 26 listopada

Jarosław Koziara (Lublin)
Angelika Fojtuch (Gdynia)
Oleś Duo (Poznań)
KAMAMA - Audrey Chen & Luca Martini (Boltimore/New York)

sobota 27 listopada

Piotr Wyrzykowski & Muchacho (Gdańsk)
Barry Guy & Maya Homburger (Oberstammheim/Zurich)
Peter Brötzmann, Mats Gustafsson, Paal Nilssen-Love (Wuppertal/Scania/Oslo)

Stowarzyszenie Artystyczne „Mózg”, 85-006 Bydgoszcz, ul. Gdańska 10, Telefon: +48 52 345 51 95, Fax: +48 52 345 51 95,
e-mail: stowarzyszeniemozg@mozg.art.pl
http://www.festiwal.mozg.pl/
 

LEVITY W SKWERZE

JF

Zespół Levity wystąpi w Skwerze na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie w niedzielę 21 listopada.

Zespół Levity tworzą: Jacek Kita - fortepian, Piotr Domagalski - kontrabas Jerzy Rogiewicz - perkusja. Zadebiutowali na Festiwalu Perkusyjnym w Krakowie w roku 2005. Są dwukrotnymi laureatami Festiwalu Jazz Juniors (2005, 2006) oraz głównej nagrody festiwalu FAMA (Świnoujście, 2006). Ponadto Jacek Kita jest laureatem Festiwalu Pianistów Jazzowych w Warszawie (2005) oraz nagrody za kompozycję na festiwalu Jazz nad Odrą we Wrocławiu (2006).

Występowali w kraju i za granicą – w 2005 dali transmitowany na żywo koncert w Radio Kraków. Oprócz autorskiego programu wykonują również własną muzykę do niemego filmu Fritza Langa „Metropolis”. W 2007 roku wystąpili z orkiestrą symfoniczną pod dyrekcją Marzeny Diakun w „Concerto da Camera” autorstwa Jerzego Rogiewicza.
 
Ich muzyka jest odbiciem doświadczeń, jak i zainteresowań – Piotr Domagalski ukończył studia na wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej w Katowicach (kontrabas), Jacek Kita i Jerzy Rogiewicz są absolwentami klasy kompozycji Akademii Muzycznej w Krakowie. W muzyce Levity usłyszeć więc można wpływy Krzysztofa Pendereckiego, jak i Janusza Muniaka. Ocierające się o free improwizacje obok lirycznych tematów, transowy groove, wyrafinowane harmonie, spontaniczność i różnorodne brzmienie. Wykonują głównie własne kompozycje.

Jacek Kita – pianista, kompozytor, aranżer. Absolwent Akademii Muzycznej w Krakowie, specjalność kompozycja (klasa Krzysztofa Pendereckiego). Laureat wielu konkursów i festiwali (m.in. Festiwal Pianistów Jazzowych, Jazz nad Odrą, Jazz Juniors, FAMA). Współtwórca tria Levity z którym w 2009 roku wydał debiutancką płytę (wyd. LadoABC). Kierownik muzyczny i aranżer wielu koncertów m.in. „Odloty” i „Reinkarnacje” wg. Ciechowskiego, prezentowanych m.in. na Festiwalu Gwiazd, Studenckim Festiwalu Piosenki a także transmitowanych przez telewizję. Autor muzyki do spektakli muzycznych i teatralnych („Nigdy nie otwierać okna” do tekstów Rafała Wojaczka, „Najzwyklejszy Cud”). Kierownik muzyczny i autor aranżacji do musicalu „Bagdad Café” (Teatr Polonia – reż. Krystyna Janda) oraz spektaklu „Zabawki Pana Boga” (Teatr Roma).

Piotr Domagalski – kontrabasista i gitarzysta basowy, absolwent  S.M. II st. im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie oraz Akademii Muzycznej w Katowicach. Współtwórca zespołu Levity, także muzyk sesyjny.  Współpracował z artystami o bardzo różnej proweniencji, m.in. z Januszem Muniakiem, Leipzig Bach Festival Orchestra, Basią Stępniak-Wilk, Stanem Borysem, zespołem  „Trzy dni później”, Piotrem  Polkiem...

Jerzy Rogiewicz – perkusista i kompozytor. Urodzony w 1983 roku w Bydgoszczy, gdzie uczęszczał do podstawowej i średniej Szkoły Muzycznej im. Artura Rubinsteina. Ukończył studia w klasie kompozycji prof. Zbigniewa Bujarskiego na Akademii Muzycznej w Krakowie. Studiował także u Krzysztofa Pendereckiego (kompozycja i instrumentacja) oraz Magdaleny Długosz (muzyka elektroniczna). W czasie studiów występował jako perkusista jazzowy z takimi muzykami jak Janusz Muniak, Maciej Adamczak czy Paweł Kaczmarczyk. Razem z Piotrem Domagalskim oraz Jackiem Kitą stworzył w 2005 zespół levity. Jest także członkiem zespołów Pink Freud, Trifonidis Orchestra, JazzBand BigBand Marcina Maseckiego. Obecnie mieszka w Warszawie gdzie komponuje i gra z takimi artystami jak Joanna Duda, Gabriela Kulka, Maciej Bielawski, Wojtek Mazolewski i Patryk Zakrocki.

Levity
21 listopada, godz. 20:00
Skwer
Krakowskie Przedmieście 60 a (poziom -1)

Bilety: 20 zł
Do nabycia : Eventim.pl, TicketPro.pl, Shortcut, Kasa Fabryki Trzciny

Organizatorzy koncertu: SKWER filia Centrum Artystycznego Fabryka Trzciny oraz Grolsch 

www.fabrykatrzciny.pl

„NORA” KWARTETU SEIFERTA NA AUKCJACH WOŚP

JF

Do 20 stycznia na aukcjach Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy można licytować wersję deluxe albumu „Nora” Kwartetu Zbigniewa Seiferta. Wzbogacona o komplet pocztówek i limitowana do 111 sztuk edycja specjalna to rarytas dla wszystkich fanów polskiego jazzu, a przy okazji – doskonała okazja, by pomóc corocznej akcji Jurka Owsiaka.

„Nora” to nagrania Kwartetu Zbigniewa Seiferta pochodzące z lat 1969-70. Zespół debiutował w 1965 r., rozwiązał się po występie na Jazz Jamboree 1970. Nie doczekał się nigdy autorskiego albumu. Dopiero w 2010 r. wydawnictwo GAD Records zebrało archiwalne materiały
zespołu. Na płycie znalazły się nagrania z trzech festiwalowych występów grupy: Jazz nad Odrą 1969, Jazz Jamboree 1969 i Jazz Jamboree 1970. Od standardów w rodzaju East of the Sun i Blue in Green po intrygujące, autorskie kompozycje, jak Meandry czy Ten niezastąpiony. Wykonawcy to czołówka polskiego jazzu: Janusz Stefański, Jan Jarczyk, Jan Gonciarczyk i Zbigniew Seifert. Współpracowali z największymi nazwiskami polskiego jazzu XX wieku.

„Nora” w ocenie wielu recenzentów i fanów okazała się jednym z najważniejszych archiwalnych wydawnictw z polską muzyką jazzową, jakie ukazały się w 2010 r. Wydawnictwo zostało zauważone m.in. przez amerykański portal AllAboutJazz i japoński „Jazz Critique Magazine”. W Polsce za sprawą płyty postać Zbigniewa Seiferta mogła powrócić na chwilę do mediów. Filip Łobodziński poświęcił artyście artykuł w „Newsweeku”, a JAZZ FORUM i „Gazeta Wyborcza” zamieściły obszerne recenzje, pióra (odpowiednio) Bogdana Chmury i Tomasza Handzlika. O płycie pisały także „Przekrój” (Mariusz Herma), „Playboy” (Rafał Księżyk), „Jazz Gazeta” (Piotr Iwicki) i blog „Polish Jazz” Macieja Nowotnego. Muzykę z albumu prezentowało Polskie Radio Trójka (audycja „Trzy kwadranse jazzu” Jana Ptaszyna Wróblewskiego) oraz internetowe RadioJazz.Fm.

Album ukazał się w maju 2010 r. dzięki pomocy Polsko-Amerykańskich Klinik Serca – American Heart Of Poland. Teraz wydawca płyty, GAD Records, również chce pomóc. Dlatego limitowana edycja specjalna płyty, opatrzona numerem 005, została przekazana na aukcje Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. O „Norę” można walczyć do czwartku, 20 stycznia. Warto!

# # #
BEZPOŚREDNI LINK DO AUKCJI:
http://aukcje.wosp.org.pl/show_item.php?item=448126

# # #
Kontakt:
Michał Wilczyński @ GAD Records
e-mail: biuro@gadrecords.pl  tel. 0-509-381-325
 

PLUS GRAND PRIX JAZZ MELOMANI 2010 – NOMINACJE

JF

Znane są już nominacje do nagród Grand Prix Jazz Melomani za rok 2010. Uroczystość ogłoszenia nazwisk laureatów i wręczenia statuetek odbędzie się 17 czerwca podczas XIX Wielkiej Gali Jazzowej w Teatrze Wielkim w Łodzi.

Oto nominacje do nagród, potocznie nazywanych „Oscarami Jazzowymi”, przyznane przez grono muzyków, krytyków i działaczy związanych ze Stowarzyszeniem Jazzowym Melomani:

Artysta roku 2010 – Leszek Możdżer, Tomasz Stańko, Aga Zaryan

Krytyk – Dziennikarz roku 2010 – Krystian Brodacki, Paweł Brodowski, Marek Dusza

Nowa Nadzieja roku 2010 – Atom String Quartet, Joanna Duda, Maciej Tubis

Za Całokształt Działalności GRAND PRIX 2010 otrzyma Janusz Muniak.

W kategorii Płyta roku 2010 GRAND PRIX przyzna TVP Program 2.

Nagrodę Prezydenta Miasta Łodzi dla Najlepszego Łódzkiego Jazzmana roku 2010 otrzyma Michał Kobojek

Po raz III przyznano nagrodę Polskiego Radia Łódź „Jazzowa Perła Łodzi 2010”. Laureatem jest Letnia Akademia Jazzu

XIX Wielka Gala Jazzowa Plus Grand Prix Jazz Melomani 2010 odbędzie się pod Honorowym Patronatem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Rzeczpospolitej Polskiej, Pana Bogdana Zdrojewskiego.

Ireneusz Kowalewski, prezes Stowarzyszenia Jazzowego Melomani

www.jazz-melomani.pl

RESONANCE FESTIVAL W CHICAGO I MILWAUKEE

Multikulti

W środę 2 marca br. rozpoczął się w Chicago Międzynarodowy Resonance Festival, na którym występują  muzycy z Polski, Ukrainy, Szwecji i Stanów Zjednoczonych. Swoje prezentacje mają cztery polskie wytwórnie płytowe: NotTwo Records, Multikulti Project, Kilogram Records i Laurence Family.

Przez trzy pierwsze dni festiwalu w Chicago i Milwaukee koncertować będę małe składy wyłonione spośród dziesięciu muzyków biorących udział w festiwalu. Każdy dzień ma być dedykowany jednej wytwórni (Multikulti Project, Kilogram, Laurence Family) i oprócz składów tworzonych ad hoc, ukazywać jeden lub kilka projektów działających i nagrywających dla tychże wydawnictw. Pojawią się więc na scenie Inner Ear, Four, Reed Trio oraz duet Vandermark / Daisy.

Podczas festiwalu przez cztery dni, od środy do soboty, mają się odbywać próby nowego materiału, jaki przygotuje chicagowski kompozytor i instrumentalista Ken Vandermark. Będzie to hołd dla twórczości Czesława Miłosza, a rezultat zostanie zaprezentowany przez dziesięcioosobowy zespół ostatniego dnia festiwalu w Chicago Cultural Center.

Po festiwalu wydany zostanie album „The Resonance Ensemble – inspired and dedicated to the poetry of Czeslaw Milosz”. Wytwórnia NotTwo zarejestruje materiał przygotowywany przez cztery dni festiwalu i zaprezentowany publiczności podczas jego finału przez The Resonance Ensemble pod kierunkiem Kena Vandermarka.

Wieczorne koncerty są poświęcone poszczególnym wytwórniom płytowym, kolejno: Kilogram Records, Laurence Family, Multikulti Project oraz Not Two.

Program festiwalu:

2 marca, środa, Hideout, Chicago:
Projekty Reed Trio oraz Inner Ear wytwórni Kilogram Records

3 marca, czwartek, Elastic, Chicago:
Tim Daisy i Ken Vandermark (Laurence Family);
Mark Tokar, Mikolaj Trzaska i Michael Zerang trio

4 marca, piątek, Sugar Maple, Milwaukee:
Tim Daisy, Dave Rempis, Mark Tokar i Waclaw Zimpel (Multikulti);
Brass Trio: Magnus Broo, Per-Ake Holmlander i Steve Swell;

5 marca, sobota, Sugar Maple, Milwaukee:
The Resonance Ensemble: zespół pod kierownictwem Ken'a Vandermark'a zaprezentuje program inspirowany i dedykowany twórczością Czesława Miłosza

6 marca, niedziela, Chicago Cultural Center, Chicago:
The Resonance Ensemble: zespół pod kierownictwem Kenaa Vandermarka
zaprezentuje program inspirowany i dedykowany twórczości Czesława Miłosza.

7 i 8 marca nagranie materiału „The Resonance Ensemble – inspired and dedicated to the poetry of Czeslaw Milosz” (NotTwo Records)

Współorganizatorem Resonance Festival, który odbywać się będzie w dniach 2-6 marca 2011 w Chicago i Milwaukee, jest Instytut Adama Mickiewicza, zaś
partnerem – Konsulat Generalny Rzeczpospolitej Polskiej w Chicago

www.resonancefestival.blogspot.com

NADZIEJE WARSZAWY

JF

Stowarzyszenie Tygmont już po raz piąty organizować będzie konkurs dla  młodych talentów Nadzieje Warszawy 2011. Termin nadsyłania zgłoszeń mija 20 marca br. Przesłuchania konkursowe odbędą się w klubie Tygmont 17 i 18 kwietnia, zaś finał konkursu i ogłoszenie wyników 21 kwietnia. W jury zasiądą dwaj muzycy reprezentujących różne pokolenia – Andrzej Jagodziński i Jerzy Małek oraz redaktor Paweł Brodowski.

Nagrodą dla laureatów w kategorii: „Nadzieja Warszawy – najlepszy zespół jazzowy” i  „Nadzieja Warszawy – najlepszy solista jazzowy” oprócz nagród pieniężnych będzie występ na scenie klubu Tygmont.

Konkurs przeznaczony jest dla młodych muzyków w wieku do 30 lat, lider zespołu oraz co najmniej połowa członków startującego zespołu powinni być związani z warszawskim środowiskiem jazzowym. Regulamin nie stawia żadnych ograniczeń stylistycznych.

Wśród laureatów poprzednich konkursów byli: Przemysław Florczyk, Oktawia Kawęcka, Nikola Kołodziejczyk, Rafał Sarnecki, Kuba Cichocki, Wojtek Sobura, Bogna Kicińska, Piotr Słapa, Łukasz Borowicki oraz zespoły: Kattorna, Tomasz Dąbrowski Quintet, Gotham City i Joanna Duda Trio.

Patronat medialny nad konkursem Nadzieje Warszawy 2011 objęły „Życie Warszawy” oraz JAZZ FORUM.

Stowarzyszenie Tygmont, ul. Mazowiecka 6/8, 00-048 Warszawa, tel. 22 828 3409, club@tygmont.com.pl
www.tygmont.com.pl

OLEG KIREYEV QUARTET FEAT. KEITH JAVORS – JUŻ WKRÓTCE

JF

Międzynarodowy kwartet wybitnego rosyjskiego saksofonisty Olega Kiereyeva rozpoczyna 11 marca w Krakowie 10-dniową trasę po Polsce. W zespole gra amerykański pianista Keith Javors oraz polska sekcja rytmiczna: Andrzej Święs – Krzysztof Szmańda.

Oleg Kireyev - sax, Keith Javors - p, Andrzej Święś  -b, Krzysztof Szmańda - dr

11 i 12.03 Milestone, Kraków
13.03 Old Timers Garage,  Katowice
17.03 Bogart, Łódź
18.03 Klub Żak, Gdańsk
19.03 Pomarańczowy Fortepian, Piła
20.03 Skwer Hoovera, Warszawa

Podczas koncertów saksofonista Oleg Kireyev i amerykański pianista Keith Javors zaprezentują swój specjalny projekt „Rhyme & Reason” oparty na ich własnych kompozycjach.

Oleg Kireyev jest gwiazdą międzynarodowej sławy. Często koncertuje przed wymagającą, ale i wdzięczną publicznością w Europie i Stanach. Na przestrzeni trzech dziesięcioleci uczestniczył w wielu innowacyjnych i prowokacyjnych projektach jazzowych.
 
Jego wyobraźnia twórcza eksploruje rozległe obszary muzyczne: od mainstreamu, poprzez ethno, do jazz-rocka i world music. „Niewiarygodnie dobre”, oraz „stylowe, najwyższej klasy” – to tylko niektóre z określeń, jakimi krytycy muzyczni opisywali brzmienie jego saksofonu. Kireyev występował między innymi na London Jazz Festival, New York Jazz Improv Festival i Montreux Jazz Festival.
 
Keith Javors to dobrze znane nazwisko w kręgach jazzu współczesnego, światowej renomy pedagog, pianista i producent muzyczny. Ma na swym koncie występy m.in. na Montreux Jazz Festival, Chicago Jazz Festival, North Sea Jazz Festival.
 
Oleg i Keith zadebiutowali w duecie w 2008 roku w legendarnym klubie lley w Waszyngtonie. Od tego czasu aż do wiosny 2009 zagrali razem w wielu klubach Wschodniego Wybrzeża, między innymi w Chris Jazz Café w Filadelfii, Iridium i Smalls w Nowym Jorku.
 
Podczas wspólnych prób i występów nawiązała się muzyczna przyjaźń, która zaowocowała projektem i wydanym w 2010 roku albumem pod tytułem „Rhyme And Reason”. Materiał został zarejestrowany w Bennett Studio w New Jersey. W nagraniu wzięli udział również basista Boris Kozlov (Charles Mingus Band) i perkusista E. J. Strickland (Ravi Coltrane Band).

Płytę kompaktową Olega Kireyeva otrzymali prenumeratorzy JAZZ FORUM w numerze 9/2010.

Patrz: Wywiad z Olegiem Kiereyevem „Jazz jest naszym wspólnym językiem”
http://www.jazzforum.com.pl/news.php?action=show&id=1122

www.kireyev.ru

Patroni medialni: Jazz Forum, radiojazz.fm, radioorla.fm
Organizacja: Izumi Productions
Kontakt: izumiproductions@forests.pl
 
 

NOWE NAGRANIA OMARA SOSY

Dionizy Piątkowski

Słynny kubański pianista Omar Sosa, który wystąpi 19 marca br. na koncercie Ery Jazzu w warszawskim Palladium, wydał niedawno dwie kolejne, entuzjastycznie przyjęte płyty: orkiestrową „Ceremony” z Big Bandem NDR oraz solowy recital „Calma”.

Omar Sosa zrealizował ponad dwadzieścia nietuzinkowych albumów, z których większość stała się ważnymi epizodami w historii muzyki (nie tylko jazzowej). Recenzje w najważniejszych magazynach świata pozwalają mniemać, że artysta jest faworyzowanym idolem dzisiejszego jazzu, world music, a przede wszystkim mentorem współczesnego afro-kubańskiego jazzu. Jest jednym z tych, dla których muzyczny świat nie ma granic. Urodził się na Kubie, mieszkał i studiował w Ekwadorze oraz Kalifornii, teraz koncertuje w Europie, Afryce, USA  i Azji. Nie dziwi więc, że w jego muzyce odzywa się tak wiele często skrajnie różnych elementów.

Nagrany z towarzyszeniem  orkiestr Nord Deutsch Rundfunk  album „Ceremony” jest dzisiaj rekomendowany jako jeden z ważniejszych w rozwoju orkiestrowego jazzu. Co ciekawe, kompozycje Omara Sosy poddane zostały wspaniałym, orkiestrowym aranżacjom Jaquesa Morelenbauma.  „Sosa z lekkością sięga tu po afrykańskie i latynoskie brzmienia” – pisze o płycie Tomasz Handzlik, recenzent Gazety Wyborczej . „W jazzowe improwizacje wplata kołyszące rytmy salsy, porywającej brazylijskiej samby, a nawet elementy rocka, by za chwilę zaskoczyć totalną zmianą nastroju. I właśnie w tym rzecz. Sosa żongluje nastrojami niczym wytrawny cyrkowiec. Najważniejsze jednak, że w całej tej zabawie nie traci lekkości i jakiejś zadziwiającej spójności. Big band też nie jest orkiestrą dominującą nad kompozycjami czy popisami pianisty i pozostałych muzyków. NDR Big Band to chyba najlepsza obecnie klasyczna orkiestra jazzowa w Europie. Efekt musi więc być kapitalny. I jest!”

Najnowsza płyta Omara Sosy „Calma” ma swoja premierę w tym tygodniu. To piąty solowy album kubańskiego pianisty; pierwszy solowy projekt „A New Life” doczekał się nawet wersji koncertowej i jako „Aleatoric EFX” zbierał doskonałe recenzje. „Calma” to kolejny przykład wirtuozerii artysty, jego niezwykłej elokwencji jako solisty i kompozytora. Zrealizowany w słynnym nowojorskim Two Systems Studio jest ciągiem wspaniałych niby-improwizacji, ułożonych w ciąg trzynastu zgrabnych, choć różnorodnych kompozycji. Z jednej strony słuchać wyraźne jazzowo-swingowe inklinacje, przekładane elementami nowoczesnej muzyki klasycznej a nawet jakimiś ultranowoczesnym ambient- brzmieniem. Ten kontrast stylistyczny jest właściwy i charakterystyczny pianistyce Omara Sosy. Każde nagranie jest, jak się zdaje, inspiracją do kolejnej kompozycji-improwizacji. Słychać zatem i nastroje ellingtonowskie i davisowski, ale także pojawia się stylistyka wzięta jakby wprost od Erika Satie czy Pierre’a Bouleza.

Twórczość Omara Sosy – kompozytora, pianisty i lidera jest wypadkową rozmaitych wpływów: od diaspor kubańskich po brazylijskie; od Ameryki Środkowej po afrykańskie społeczności zamieszkałe w Ekwadorze; od San Francisco i Nowego Jorku do Zachodniej Europy; aż po basen Morza Śródziemnomorskiego i Afrykę. Przez cały czas wierny swoim afro-kubańskim korzeniom, Omar Sosa nieustannie zaskakuje świat swoim autentycznym i artystycznie bezkompromisowymi wycieczkami muzycznymi.

„Muzyka jest wszędzie – powiedział w jednym z wywiadów – dlatego tak się za nią uganiam. I wcale nie zamierzam przerywać podróży. Ostatnio zakochałem się w muzyce Mongołów i Aborygenów, powoli odkrywam też Europę. Ale tak naprawdę marzę o tym, by zakosztować dźwięków całego świata”.

ERA JAZZU: OMAR SOSA Afri-lectric 
19.03.2011, godz.20.00  Warszawa, Palladium

Więcej: www.jazz.pl

RECITAL EWY BEM W STAREJ STODOLE

Krzysztof Niżyński

W poniedziałek 14 marca br. o godz. 19:30 odbędzie się w warszawskiej Stodole recital Ewy Bem, która wystąpi z towarzyszeniem Kwartetu Andrzeja Jagodzińskiego.

Znakomita artystka, wywodząca się ze Stodoły, wystąpi z zespołem w składzie: Andrzej Jagodziński - fortepian, Czesław Bartkowski - perkusja, Adam Cegielski - kontrabas, Robert Majewski - trąbka
 
Ewa Bem to bez wątpienia Pierwsza Dama Polskiego Jazzu. Nagrała 15 albumów, zaśpiewała setki koncertów przed publicznością w kraju, a także w Europie, Ameryce, Afryce i Azji. Występowała z największymi gwiazdami polskiej muzyki jazzowej, a przy tym zawsze chętnie słuchała i pomagała młodym wykonawcom.

Karierę artystyczną rozpoczęła w 1969 roku w Grupie Bluesowej Stodoła i szybko dała się poznać jako swingująca młoda wokalistka. Następny rok rozpoczęła od wyróżnienia
 w kategorii wokalistów na festiwalu Jazz nad Odrą.

Później jako członkini zespołu Bemibek (założonego przez brata, Aleksandra Bema i pianistę Andrzeja Ibeka) zdobyła nagrodę dziennikarzy na Festiwalu w Opolu w 1972 roku.

W tym samym roku uczestniczyła w Lubelskich Spotkaniach Wokalistów Jazzowych gdzie otrzymała pierwszą nagrodę, dzięki czemu nawiązała współpracę ze znanymi muzykami jazzowymi – Zbigniewem Seifertem, Janem Ptaszynem Wróblewskim, Janem Jarczykiem, Januszem Muniakiem, Zbigniewem Namysłowskim, Wojciechem Karolakiem i Henrykiem Majewskim, z którym dokonywała wspólnych nagrań i koncertów.

W drugiej połowie lat 70. występowała za granicą, głównie w Skandynawii i Europie Zachodniej. Rok 1980 to pasmo sukcesów krajowych i zagranicznych: występy na festiwalach na Kubie i w Indiach, główna nagroda na festiwalu opolskim, szereg wygranych plebiscytów i przebojowe nagrania radiowe przyniosły wokalistce tytuł Piosenkarki Roku 1980. Natomiast w 1981 artystka nagrała album należący do prestiżowej serii Polish Jazz, zatytułowany „Be A Man”.

W ciągu kilku kolejnych lat Ewa wiele koncertowała – wystąpiła w Kenii, na festiwalu Jazz Jamboree ’83 z towarzyszeniem zespołu Old Timers. Ankiety Jazz Forum Europejskiej Federacji Jazzowej za lata 1983, 1984 i 1985  przyniosły jej tytuł pierwszej wokalistki jazzowej w Polsce i czwartej w Europie.

Następnie Ewa Bem podjęła współpracę ze znanym pianistą jazzowym Andrzejem Jagodzińskim – ich duet był gorąco przyjmowany przez publiczność zarówno w Polsce, jak i podczas wielu występów w Niemczech, Włoszech,
Francji, Szwajcarii, Australii i USA.

Lata 90 to powrót do występów z towarzyszeniem większych zespołów: Bis Warsaw Band, Alex Band, Górny Orchestra oraz formacji jazzowych liderów: Jana Ptaszyna Wróblewskiego, Zbigniewa Namysłowskiego, Henryka Majewskiego. W czerwcu 2000 roku artystka była gościem festiwalu w Opolu, gdzie zaprezentowała swój minirecital.

W październiku 2000 roku odbył się jubileuszowy koncert z udziałem licznych gości. Wśród nich wystąpili m.in. Małgorzata Walewska, Czesław Niemen, Kuba Badach, Jan Borysewicz, a w chórkach Dorotka Miśkiewicz
i Jacek Kotlarski.

Po kilku latach przerwy 13 października 2001 roku, ukazała się płyta „Mówię tak, myślę nie”. Album zawierał 13 współcześnie zaaranżowanych i wyprodukowanych piosenek. Produkcją płyty zajęli się Kayah, Krzysztof Pszona i Kuba Badach.

Ewa Bem, wcześniej kojarzona głównie z jazzem, postanowiła kontynuować poszukiwania w kierunku muzyki popowej, nowocześnie wyprodukowanej i przyjaznej słuchaczowi. W kwietniu 2004 roku ukazał się kolejny album wokalistki pt. „ewa.ewa”. W przypadku tej płyty artystka postawiła na sprawdzone wzorce – stąd aż 10 coverów, między innymi z repertuaru Marka Grechuty, w tym... autocovery, czyli nowe wersje jej starszych nagrań i tylko pięć premierowych piosenek.

(informacje zaczerpnięte ze strony internetowej Ewy Bem)
 
Podczas wieczoru w Starej Stodole po koncercie Ewy Bem odbędzie się na dużej sali wieczór taneczny, przy swingującej muzyce z płyt Jurka Bojanowskiego.

Krzysztof Niżyński

CHICK COREA & GARY BURTON – WE WROCŁAWIU I POZNANIU

JF

Chick Corea i Gary Burton wystąpią w poniedziałek 28 marca w Hali Stulecia we Wrocławiu – w ramach Ethno Jazz Festival oraz we wtorek 29 marca w Auli Adama Mickiewicza w Poznaniu, pod szyldem festiwalu Poznań Jazz Fair.

CHICK COREA & GARY BURTON
Chick Corea - fortepian, Gary Burton - wibrafon

ETHNO JAZZ FESTIVAL
28 marca 2011, poniedziałek, godz. 19:00 
Wrocław, Hala Stulecia

Bilety w cenie: 250 zł – I miejsca, 200 zł – II miejsca, 150 – III miejsca, 80 zł – wejściówki (studenci i uczniowie) można nabyć w Punkcie Handlowym WP Hala Ludowa
(wejście główne RCTB) oraz na rezerwacje: bilety@o2.pl.

Organizator: Stowarzyszenie Wspierania Inicjatyw Kulturalnych „Nasze Miasto Wrocław”,  ul. Włodkowica 9/12a
www.wrockfest.pl

POZNAŃ JAZZ FAIR
29 marca, wtorek, godz. 20.00
Poznań, Aula UAM
ul. Wieniawskiego 1, 61-712 Poznań

Cena biletów: 150, 130, 110 i 90 zł

Miejsca zakupu: ticketpro, ticketonline, eventim, bilety24, Gazeta
Cafe, CIM, Rock Long Luck, Fripp Shop, kasy Auli

Organizator: Agencję Artystyczną Go Ahead
ul. Noskowskiego 24, 61-705 Poznań
tel./fax: 061 852 40 68, tel.: 0 61 852 43 10
www.go-ahead.pl

Chick Corea od lat 60. uważany jest za jedną z najważniejszych postaci jazzowej sceny. Artysta poszukujący, członek wielu niezwykle istotnych projektów muzycznych. Jest uważany, obok Herbie’ego Hancocka oraz Keitha Jarretta, za najlepszego jazzowego pianistę XX wieku, a także za artystę który jako jeden z pierwszych wykorzystał potencjał instrumentów elektronicznych stając się wielkim pionierem fusion. W znacznym stopniu wpłynął także na kształtowanie się takich gatunków jak post-bop, jazz latynoski, free jazz czy jazz awangardowy. Współpracował z wieloma legendami, m.in. z Milesem Davisem, Alem Di Meolą czy Stanem Getzem. Albumy „Now He Sings Now He Sobs”, „Return To Forever” i „My Spanish Heart” zapewniły mu miejsce we wszystkich encyklopediach jazzu.

Gary Burton to wybitny wibrafonista, który oprócz własnych dokonań, współpracy z Chickiem Corea ma na koncie nagrania z takimi postaciami jak Pat Metheny czy Keith Jarrett.

Duet Chick Corea & Gary Burton ma na koncie sześć albumów. Pierwszy z nich „Crystal Silence” nagrany został w roku 1972, zaś najnowszy to podwójny „The New Crystal Silence” z roku 2008 (uhonorowany nagrodą Grammy). Po raz pierwszy słynny duet gościł w Polsce w 1980 roku na pamiętnym koncercie w Domu Muzyki i Tańca w Zabrzu.
 

LEGENDY BLUESA NA KLUBOWYCH SCENACH ERY JAZZU

Dionizy Piątkowski

Tradycyjnie jesienią Era Jazzu przygotowuje ogólnopolską trasę koncertową z udziałem gwiazd. Tym razem zaproszono legendarnych The Holmes Brothers – jeden z najważniejszych zespołów dzisiejszego folk-jazzu, bluesa i muzyki soul.

Era Jazzu – The Holmes Brothers
4.11 Warszawa, Palladium
5.11 Gdynia, Ucho
6.11 Poznań, Blue Note
7.11 Łódź, Wytwórnia
8.11 Kraków, Lizard King

The Holmes Brothers to najwyżej w świecie bluesa  ceniony zespół, z rekordową ilością nominacji oraz laurami  do „bluesowych Oscarów” czyli nagród Blues Foundation & W.C.Handy Award („najlepszy bluesowy zespół roku”). Uwielbiane w USA  trio braci Holmes nie często koncertuje w Europie a każdy z ich koncertów wzbudza spore zainteresowanie i ogromny entuzjazm. Pięć klubowych koncertów Ery Jazzu  to doskonała okazja poznać autentyczną muzykę amerykańskiego Południa, slumsów Chicago oraz folkowego jazzu.

„Lista artystów, którzy koncertują i nagrywają  z The Holmes Brothers, jest imponująca – mówi Dionizy Piątkowski, szef Ery Jazzu. Bob Dylan, Van Morrison, Bruce Springsteen, Patti Smith, Willie Nelson, Lou Reed, Peter Gabriel, Merle Haggard, Keith Richards, Al Green, Ben Harper, Lucinda Williams, Steve Earle, Rosanne Cash, Odetta, a nawet  The Jungle Brothers. Kiedy pojawiają się na scenie natychmiast  pochłania nas niezwykła harmonia głosów, specyficzny „feeling”, jakiemu poddajemy gdy jest w nas „blues”. Owe „czuję bluesa” jest w koncertach The Holmes Brothers elementem najważniejszym, przyporządkowanym doskonałej muzyce i świetnej zabawie.

Doskonale obrazuje to najnowszy album zespołu „Feed My Soul”. Album  został wyprodukowany przez  samą Joan Osborne i jest  – moim zdaniem –  bodaj najlepszy album trio. Bezkompromisowa wokalistka i producentka w zgrabne ramy ujęła charakterystyczne dla The Holmes Brothers brzmienie ,ową mieszkankę bluesa, gospel, soulu, R & B, rock’n’rolla i country. Pikanterii albumowi nadaje fakt, iż jest to pierwsza płyta zespołu nagrana po tym, jak  gitarzysta Wedell Holmes zwalczył chorobę nowotworową i powrócił na estradę”.

Charyzmatyczne trio The Holmes Brothers pojawia się w popularnych i prestiżowych  amerykańskich programach telewizyjnych: „Late Night with Conan O’Brien”, w cyklu NPR  „All Things Considered” ). Ich album „State Of Grace” zyskał miano  najlepszego albumu soul-bluesowego w 2008 roku, zaś najnowszy „Feed My Soul” bije rekordy popularności i przewodzi na listach bestsellerów chicagowskiej Alligator Records. „Rytm ich muzyki bierze we władanie ciała publiczności, a głosy trafiają prosto w serca” – pisze o The Holmes Brothers londyński „Times”. Równie entuzjastyczne opinie o artystach oraz ich muzyce pojawiają się także w  „USA Today”, „The New York Times”, „Billboard”, „Time Out New York”, „Rolling Stone”  i  „The New Yorker”.

Magię  chicagowskiego bluesa, energię rhythm’n’bluesa oraz witalność muzyki gospel  i jazzu The Holmes Brothers przedstawią w ramach Ery Jazzu na koncertach w  Warszawie (4.11 – Palladium), Gdyni (5.11 – Klub Ucho), Poznaniu (6.11 – Blue Note), Łodzi (7.11 –Wytwórnia)  oraz Krakowie (8.11 – Lizard King).

Więcej: www.jazz.pl
 

KLAN: NIEZNANE NAGRANIA LEGENDY POLSKIEGO ROCKA

JF

Równo za miesiąc fanów ambitnej muzyki rockowej czeka nie lada gratka. Grupa Klan powraca zbiorem archiwalnych, niepublikowanych wcześniej nagrań. „Senne wędrówki” pokazują zespół u szczytu swoich możliwości. Muzycy zarejestrowali materiał, który mógłby wypełnić cały album. Nigdy jednak nie ukazał się – w żadnej postaci.

Klan to zespół-legenda. Jedna z pierwszych polskich rockowych grup z prawdziwego zdarzenia. Nie śpiewali piosenek o miłości, eksperymentowali z formą utworów, pierwsi w Polsce wykorzystywali oświetlenie stroboskopowe i sztuczny dym na koncertach. Grupa, którą tworzyli Marek Ałaszewski, Andrzej Poniatowski, Maciej Głuszkiewicz i Roman Pawelski nagrała w 1970 r. małą płytę, tzw. czwórkę (z największym przebojem Klanu, „Z brzytwą na poziomki”), a rok później – album „Mrowisko” zawierający muzykę z spektaklu baletowego o tym samym tytule.

Niestety, działalność Klanu nie podobała się krajowym notablom od kultury, co oznaczało pewną śmierć – w sierpniu 1971 Klan uległ rozwiązaniu. Grupa reaktywowała się  na początku lat 90. (album „Po co mi ten raj”) oraz ponownie w roku 2010. Najnowsze wcielenie Klanu przygotowuje album „Laufer”, który ukaże się w październiku 2011 r.

W lutym 1971 r. Klan był  w pełni sił twórczych. Nagrali kilkanaście utworów na potrzeby Polskiej Kroniki Filmowej, proponując nowe, interesujące aranżacje swoich dotychczasowych przebojów, fragmenty „Mrowiska”, a także kompozycje nigdzie indziej nie publikowane. Grupa ze swobodą łączyła w swoich utworach elementy rocka, jazzu i psychodelii. Doskonale, świeżo brzmieli – mimo skromnego, niedoskonałego instrumentarium. Świeżość słychać i teraz, po latach – nagrania zachowały się w doskonałej, studyjnej jakości. Album uzupełnia książeczka z szkicem na temat zespołu i sesji oraz szereg unikatowych zdjęć Klanu.

Przedsprzedaż płyty (w promocyjnej cenie) rusza już dzisiaj. „Senne wędrówki” ukażą się na rynku 24 września.

Dwa tygodnie wcześniej będzie miała miejsce premier albumu jazzowego duetu pianistów Jan Jarczyk – John Stetch „Smoked Pianos”. Pod koniec października GAD Records wyda reedycję debiutanckiego albumu Jana Ptaszyna Wróblewskiego „Sweet Beat”, uzupełnioną o niepublikowane wcześniej nagrania radiowe. W przygotowaniu także kilka tytułów książkowych.

Patronem medialnym wydawnictwa jest Jazz Forum.

Kontakt:

Michał Wilczyński @ GAD Records
e-mail: biuro@gadrecords.pl

tel. 0-509-381-325
 

PROFESJONALIZM W ALCHEMII

Łukasz Rogulski

W czwartek 13 października, (czwartek) w krakowskim klubie Alchemia wystąpi zespół Profesjonalizm Marcina Maseckiego.

PROFESJONALIZM:
Marcin Masecki - pianino, kompozytor, dyrektor
Kamil Szuszkiewicz - trąbka
Michał Górczyński - klarnet, saksofon
Tomasz Duda - saksofon
Piotr Domagalski - kontrabas
Jerzy Rogiewicz - perkusja

„…Marcin Masecki – od kilku lat niezmiennie określany jako najbardziej twórczy i zaskakujący polski pianista jazzowy i klasyczny. Do wybrzmienia ostatniej nuty koncertu możemy być pewni jednego, będzie to coś nieprzewidywalnego!!!”
Jazz Forum, lipiec 2011

„Chopin Chopin Chopin” to pierwsza płyta zespołu Profesjonalizmu – nowego sekstetu jazzowego Marcina Maseckiego. Zespół składa się z trąbki, dwóch saksofonów na zmianę z klarnetami, oraz klasycznej sekcji rytmicznej z pianinem na czele. Jego skład to creme de la creme warszawskiej sceny niezależnej. Sami wyjadacze: Masecki, Szuszkiewicz, Górczyński, Duda, Domagalski i Rogiewicz. Szok.

Materiał muzyczny został skomponowany przez lidera grupy  w połowie 2010 roku za namową warszawskiego Domu Kultury Śródmieście. Masecki sięgnął tu do najwcześniejszych doświadczeń muzycznych, kiedy jako 12-latek uczestniczył w jam sessions w klubie Akwarium, i wszedł w dialog z amerykańską muzyką jazzową z bujnego okresu 1920-1950. Jest to pierwszy autorski projekt Maseckiego, w którym prezentuje się jako dojrzały kompozytor. Wcześniejsze nagrania polegały raczej na improwizacji lub kompozycji zbiorowej.

Premierowe wykonanie miało miejsce 22 sierpnia 2010 w Parku im. Marszałka Edwarda Śmigłego-Rydza podczas festiwalu ArtPark.

W kwietniu 2011, po legendarnej czterodniowej rezydencji koncertowej w klubokawiarni Chłodna 25, Profesjonalizm wszedł do analogowego studia mgr Macieja Cieślaka i dokonał rejestracji muzycznej w przedwojennych warunkach audio. Zespół jest bardzo zadowolony z efektu.

Marcin Masecki – 1982, warszawiak, pianista, kompozytor. Pierwszych lekcji muzyki udzielał mu ojciec i babcia. W wieku 12 lat zaczął chodzić na jam sessions do nieistniejącego już Akwarium gdzie poznał mużyków z którymi założył pierwszy zespól. Kilka lat później zdał do średniej szkoły muzycznej i poznał członków grupy Alchemik, do których dołączył w 1997. W 2000  Masecki otrzymał stypendium na studia w Berklee Colege of Music w Bostonie, gdzie spędził dwa lata. Tam poznał m.in muzyków z którymi założył trio TAQ, oraz wokalistkę, malarkę i pisarkę, oraz przyszłą żonę, Candelarie Saenz Valiente . Po ukończeniu studiów w 2002 wrócił do Polski i silnie związał się ze stołeczną scena improwizowano-alternatywna.

Współpracuje/ował z wieloma artystami m. in. Macio Moretti, Raphael Rogiński, Tomasz Stańko, Andrzej Jagodziński, ALCHEMIK, Pink Freud, Michał Górczyński, Niewinni Czarodzieje, rodzina Waglewskich, TAQ, Ziv Ravitz, Wacław Zimpel i Tomasz Pokrzewiński. Laureat wielu nagród, w tym pierwszego miejsca na Międzynarodowym Konkursie Pianistów Jazzowych w Moskwie 2005, oraz Grand Prix w Jazz Hoeilaart ’98 w Bruskeli z zespołem Alchemik.

Od 2006 wydaje płyty w warszawskiej wytwórni niezależnej Lado ABC. Jest członkiem zespołu ParisTetris, prowadzi własny sekstet jazzowy Profesjonalizm i jest obecnym dyrektorem pierwszej edycji WORu (Warszawskiej Orkiestry Rozrywkowej im Igora Krenza). Jego równoległą pasją jest muzyka klasyczna XVIII wieku, którą regularnie gra głównie w warszawskich klubokawiarniach. Przygotowuje też od kilku lat płytę z nagraniem ogromnego utworu dość znanego kompozytora, o której jednak trochę wstyd mu pisać gdyż już zbyt wiele razy zapowiadał jej rychłe wydanie. Mieszka w Warszawie i w Buenos Aires.

Kamil Szuszkiewicz – trębacz, ukończył Szkołę Muzyczną przy ul. Bednarskiej pod kierunkiem prof. Roberta Majewskiego. Ma na swoim koncie współpracę z wieloma oryginalnymi artystami, wśród których znaleźli się m.in. Adama Kamissoko, Władysław Jagiełło, Assif Tsahar, Hubert Zemler, Marcin Masecki, Wojtek Traczyk, Tadeusz Sudnik, Iza Kowalewska, Rafał Sarnecki, Wolfram, Baaba, Mitch & Mitch, Cinq G. Wraz ze znakomitymi muzykami (Piotr Zabrodzki, Maciek Szczycinski, Wojtek Sobura) założył i prowadził w latach 2001 - 2007 zespół Kolektyw Etopiryna. Aktualnie gra m.in. w zespołach Kapacitron i Trifonidis Free Orchestra.

Michał Górczyński – klarnecista, saksofonista. Jest absolwentem warszawskiej Akademii Muzycznej im. F. Chopina. Od 1998 roku zajmuje się pisaniem muzyki na różne składy instrumentalne. Czynnie zajmuje się improwizacją i interpretacją muzyki współczesnej. Występował jako solista z takimi zespołami jak: de Ereprijs, Kwartet Śląski, Orkiestra AUKSO, Filharmonia Podlaska. Uczestniczył w Międzynarodowych Kursach Muzyki Współczesnej w Darmstadt gdzie prezentował swoje autorskie techniki wykonawcze na klarnecie basowym. Jest twórcą instalacji, tekstów teoretycznych na temat autorskich teorii, audycji radiowych oraz filmów undergroundowych. Od 2002 roku współtworzy zespół Kwartludium specjalizujący się w wykonywaniu muzyki współczesnej. Od 2008 roku pracuje nad poszerzaniem możliwości brzmieniowych klarnetu basowego inspirując się beat boxem i współpracując z jednym z najlepszych polskich beat boxerów „Tik Takiem” Patrykiem Matelą.

Tomasz Duda – saksofonista. Absolwent Akademii Muzycznej w Krakowie. W latach 1987-1994 był członkiem następujących zespołów prowadzonych przez Andrzeja Bonarka: Lastr Splin, Teenbeat, Nie Znam Tego Człowieka i Charlie Winorośl. Był również członkiem zespołów: Donnermaschine, Bardzo Orkiestra, Mimofoni, Ludofoniarze, Alter Ego z Tarnowa, Jazz Quarrtett i
wiele innych. Brał udział w Djazzporch Pawła Szamburskiego i Galimadjazach Patryka. Jest członkiem Stowarzyszenia Artystycznego Apeiron oraz Stowarzyszenia Kulturalnego Lado ABC. Jest członkiem zespołów: Baaba, Mitch and Mitch, Ania Dąbrowska, Tołhaje, Sudodud,dudagzyraszpura arszyn_duda, Kasia Nosowska, Pink Freud, Kasia Kowalska, Profesjonalizm, Tricphonix Street Band.

Piotr Domagalski – kontrabasista i gitarzysta basowy, absolwent S.M. II st. im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie oraz Akademii Muzycznej w Katowicach. Współtwórca zespołu Levity, także muzyk sesyjny. Współpracował z artystami o bardzo różnej proweniencji, m.in. z Januszem Muniakiem, Leipzig Bach Festival Orchestra, Basią Stępniak-Wilk, Stanem Borysem, zespołem „Trzy dni później”, Piotrem Polkiem...

Jerzy Rogiewicz – perkusista i kompozytor. Urodzony w 1983 roku w  Bydgoszczy, gdzie uczęszczał do podstawowej i średniej Szkoły Muzycznej im. Artura Rubinsteina. Ukończył studia w klasie kompozycji prof. Zbigniewa Bujarskiego na Akademii Muzycznej w Krakowie. Studiował także u Krzysztofa Pendereckiego (kompozycja i instrumentacja) oraz Magdaleny Długosz (muzyka elektroniczna). W czasie studiów występował jako perkusista jazzowy z takimi muzykami jak Janusz Muniak, Maciej Adamczak czy Paweł Kaczmarczyk.

Razem z Piotrem Domagalskim oraz Jackiem Kitą stworzył w 2005 zespół Levity. Jest także członkiem zespołów Pink Freud, Trifonidis Orchestra, JazzBand BigBand Marcina Maseckiego. Obecnie mieszka w Warszawie gdzie komponuje i gra z takimi artystami jak Joanna Duda, Gabriela Kulka, Maciej Bielawski, Wojtek Mazolewski i Patryk Zakrocki.

PROFESJONALIZM
Alchemia, Kraków
13 października, (czwartek), godz.20:00

bilety: 25 zł przedsprzedaż; 30 zł w dniu koncertu

Alchemia
ul. Estery 5
(róg Estery i Placu Nowego)
31-056 Kraków
 
Dojazd z dworca głównego PKP/ PKS – tramwaj nr 10, 19, 40, przystanek „Stradom”.

http://www.alchemia.com.pl/
 

DAVID SANBORN GWIAZDĄ JAZZ JAMBOREE 2011

Fundacja Jazz Jamboree

David Sanborn, jeden z napopularniejszych i najbardziej wpływowych saksofonistów ostatnich dziesięcioleci, wystąpi w warszawskim klubie Palladium, we wtorek 22 listopada w ramach festiwalu Jazz Jamboree 2011.

Palladium,
22 listopada 2011, godz. 19.00

David Sanborn - alt sax
Joey DeFrancesco - organy Hammonda
Byron Landham - drums

David Sanborn (ur. 1945) – amerykański saksofonista altowy. Jego wybitną pozycję we współczesnym jazzie  potwierdza współpraca m.in. z Alem Jarreau, Marcusem Millerem, Erikiem Claptonem, Paulem Simonem, Stevie’m Wonderem, Davidem Bowiem, Steve’em Gaddem, oraz z grupą The Rolling Stones.

Każdy z kilkudziesięciu albumów Davida Sanborna był znakomicie przyjmowany przez miłośników ekspresyjnego jazzu, zajmując wysokie lokaty na listach bestsellerów. W swojej kolekcji Sanborn ma sześć nagród Grammy, osiem złotych i jedną platynową płytę. W repertuarze znajdujemy mieszankę stylistyczną: pop, R & B i tradycyjny blues.

Zarażonemu polio w wieku trzech lat, jako terapię leczniczą zalecono grę na saksofonie, który okazał się jego przeznaczeniem. Już podczas studiów muzycznych występował z zespołami zawodowymi, aby trafić następnie do Butterfield Blues Band (z którym występował na legendarnym festiwalu Woodsctock w 1969 roku), Stevie’ego Wondera, The Rolling Stones i Davida Bowie, z którym nagrał słynny album „Young Americans”. 

W latach 1988-90 był gospodarzem „Night Music Show”. Prezentował w nim filmy z legendami jazzu jak Thelonious Monk, Dave Brubeck, Billie Holiday, a także oryginalne jam sessions, gdzie wspólnie grali:  Sonny Rollins, Miles Davis, Joe Sample, Pharaoh Sanders, i inni.

Gwiazdą 53. Międzynarodowego Festiwalu Jazz Jamboree będzie wybitny amerykański saksofonista David Sanborn, który wystąpi ze swoim zespołem 22 listopada w warszawskim klubie Palladium.

W programie także m.in. sławna śpiewaczka neo-soulowa Lalah Hathaway (córka legendarnego Donny’ego Hathawaya), Retro Funk Live, pianistka Lena Ledoff w programie „Komeda – Chopin – Komeda” oraz liczne imprezy towarzyszące.

PROGRAM JAZZ JAMOBOREE 2011:

DAVID SANBORN
David Sanborn - saksofon altowy
Joey DeFrancesco - organy Hammonda
Byron Landham - perkusja
Palladium,
22 listopada 2011, godz. 19.00

Koncert Andrzejkowy:
LALAH HATHAWAY  R&B, Jazz, Soul
Sala Kongresowa PKiN,
30 listopada 2011, godz. 19.00
Po koncercie licytacja rysunków Andrzeja Wajdy z kolekcji Abbey House

New Way Jazz – Funky Grooves
RETRO FUNK LIVE
Club Tabuu
3 grudnia 2011, godz. 20.00

LENA LEDOFF – „KOMEDA – CHOPIN – KOMEDA’’
Mazowieckie Centrum Kultury i Sztuki
23 listopada, godz.19
W 80-tą rocznicę urodzin Krzysztofa Komedy

Imprezy towarzyszące:
KRYSTYNA PROŃKO
MOK Legionowo
5 listopada 2011, godz. 19.00

ATOM STRING QUARTET
Centralny Basen Artystyczny
21 listopada 2011, godz.19.30
Otwarcie strony internetowej z archiwalnymi numerami czasopisma JAZZ FORUM z lat 1965 - 1989, spotkanie panelowe z redaktorem naczelnym JF Pawłem Brodowskim

JAROSŁAW ŚMIETANA & BILL NEAL (voc, Australia)
MOK Legionowo
2 grudnia 2011, godz. 19.00
40-lecie pracy artystycznej Jarosława Śmietany

BALLADY JAZZOWE
Projekcje filmowe Andrzeja Wasylewskiego
Klub Tygmont
listopad – grudzień 2011

JAZZ W OBIEKTYWIE MARKA KAREWICZA
Wystawa fotograficzna
Mazowieckie Centrum Kultury i Sztuki,
23 listopada, godz.19.00

Bilety:
David Sanborn: 60 - 80 PLN
Lala Hathaway: 65 - 150 PLN, studenci 50 PLN

eventim.pl, e.Bilet.pl

Organizacja:
Fundacja Jazz Jamboree
Chmielna 20
00-020 Warszawa
www.jazz-jamboree.pl

WOK & ROLL – JAZZ PO GODZINACH

JF

Warszawski klub Wok & Roll zaprasza na ,,Jazz po godzinach” co tydzień w piątek na spotkania czołówki polskich jazzistów Roll. Muzycy grają jam session, nawiązując do tradycji dawnego klubu Akwarium.

W ostatni piątek na koncercie wystąpili: Dominik Trębski - trąbka, Maciej Matysiak - gitara basowa, kontrabas; Adam Lewandowski - instrumenty perkusyjne, Wojciech Kostrzewa - perkusja, Adam Walicki - gitara, Wojciech Konikiewicz - instrumenty klawiszowe.

Każdy koncert będzie niespodzianką, jeśli chodzi o skład muzykujących artystów i przez to może być ciekawie.

Niezapomnianych wrażeń!

Wok & Roll
ul. Słomińskiego 19 (na przeciwko Arkadii)
01-195 Warszawa,

20.01.2012, w piątek, godzina 20:00
oraz w kolejne piątki o tej samej porze
Cena biletu: 15 złotych

AL DI MEOLA ZAPRASZA

Dionizy Piątkowski

Wybitny gitarzysta amerykański Al Di Meola będzie bohaterem marcowych koncertów Ery Jazzu – w Warszawie (12 marca), Poznaniu (13 marca) oraz w Łodzi (14 marca).

12.03.2012, Warszawa – Palladium
13.03.2012, Poznań – Centrum UM
14.03.2012,  Łódź – Wytwórnia

Al Di Meola wraz z zespołem przedstawi m.in. program ze swojej najnowszej płyty „Pursuit Of Radical Rapsody”. To jubileuszowy, 25-ty studyjny album Meoli i powrót gitarzysty do stylistyki The World Sinfonia – warsztatowej formacji, która ponad dwie dekady wyznacza estetykę latynoskiego jazzu gitarzysty.

Al Di Meola należy do najciekawszych współczesnych gitarzystów jazzowych, wyróżniając się niezwykłą otwartością na inne obszary muzyki. W jego muzyce miesza się delikatne, klasyczne brzmienie gitary akustycznej z futurystycznymi brzmieniami syntezatorów i etnicznymi brzmieniami instrumentów perkusyjnych. Zainspirowany jazzem, etniczną world music, latynoskim rytmem i melodią zaskoczył muzyczny świat albumem „Heart Of The Immigrants”.

Gitarzysta zaprosił do współpracy wybitnego bandeonistę Dino Saluzziego, tureckiego perkusistę Arto Tuncboyaci oraz gitarzystę z Wenezuelii, Chrisa  Carringtona. „World Sinfonia” oraz późniejsza „Di Meola Plays Piazzolla” stały się dla gitarzysty syntezą muzycznych inspiracji oraz subtelną, folkloryzującą, jazzową suitą. Muzyką emocji i nastroju. Improwizacją jazzu i melodyjnego rytmem tango.

Jeśli miarą uwielbienia oraz popularności są wizyty Al Di Meoli w Polsce to jest on z pewnością najbardziej popularnym muzykiem jazzowym w naszym kraju. Pojawia się tutaj zarówno na zaproszenia prestiżowych festiwali, jak i niewielkich klubów czy wręcz korporacyjnych eventów. W ramach Ery Jazzu gościliśmy go w 2000 roku w duecie z Dino Saluzzim oraz w specjalnych projektach wraz z Orkiestrą Amadeus-Agnieszki Duczmal. W grudniu 2003 gitarzysta był bohaterem Christmas Gali a w 2007 jazz-rockowego show w Sali Kongresowej. Równie entuzjastyczne podejmowany jest jako wirtuoz-interpretator kanonu Astora Piazzolli, elokwentny rockman w swoich elektrycznych projektach , doskonały improwizator w Return To Forever, wirtuoz gitarowej ekwilibrystyki w legendarnym trio McLaughlin - De Lucia - Di Meola.

Artysta zawsze poszukiwał nowych brzmień i muzycznych skojarzeń. Czynił to zarówno w jazz rockowej wirtuozerii „Electric Rendezvous”, „Scenerio”, jak i w „Kiss My Axe”. Szczególnego wymiaru nabrała muzyka Al Di Meoli, gdy nad jazzową improwizacją panować począł latynoski rytm oraz subtelnie asymilowany folklor. Gitarzysta zawsze czerpał inspiracje dla swojej muzyki z folkloru latynoskiego. Początkowo zauroczony jazzową „fiestą” Chicka Corei, później brawurowym trio De Lucia - McLaughlin - Di Meola, wreszcie jazzowymi sambami Airto Moreiry („Soaring Through A Dream”, „Tirami Su”). Szczególnie udanym okazała się realizacja albumu „The Grand Passion”. Jeśli do tego dodać próby grania klasyki z orkiestrą Amadeus ,czy jego nowy pomysł solowej interpretacji kompozycji A. Piazzolli a nade wszystko entuzjastyczny comeback  z zespołem Return to Forever - to jawi się obraz nieprzeciętnego artysty, wybitnego wirtuoza i ciekawego innowatora dzisiejszego jazzu.

więcej:
www.jazz.pl

Bilety:
Poznań – CIM
Łódź – Wytwórnia

oraz
www.Ticketpro.pl
www.Eventim.pl
www.ebilet.pl
 

AMC TRIO W JAZZ CAFE

Jazz Cafe

W piątek 20 kwietnia w Jazz Cafe w podwarszawskich Łomiankach wystąpi słowackie AMC Trio.

AMC Trio
Martin Marinčák - kontrabas
Peter Adamkovič - fortepian
Stano Cvanciger - perkusja

AMC Trio sięga do różnych gatunków muzyki – nie tylko jazzu. Nieustannie poszukuje nowych brzmień, łączy także
wydawałoby się najodleglejsze gatunki muzyki. Utwory, które wspólnie stworzyli, przekraczają granicę jazzu i sięgają do pozajazzowych źródeł, tworząc niepowtarzalną jakość.

Inspirację czerpią m.in. ze wschodniosłowackiej muzyki folkowej, ale nieobcy jest im także pop. Ten niezwykle kreatywny zespół istnieje ponad 16 lat, ale nie jest to typowe trio z liderem. Jak sami mówią o sobie – każdy w równej części współtworzy tę grupę. AMC Trio współpracowało z wieloma wybitnymi muzykami. Ostatnie 2 albumy „Soul Of  The Mountain” (2008) oraz „Waiting For A Wolf” (2011) nagrali ze szwedzkim wirtuozem gitary Ulfem Wakeniusem – z którym koncertowali także w Jazz Cafe.

W 2012 roku rozpoczęli współpracę z legendarnym trębaczem, czterokrotnym zdobywcą Grammy, Randym Breckerem.

W Jazz Cafe usłyszymy oprócz standardów ich własny, oryginalny jazzowy repertuar, pełen fascynujących dźwięków, które urzekają swoją rytmiką i pomysłowością melodyjną.

AMC Trio w Jazz Cafe
20.04.2012 (piątek) godz. 20.00
Łomianki
ul. Warszawska 69
tel. 22 751 41 12

bilety: 40 zł

info oraz rezerwacja biletów tel. 22 751 41 12

jazzcafe@jazzcafe.com.pl

rezerwacja@jazzcafe.com.pl

Sponsorem koncertu AMC Trio w Jazz Cafe jest Ronson Development.
www.ronson.pl 

17. LETNI FESTIWAL JAZZOWY W PIWNICY POD BARANAMI

JF

Przez cały miesiąc, od 1 do 31 lipca, odbywać się będzie w Krakowie 17. Letni Festiwal Jazzowy w Piwnicy Pod Baranami. Na ponad 50 koncertach zaprezentuje się większość czołówki polskiego jazzu i dużo światowych gwiazd.

Festiwal rozpocznie 1lipca Niedziela Nowoorleańską, czyli świętem jazzu tradycyjnego, na który złoży się seria koncertów odbywających się równocześnie w kilku różnych kawiarniach na Rynku Głównym.
Spod Barbakanu wyruszy na Rynek Parada Nowoorleańska. Bohaterem koncertu finałowego będzie obchodząca 50-lecie Jazz Band Ball Orchestra z amerykańską wokalistką Joyce Lyle. Liderowi zespołu, Janowi Kudykowi, obchodzącemu w tym roku 70. rocznicę urodzin, wręczona zostanie nagroda festiwalowa „Jazzowy Baranek”.

Już drugiego lipca w Kinie Kijów Centrum będzie miał miejsce najważniejszy koncert festiwalu, na którym wystąpi John Scofield’s Hollowbody Band, z udziałem m.in Kurta Rosenwinkla – to jedyny w Polsce koncert tej nowej formacji.

W Piwnicy pod Baranami miedzy 2 a 29 lipca odbywać się będą codzienne koncerty, na których zagrają m.in. Jan Ptaszyn Wróblewski, Wojtek Karolak, Jarosław Śmietana, Adam Pierończyk, Marek Bałata, Leszek Kułakowski, Trio Napiórkowski-Kubiszyn-Konrad, K. Ścierański, B. Maseli, P. Wojtasik, A. Bałdych, J. Skolias, A. Kawończyk, J. Kochan, D. Wania, grupa Funk de Nite, debiutujące w Piwnicy zespoły G. Rogali i R. Rokickiego oraz ciekawi goście zagraniczni, m.in.  radio.string.quartet.vienna, Roberto Magris & Maria Dal Rovere Quartet (Włochy), Bastein Stein Quartet (Austria), Machaut Quartet (Francja), Alexander Nettlebeck Trio (Australia).

W ramach festiwalu odbędzie się 14 lipca coroczna duża impreza Noc Jazzu, czyli wielki koncert na Małym Rynku, na którym wystąpią m.in. Urszula Dudziak Band, Laboratorium z Filharmonią Kaliską oraz sensacyjny Brooklyn Funk Essential, czyli 10-osobowy hiphopowo-jazzowy team z Nowego Jorku. Koncerty obdywać się będą także w Centrum Manngha, Piwnicy, Harrisie, Piec Art, Jaszczury, Miles Stone i innych miejscach.

Nowością festiwalu jest cykl „Kraków Piano Solo Weekend” – na sześciu solowych recitalach w dniach 20-22 lipca w Akademii Muzycznej w Krakowie wystąpią: Alan Broadbent (wielokrotny laureat Grammy, chyba pierwszy raz w Polsce pod własnym nazwiskiem), Bobo Stenson, Adzik Sendecki, Piotr Wyleżoł, Dominik Wania i Piotr Orzechowski.

Festiwal zamkną dwa wydarzenia: Koncert Finałowy 30 lipca na dziedzińcu Pałacu pod Baranami – w pierwsze części kameralne składanki trzech starych przyjaciół: Adzika Sendeckiego, Jarka Śmietany i Andrzeja Olejniczaka, a w drugiej High Definition z Randym Breckerem. Potem tradycyjny bigos i jam session w Piwnicy pod Baranami.

Miesięczną imprezę zamknie 31 lipca multimedialny Koncert Nadzwyczajny pt. „Trzaskowski Jam Session” w Operze Krakowskiej w reżyserii Andrzeja Wasylewskiego (z jego filmami dokumentalnymi). Wystąpią: NDR Big Band, który zaprezentuje unikalny materiał z okresu organizowanych przez rozgłośnię w Hamburgu warsztatów z Trzaskowskim w latach 70. oraz Randy Brecker, Sekstet Ptaszyna Wróblewskiego, Trio W. Nahornego, Trio K. Herdzina,Trio Jarczyk-Olejniczak-Stefański i inni znamienici goście. Koncert będzie rejestrowany przez TVP2.

PROGRAM 17.LETNIEGO FESTIWALU JAZZOWEGO W PIWNICY POD BARANAMI:

1.07 – NIEDZIELA NOWOORLEAŃSKA
Koncerty na Rynku Głównym i Parada Nowoorleańska:
Beale Street Band, Leliwa, Big Band Malopolska, JBBO&Joce Lyle, Boba Jazz  Band

2.07 - 29.07  PIWNICA POD BARANAMI
2.07 Piotr Wyleżoł Trio
3.07 Napiórkowski/ Kubiszyn/ Konrad Trio
4.07 Jazz Band Ball & Joyce Lyle (USA)
5.07 Piotr Wojtasik International Quartet (USA, Węgry, Niemcy)
6.07 Adam Pierończyk Project
8.07 Rafał Rokicki Trio
7.07 Krzysztof Ścierański
9.07 Adam Kawończyk Kwartet
10.07 Kochan/Wania/ Święs Trio
11.07 Karolak/Śmietana/Czerwiński Trio
12.07 Jarek Śmietana Trio featuring Bill Nea l(Australia)
13.07 Buzz Bros Band (Holandia)
14.07 Bastian Stein Quartet (Austria)
15.07 Maria Dal Rovere i Roberto Magris Quartet (Włochy)
16.07 Grzegorz Rogala/Zilberman Quartet (Polska/Izrael)
17.07 Jan Ptaszyn Wróblewski Quartet
18.07 Alexander Nettelbeck Trio (Australia)
19.07 Bernard  Maseli Trio
20.07 Marek Bałata Ensemble
21.07 Leszek Kułakowski Quartet
22.07 radio.string.quartet.vienna (Austria)
23.07 Jorgos Skolias
24.07 Funk De Nite
25.07 Kreszendo
26.07 MACHAUT Quartet (France)
27.07 Boba Jazz Band
28.07 Adam Bałdych Project 1
29.07 Adam  Bałdych Project 2

14.07 NOC JAZZU
Mały Rynek: Laboratorium &Filharmonia Kaliska p/d Adama Klocka, Brooklyn Funk Essentia l(USA), Urszula Dudziak Band
Centrum Manngha: Roberto Magris &Maria Dal Rovere Quartet (Włochy)

20-22.07 KRAKÓW SOLO PIANO WEEKEND,  Sala Akademii Muzycznej w Krakowie:
20.07 Piotr Wyleżoł, Alan Broadbent
21.07 Piotr Orzechowski, Vladyslav Sendecki
22.07 Dominik Wania , Bobo Stenson

30.07 KONCERT FINAŁOWY na Dziedzińcu Pałacu Pod Baranami
Randy Brecker&High Definition, Olejniczak/Sendecki/Śmietana

31.07 NADZWYCZAJNY KONCERT MULTIMEDIALNY
 „Trzaskowski Jam Session,  Opera Krakowska
NDR Big Band feat. Randy Brecker, Jan Ptaszyn Wróblewski Sekstet, Trio Włodzimierza Nahornego, Jarczyk/Olejniczak/Stefański, Trio Krzysztofa Herdzina

Organizatorem festiwalu jest Cracovia Music Agency Witolda Wnuka.
Bilety do nabycia w różnych punktach w Krakowie oraz internetowo: eop@op.pl.

Strona festiwalu: www.cracjazz.com

17. LETNI FESTIWAL JAZZOWY W PIWNICY POD BARANAMI W KRAKOWIE

Aleksandra Marzec

Ponad 70 koncertów, na których wystąpi większość  czołówki polskiego jazzu  i dużo światowych gwiazd zaprezentuje się w Krakowie. Festiwal trwać będzie przez cały lipiec, epilog 12 sierpnia.

Festiwal rozpocznie 1 lipca Niedziela Nowoorleańska, czyli święto jazzu tradycyjnego – kilka równoczesnych koncertów w kawiarniach na Rynku Głównym, Parada Nowoorleańska spod Barbakanu na Rynek i duży koncert finałowy, którego głównym bohaterem będzie obchodząca 50-lecie Jazz Band Ball Orchestra z amerykańską wokalistką Joyce Lyle. Wręczona też zostanie Janowi Kudykowi (obchodzącemu 70. urodziny) nagroda festiwalowa „Jazzowy Baranek”.

Już drugiego lipca w Kijów Centrum najważniejszy koncert festiwalu – jedna z światowych premier nowego projektu Johna Scofielda z udziałem m.in Kurta Rosenwinkla John Scofield’s Hollowbody Band. Jest to jedyny w Polsce koncert nowej wizji Scofielda, który zapowiada ujawnienie wielkich – symfonicznych możliwości dwóch gitar.

W Piwnicy pod Baranami miedzy 2 a 29 lipca codzienne koncerty z udziałem m.in. J.P. Wróblewskiego, W. Karolaka, J. Śmietany, A. Pierończyka, M. Bałaty, L. Kułakowskiego, Tria Napiórkowski-Kubiszyn-Konrad, K. Ścierańskiego, B. Maselego, P. Wojtasika. A. Bałdycha, J. Skoliasa, A. Kawończyka, J. Kochana, D.Wani, Funk de Nite, debiutujących w Piwnicy zespołów G. Rogali i R. Rokickiego oraz ciekawych gości zagranicznych – szczególnie radio.string.quartet.vienna, Roberto Magris &Maria Dal Rovere Quartet (Wlochy), Bastein Stein Quartet (Austria), MACHAUT Quartet (Francja).

W ramach festiwalu odbędzie sie 14 lipca coroczna duża impreza NOC JAZZU – czyli wielki koncert na Małym Rynku z udziałem: Laboratorium z Filharmonią Kaliska, sensacyjny Brooklyn Funk Essential czyli 10-osobowy hiphopowo-jazzowy team z Nowego Yorku oraz Urszula Dudziak Band.

Koncerty odbędą się także w Centrum Manggha (Maria Dal Rovere i Roberto Magris Quartet) i 12 innych miejscach, m.in. w Piwnicy Pod Baranami, Harris Piano Jazz Bar, Piec Art, Klub pod Jaszczurami, OFF Kijów Klub.

Nowością festiwalu jest  cykl Kraków Piano Solo Weekend – na sześciu solowych recitalach w dniach 20-22 lipca w Akademii Muzycznej w Krakowie wystąpią: Alan Broadbent (wielokrotny zwycięzca Grammy), Bobo Stenson, Adzik Sendecki, Piotr Wyleżol, Dominik Wania i Piotr Orzechowski.

Festiwal zamkną dwa wydarzenia: Koncert Finałowy 30 lipca na dziedzińcu Pałacu pod Baranami – w pierwszej części wystąpi Andrzej Olejniczak/Jarek Śmietana Revival Project, a w drugiej High Definition ze światową gwiazdą trąbki Randym Breckerem. Potem tradycyjny bigos i jam session w Piwnicy pod Baranami.

31 lipca odbędzie się Koncert Specjalny w Centrum Manggha. W programie Sekstet Jana Ptaszyna Wróblewskiego oraz Jarczyk/Olejniczak/Stefański Project z udziałem Randy’ego Breckera.

Festiwal 12 sierpnia zakończy koncert nadzwyczajny Epilog – w Kijów Centrum wystąpi Richard Bona, fenomenalny basista i wokalista wielokrotny laureat nagród Grammy, z kubańskim kwintetem Mandekan. Nazwa projektu Richard Bona Mandekan Cubano nawiązuje do języka Mandekan, którym posługiwali się niewolnicy z zachodniej Afryki porywani do Ameryki będącymi także głównymi protoplastami dzisiejszej ludności Kuby. Obecna muzyka kubańska właściwie wyrosła z muzyki zachodniej Afryki. Kameruńczyk Richard Bona chce zaprowadzić słuchaczy w historyczna podroż od Afryki, poprzez Kubę do współczesnego, wielobarwnego jazzu.

Bilety:
Punkt Informacji Miejskiej InfoKraków (ul. św. Jana 2, tel. 12 421 77 87), Filmotechnika (Rynek Główny 9 ,Pasaż Bielaka, tel. 12 422-89-45, tel. 12 421-23-43),  Kijow Centrum ( Al. Krasińskiego 34, tel.  12 433 00 33), Biuro  Finger (ul. Warszawska 18, tel.  602 114 050), oraz na portalu Ekobilet.pl)

PROGRAM KONCERTÓW W PIWNICY POD BARANAMI, godz. 21:00

2.07 Piotr Wyleżoł Trio
3.07 Napiórkowski/ Kubiszyn/ Konrad Trio
4.07 Jazz Band Ball & Joyce Lyle (USA)
5.07 Piotr Wojtasik Quartet ( Poland, Hungary)
6.07  Adam Pierończyk Project
7.07 Krzysztof Ścierański  Quartet
8.07 Rafał  Rokicki Trio
9.07 Adam Kawończyk Kwartet
10.07 Kochan/Wania/Święs Trio
11.07 Karolak/Śmietana/Czerwiński Trio
12.07 Jarek Śmietana Band featuring Bill Neal (Australia)
13.07 Buzz Bros Band (Holland)
14.07 Noc Jazzu – Bastian Stein Quartet (Austria)
15.07 Maria Dal Rovere & Roberto Magris Quartet (Italy)
16. 07 Grzegorz Rogala/Zilberman Quartet (Poland/Israel)
17.07 Jan Ptaszyn Wróblewski Quartet
18.07 Alexander Nettelbeck Trio (Australia)
19.07 Bernard  Maseli Trio
20.07 Marek Bałata  Ensemble
21.07 Leszek Kułakowski Quartet
22.07 radio.string.quartet.vienna (Austria)
23.07 Jorgos Skolias
24.07 Funk The Nite
25.07 Kreszendo
26.07 Machaut Quartet (France)
27.07 Boba Jazz Band
28.07 Adam Bałdych/Mirosław Hady/Jakub Adamczyk/Jakub Mietla
29.07 Adam Bałdych/Dominik Wania

1.07
Niedziela Nowoorleańska
Rynek Główny,
Impreza bezpłatna, godz.12:00
Koncerty w kawiarniach na Rynku Głównym, m.in. Beale Street Band,
Boba Jazz Band, Big Band Małopolski, Leliwa Band,
Godz. 17 .Parada Nowoorleańska spod Barbakanu,
Godz.18.  Koncert na dużej scenie na Rynku Głównym: 50-lecie Jazz Band Ball Orchestra & Joyce Lyle & Boba Jazz Band z grupą taneczną Swing&Sway.

2.07.
John Scofield's Hollowbody Band
Kijów Centrum, Aleja Zygmunta Krasińskiego 34, godz. 20:00
Jedna ze światowych premier nowego projektu Scofielda z Kurtem Rosenwinkelem

14.07
Krakowska Noc Jazzu
Mały Rynek
Impreza bezpłatna, 18;00
Mały Rynek:  Laboratorium & Filharmonia Kaliska, Brooklyn Funk
Essential, Urszula Dudziak Band.

Centrum Manggha ul. Konopnickiej 26, godz.22.15
Maria Dal Rovere i Roberto Magris Quartet (Włochy) w programie "Italian
songs"

Koncerty w klubach krakowskich, godz. 22.00-01.00

Piwnica Pod Baranami Rynek Główny 27
Bastian Stein Quartet (Austria)

Harris Piano Jazz Bar Rynek Główny 28
Ensemble 56

Piec Art Acoustic Jazz Club ul. Szewska 12
New Bone

Klub Pod Jaszczurami Rynek Główny 8
Beata Przybytek z zespołem

Barka holenderska na Wiśle obok kładki Bernatka przy Bulwarze Kurlandzkim
Buzz Bross Band (Holandia)

ShowTime Rynek Główny 28
Blues  Mobile

Klub Off Kijów al. Krasińskiego 34
Paweł Wszołek Choice Project

Klub Dziennikarzy „Pod Gruszką” ul. Szczepańska 1 na piętrze
Marek Batorski Move One  „Między linią a pięciolinią

Radisson Blu ul. Straszewskiego 17
Wojtek Groborz Latin Trio

Spazio Cafe ul. Szpitalna 9
Seb Bernatowicz Trio „Tańce wschodnie”

Klub Literki ul. Berka Joselewicza 21
Piotr Domagała Trio

Tawerna  Stary Port ul. Straszewskiego 27
Tomek Grochot Electric Project

Noc Jazzu w Nowym Sączu:

Małopolskie Centrum Kultury Sokół  godz. 19.00-24.00 ul. Długosza 3
19.00-20.30 Koncert plenerowy w wykonaniu Boba Jazz Band oraz  grupy
tanecznej Swing & Sway

20.30-22.00 Koncert plenerowy bluesowo-jazzowy pt. „I love the blues" w
wykonaniu : Jarek Śmietana Band z Wojciechem Karolakiem i Billem Nealem
(Australia)

22.00-24.00 Koncert poetycko-muzyczny w Domu Kultury Sokół pt. "Struny na
ziemi" do poezji J. Iwaszkiewicza w wyk. Marka Bałaty, Anny Serafińskiej oraz  Tria Włodka Pawlika

20-22.07
Kraków Solo Piano Weekend
Akademia Muzyczna, ul. Tomasza 43
Ceny: 60/30 PLN, godz.19:00
20 lipca, Piotr Wyleżoł/Alan Broadbent
21 lipca, Piotr Orzechowski/Vladislav Sendecki
22 lipca, Dominik Wania/Bobo Stenson

30.07
Koncert Finałowy
Dziedziniec Pałacu Pod Baranami, Rynek Główny 27
Cena: 70PLN, godz. 20:00

Randy Brecker & High Definition, oraz Olejniczak/Śmietana Revival Project

31.07
Koncert Specjalny
Centrum Manggha, Marii Konopnickiej 26
cena: 50/30PLN, godz.20:00
Sekstet Jana Ptaszyna Wróblewskiego
Jarczyk/Olejniczak/Stefański Project & Randy Brecker

12.08
Richard Bona Mandekan Cubano – Epilog
Kijów Centrum, Aleja Zygmunta Krasińskiego 34
Cena: 150/100 PLN, godz. 20:00

Muzyka Bony, zwycięzcy Grammy, inspirowana wspólnym dziedzictwem
bogatym folklorem i tradycyjną muzyką Zachodniej Afryki i Kuby stała
się sensacją sceny międzynarodowej.

Koncerty dodatkowe
Harris Piano Jazz Bar
Rynek Główny 28
Cena: 40/20PLN, godz.21:00

04.07  Viktor Toth Trio (HU/PL)
5.07 Paweł Kaczmarczyk Directions in Music:
Elis Regina, wystąpią m.in. Marita & Jose Juarez
15.07 Bastain Stein Quartet (Austria)
18.07 Rafał Sarnecki Quartet
27.07 Paweł Kaczmarczyk Directions in Music: Zbigniew Wegehaupt, wystąpi m.in. Andrzej Olejniczak

Klub Alchemia
ul. Estery 5
cena: 40/20  PLN
11.07 Wojtek Mazolewski Trio
19.07 Heavy Metal Sekstet

Dni (niedziele): 8.07 , 15.07 , 22.07 , 29.07 
Barka holenderska,
Bulwar Kurlandzki na Wiśle
Impreza bezpłatna, godz. 12:00-15:00
Barka holenderska przy Bulwarze Kurlandzkim na Wiśle
Koncerty jazzu tradycyjnego w wykonaniu Beale Street Band

29.07
Krakow Valley Golf & Country Club, Paczółtowice „GOLF , JAZZ & TANIEC”
Paczółtowice 328, Krzeszowice
Impreza bezpłatna, godz. 13:00-18:00
całodzienna impreza sportowo-muzyczna
Promocja: nauka i pokazy gry w golfa oraz występ zespołu Boba Jazz
Band z grupą taneczną Swing & Sway

WYSTAWY FOTOGRAFICZNE
Piotr Kłosek, Vis-à-vis
Leszek Pizło, Piwnica Pod Baranami

Organizacja Festiwalu: Cracovia Music Agency, 31-155 ul. Warszawska 18, Kraków, tel. 12 63 32 839

www.cracjazz.com

ŚWIĘTO MUZYKI Z MUZEUM JAZZU

Andrzej Rumianowski

W czwartek 21 czerwca w Kamienicy Jabłkowskich przy ul. Chmielnej 21 od godz. 17:00 do 24:00 odbywać się będzie Święto Muzyki z Muzeum Jazzu.

Wystąpi 15 artystów:
17:00 Andrzej Jagodziński - fortepian, Jerzy Bartz - kongi, Janusz Kozłowski-kontrabas
18:00  Lena Ledoff - fortepian
19:00 Mark Shepherd - trąbka, fortepian, wokal
20:00 Piotr Rodowicz - kontrabas, Michał Kulenty - saksofon
21:00 Krzysia Górniak - gitara, Paweł Pańta - kontrabas, Wojtek Gogolewski -fortepian, Artur Lipiński - perkusja
22:00 Piotr Sawicki - fortepian, Tamara Raven - wokal
23:00 Artur Dutkiewicz - fortepian

Do zobaczenia,
Andrzej Rumianowski

www.muzeumjazzu.pl

GWIAZDY POLSKIEGO JAZZU W ALBUMIE RYSZARDA HOROWITZA

Andrzej Patlewicz

W ostatnim tygodniu odwiedził Wrocław światowej sławy fotografik Ryszard Horowitz, któremu tamtejsza Akademia Sztuk Pięknych zamierza nadać mu tytuł doktora honoris causa.

Ryszard Horowitz od 1959 roku mieszka w Nowym Jorku. Polskę odwiedza rzadko, ale ta ostatnia wizyta była wyjątkowa dla polskiego jazzu. Podczas pobytu fotograf dopinał też ostatnie szczegóły z wydawcą albumu poświęconemu Wielkim Ikonom Jazzu. W najnowszym albumie Horowitza  pojawią się twarze polskiego jazzu,
m.in. Krzysztofa Komedy, Andrzeja Trzaskowskiego, Wojciecha Karolaka, Michała Urbaniaka i wielu innych.

Portrety muzyków powstały pod koniec lat 50.To wówczas krakowskie środowisko jazzowe po raz pierwszy spotkało się ze swoimi amerykańskimi mistrzami. Oprócz zdjęć polskich muzyków znajdą się w albumie portrety amerykańskich gigantów jazzu m.in. Louisa Armstronga, Dave’a Brubecka. Negatywy przez kilkadziesiąt lat leżały w nieopisanym kartonie w nowojorskim studiu artysty. „Zupełnie zapomniałem o ich istnieniu.

Natknąłem się na nie przypadkiem, gdy przenosiłem się do nowej siedziby studia” – oznajmił w wywiadzie Horowitz.

Ten fotograficzny album ukazujący znane postacie polskiego i amerykańskiego jazzu to symboliczne przypomnienie tamtego czasu będące  jednocześnie wielkim otwarciem się polskiego jazzu na świat.

Premierę wydania jazzowego albumu zaplanowano na wrzesień br. Ma się ona odbyć podczas pokazu mody Vistuli, dla której Ryszard Horowitz zrealizował sesję zdjęciową promującą jej najnowszą kolekcję.

opr. Andrzej Patlewicz, Oddzial PR

STANISŁAW SOYKA W JAZZ CAFE

Jazz Cafe

Na koncercie w Jazz Cafe w podwarszawskich Łomiankach 10 lipca Stanislaw Soyka przedstawi swój program piosenek z repertuaru Czesława Niemena nagranych na płycie „W Hołdzie Mistrzowi”.

Stanisław Soyka - fortepian, śpiew
Przemek Greger - gitary
Marcin Lamch - kontrabas
Zbyszek Uhuru Brysiak - perkusjonalia
Jakub Sojka - perkusja, wokal

„Stanisław Soyka w hołdzie Mistrzowi” to zbiór 10 piosenek z repertuaru Czesława Niemena. Soyka potraktował tę płytę jak hołd złożony wielkiemu Artyście, jednocześnie też jako źródło inspiracji. W rezultacie przy zachowaniu w części aranżacji oryginalnych, pokusił się też o ich zmianę wedle własnej wizji. Nie ma tu jednak nadużyć, są za to utwory nowocześnie brzmiące i profesjonalnie zagrane.

Stanisław Soyka – śpiewak, instrumentalista, kompozytor – już od lat należy do grona największych artystów polskiej sceny muzycznej. Komponuje i śpiewa pieśni o miłości i o jej braku, pieśni o tęsknocie i spełnieniu, ale nie ucieka przed wielkimi problemami współczesności. W jego dorobku znajdziemy ponad 30 albumów, z których kilka osiągnęło multiplatynowe nakłady. Nigdy nie poddał się modom i trendom.

Wypracował swój własny język muzyczny przez co należy do grona artystów, których styl rozpoznaje się od pierwszych dźwięków a bogactwo repertuaru może przyprawiać o zawrót głowy. Posiada na koncie dziesiątki autorskich pieśni lecz trudno pominąć fakt, że skomponował muzykę do wielu wierszy poetów polskich i ...nie tylko.

STANISŁAW SOYKA
...w hołdzie Mistrzowi...
piosenki z repertuaru Czesława Niemena
10.07.2011 (wtorek), godz. 20.00
Jazz Cafe
Łomianki
ul. Warszawska 69

bilety: 65zł

info oraz rezerwacja biletów
tel. 22 751 41 12
jazzcafe@jazzcafe.com.pl

www.jazzcafe.com.pl

JAZZBLĄG FESTIWAL 2012

Beata Branicka

Słynna Galeria EL uczci jubileusz 50-lecia organizując w dn. 19 - 21 lipca Jazzbląg Festiwal. Wystąpią m.in. Tomasz Stańko, Adam Pierończyk, Gary Thomas, Henryk Miśkiewicz & Janusz Strobel, Contemporary Noise Sextet, Special Jazz Sextet, Kuba Badach & Elbląska Orkiestra Kameralna w programie „Tribute to Zaucha”.

Wcześniej przez osiem lat Centrum Sztuki Galeria EL organizowała w swoich murach Festiwal Summer of Jazz & Blues, który zgromadził wierną widownię. Jazzbląg Festiwal jest kontunuacją tej  sprawdzonej idei.

Program Festiwalu Jazzbląg
• 19 lipca, godz. 19
OMNIVORE
SPECIAL JAZZ SEXTET
FUMANEK

jam session w Krużganku Galerii EL
• 20 lipca, godz. 19
HENRYK MIŚKIEWICZ & JANUSZ STROBEL
CONTEMPORARY NOISE SEXTET
ADAM PIEROŃCZYK QUINTET FEAT. GARY THOMAS: KOMEDA – THE INNOCENT SORCERER
jam session w Krużganku Galerii EL

• 21 lipca
godz. 19
KUBA BADACH & ELBLĄSKA ORKIESTRA KAMERALNA: TRIBUTE TO ZAUCHA
TOMASZ STAŃKO
jam session w Krużganku Galerii EL

Koncerty rozpoczynać się będą o godzinie, 19 a wieczory zakończy jam session w Krużganku Galerii EL.

W sobotę, 21 lipca, o godz. 12 odbędzie się specjalny koncert JAZZ DLA DZIECI.

OMNIVORE to grupa młodych muzyków z Dzierzgonia. Oficjalnie rozpoczęli działalność na początku września 2010 r., jednak wszyscy już wcześniej grali ze sobą w różnych formacjach. Grupa pracuje na stałe w składzie: Rafał Dubicki (trąbka), Jarosław Świder(perkusja), Adam Lemańczyk (instrumenty klawiszowe) oraz Marek Sobociński (gitara basowa). Sama nazwa zespołu oznacza z franc. "wszystkożerny", co sugeruje, że ich twórczość jest syntezą różnych gatunków takich jak fusion, funk i rock. Tworzą własne kompozycje, czerpiąc inspiracje od Dream Theater, Wyntona Marsalisa czy Marcusa Millera.

SPECIAL JAZZ SEXTET powstał w 2009 r. Początkowo funkcjonował pod nazwą Specjal Jazz Quartet. W kwietniu, w wyniku dojścia dwóch muzyków, nastąpiła zmiana nazwy na Special Jazz Sextet. Obecny skład zespołu to Marcin Gawdzis (trąbka), Artur Olewniczak (puzon),  Szymon Zuehlke (saksofon),  Bartosz Krzywda (klawisze),  Janusz Mackiewicz (kontrabas), Grzegorz Sycz (perkusja).   Autorem wszystkich kompozycji jest Bartek Krzywda – są one  mocno osadzone w nowoczesnej, jazzowej stylistyce ale słychać w nich także elementy folku, etno, a w niektórych momentach nawet free. Jest to ciekawe połączenie elektroniki i akustycznych brzmień. W kwietniu 2010 r. w Studiu Radia Olsztyn zarejestrowali materiał na płytę Projekt Elbląg, która ukazała się w 2011 r. Na płycie gościnnie zagrali: Jerry Goodman (skrzypce elektryczne), Jarosław Śmietana (gitara) oraz Przemysław Dyakowski  (saksofon sopranowy). Płyta otrzymała nagrodę Prezydenta Miasta Elbląga jako Wydarzenie Roku 2011.

Muzyka grupy FUMANEK to żywiołowe połączenie jazzu, brzmień afrykańskich, elektronicznych (trans, brek beat, ambient, jungle), reggae oraz stereofonicznych pejzaży dźwiękowych (np. sawanna, dżungla), wynikające z połączenia różnych kultur i temperamentów muzyków. Zespół koncertuje w składzie Mamadou Diouf  (śpiew, bębny afrykańskie), Włodzimierz Kiniorski  (saksofony, flet indyjski, bębny afrykańskie, instrumenty perkusyjne, wokal), Tadeusz Sudnik (syntezatory cyfrowe i analogowe), Jacek Wudarczyk (obiekt wizualny na scenie – płaskorzeźba). Ostatnia płyta Kiniorskiego i Mamadou „African Snow” zdobyła pierwsze miejsce na światowej liście World Music.

ADAM PIEROŃCZYK to jeden z najwybitniejszych i najbardziej kreatywnych europejskich saksofonistów jazzowych. Zagrał na najważniejszych światowych festiwalach: New Orleans Jazz & Heritage Festival, North Sea Jazz Festival, Jazzfest Berlin, Jazz Baltica, Banlieues Blues i Leipziger Jazztage.  'The Innocent Sorcerer' to muzyka Komedy‚ widziana oczami Pierończyka, który doskonale rozumie, że zbliżyć się do Mistrza, nie oznacza wcale imitować. Płyta  nawiązuje do tradycji jazzowych lat 50-tych - nie tylko oddaje atmosferę kompozycji Krzysztofa Komedy, ale odzwierciedla też własne doświadczenia tego saksofonisty i lidera jazzowego. Płyta otrzymała pięć nominacji do Fryderyka i dwie statuetki w najważniejszych kategoriach: Jazzowy Album Roku i Jazzowy Muzyk Roku. Komeda jest nadal wielkim czarodziejem, a jego muzyka łączy kolejne jazzowe pokolenia – o tym, czy ta teza jest prawdziwa, przekonać będziemy mogli się podczas koncertu. Na scenie oprócz Adama Pierończyka zobaczymy Gary’ego Thomasa  (saksofon tenorowy), Maxa Muchę (kontrabas), Rafała Sarneckiego (gitara akustyczna) i Łukasza Żytę (perkusja, instrumenty perkusyjne).

JANUSZ STROBEL i HENRYK MIŚKIEWICZ to jedni z nielicznych artystów światowej klasy, niewymagający rekomendacji. Koncert tych znakomitych muzyków to połączenie najwyższych wartości muzycznych, wybitnych indywidualności i uznanych autorytetów.

JANUSZ STROBEL to wirtuoz gitary klasycznej, kompozytor, aranżer.  W 1970r. wraz z Henrykiem Alberem stworzył legendarny już, do dziś uznawany za najlepszy w Polsce, duet gitar klasycznych Alber-Strobel. Współpracując z polskimi muzykami takimi jak Włodzimierz Nahorny, Henryk Miśkiewicz, Robert Majewski, Mariusz Fazi Mielczarek, Andrzej Jagodziński i wielu innych, tworząc różne formacje jazzowe, zrealizował wiele projektów. Działalność kompozytorska Janusza Strobla poza muzyką dla potrzeb filmu, teatru czy niezliczoną ilością piosenek do tekstów Magdy Czapińskiej, Jonasza Kofty, Jana Wołka, Wojciecha Młynarskiego, obejmuje głównie tworzenie muzyki na gitarę klasyczną solo i z towarzyszeniem orkiestry symfonicznej. Dziesiątki nagranych płyt, wiele przebojów śpiewanych przez wybitnych wykonawców, przejmujące kompozycje i aranżacje muzyki instrumentalnej dają w pełni obraz jego twórczości. W roku 2005 odznaczony przez Ministerstwo Kultury medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis, zaś w roku 2010 Rada Miasta Stołecznego Warszawy w uznaniu zasług dla Stolicy Rzeczpospolitej Polskiej przyznała Janusza Stroblowi nagrodę Miasta Stołecznego Warszawy.

HENRYK MIŚKIEWICZ saksofonista, klarnecista, kompozytor, aranżer. Współpracował z największymi polskimi muzykami m. in. Janem Ptaszynem Wróblewskim, Anną Marią Jopek, Ewą Bem, Andrzejem Jagodzińskim, Wojciechem Karolakiem i in. Miał okazję współpracować z Joe Lovano, Mino Cinelu, Patem Metheny, Paulem Kuhnem. Grał na wielu festiwalach w kraju i za granicą m.in. Pori Jazz Festiwal, Umbria Jazz Festiwal, Jazz Jamboree. Był zaproszony przez Kancelarię Prezydenta RP do występu przed prezydentem Billem Clintonem. Wziął udział w nagraniu niezliczonej ilości płyt, muzyki filmowej, teatralnej.

Nagrał dziewięć autorskich płyt: „More Love”, „Kakaruka”, „Remembrances”, „Lyrics” – nagroda Fryderyk 2001, „Full Drive”, „Full drive 2” „Alltissimonica” – koncert na saksofon i orkiestrę Jana Ptaszyna Wróblewskiego, „Uniesienie” – wielkoobsadowy „concept album”, gdzie przedstawia swój warsztat kompozytorski. Wszystkie nominowane do nagrody Fryderyka. W roku 2004 otrzymał nagrodę Fryderyka jako muzyk roku oraz nagrodę Grand Prix Jazz „Melomani 2004” za całokształt pracy artystycznej. Jest wielokrotnym zwycięzcą ankiety Jazz Top („Jazz Forum”) jako najlepszy saksofonista altowy, w tym roku również jako najlepszy klarnecista. Obdarzony zjawiskowym brzmieniem i niespotykaną muzykalnością.

CONTEMPORARY NOISE SEXTET to formacja założona przez braci Kapsa, wcześniej współtworzących Something Like Elvis. Zespół wcześniej znany też jako Contemporary Noise Quintet. W składzie znaleźli się także Tomek Glazik – na saksofonach (Kult, ex-4Syfon, Sing Sing Penelope), Wojtek Jachna na trąbce (Sing Sing Penelope, Mordy). W listopadzie 2006 r. do grupy dołączył gitarzysta Kamil Pater oraz basista Patryk Węcławek, który zastąpił dotychczasowego basistę Pawła Urowskiego. Muzykę zespołu można określić jako energetyczny jazz, z elementami muzyki filmowej, jednak różnorodność dźwięków nie pozwala jednoznacznie zaszufladkować wypracowanego przez muzyków stylu. Contemporary imponuje dojrzałością i klasą. Znalazło się miejsce zarówno na jazzową elegancję, jak i punkową energię. Kompozycje są niezwykle przestrzenne – zdołano je jednak niemal w całości wypełnić przebogatym instrumentarium – od znakomitej sekcji rytmicznej po świetnie wyposażony arsenał dęciaków.

KUBA BADACH wokalista, instrumentalista, kompozytor, aranżer, producent muzyczny; lider zespołu Poluzjanci oraz członek grupy The Globetrotters. Jako dwunastolatek, w 1988, nagrał płytę z kolędami napisanymi specjalnie dla niego przez Wiesława Pieregorólkę, Jerzego Siemasza i Jacka Cygana. W 1996 rozpoczął edukację na Wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach w klasie wokalnej, której absolwentem. Zdobywca nagrody Fryderyk 2011 w kategorii Wokalista Roku. Repertuar koncertu obejmie utwory polskiej legendy sceny muzycznej - Andrzeja Zauchy w nowych autorskich aranżacjach Jacka Piskorza i Kuby Badacha, z towarzyszeniem doskonale znanej nie tylko elblążanom Elbląskiej Orkiestry Kameralnej.
„To moje podziękowanie dla Zauchy. Nie wiem, być może machnąłby ręką zniesmaczony, słysząc słowo „hołd”... Ale to zaszczyt śpiewać jego utwory...” Kuba Badach

TOMASZ STAŃKO miał 20 lat i dyplom krakowskiej Akademii Muzycznej, kiedy w roku 1962 utworzył swój pierwszy zespół,  Jazz Darings, z pianistą Adamem Makowiczem. Od 1963 r. przez pięć lat gra w zespole Krzysztofa Komedy. Wystąpił na jedenastu albumach, nagrywał większość tego, co Komeda skomponował i zrealizował w Polsce dla filmu. Jego kwintet, założony w 1967 r. grał razem do r. 1973. Wykształcił własny, fascynująco skuteczny język zbiorowej free-jazzowej improwizacji i własną komunikacyjną charyzmę. W Polsce cieszył się kultową sławą ikony hip-kultury, od fenomenalnego międzynarodowego debiutu na Berliner Jazztage ’70 znano go także w Niemczech i reszcie Europie. Nagrał trzy płyty, w Polsce „Music for K” (1970), i w Niemczech „Jazz Message From Poland” (1972), „Purple Sun” (1973). Ustanowił pozycję Stańki jako lidera pierwszej międzynarodowej ligi. Został zapamiętany jako jeden z kamieni milowych rozwoju sztuki i kultury jazzu w Polsce i Europie.

W swojej późniejszej karierze grał z wieloma muzykami z całego świata, wśród których wymienić można Cecila Taylora, Dave’a Hollanda, Jana Garbarka, Gary’ego Peacocka, Edwarda Vesalę, Dona Cherry’ego, Bernta Rosengrena (który wcześniej grał z Komedą, a którego Stańko zaprosił do nagrania płyty Litania, zawierającej kompozycje Komedy), oraz wielu polskich muzyków, m.in. Tomasz Szukalski, Janusz Skowron, Marcin Wasilewski, Sławomir Kurkiewicz, Michał Miśkiewicz. Od  lat regularnie pojawia się w pierwszej dziesiątce trębaczy prestiżowej dorocznej ankiety amerykańskiego magazynu „Down Beat”. Ta sama ankieta wyróżniała go również jako kompozytora. Jako lider wydał 37 albumów.

W roku 2004 Tomasz Stańko został uhonorowany przez Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, drugiego co do ważności polskiego odznaczenia cywilnego. Kilkakrotnie muzyk otrzymał nagrodę polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyka. W 2011 roku Tomasz Stańko otrzymał Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi dla kultury narodowej, za osiągnięcia w twórczości artystycznej.” 


Bilety do nabycia w Galerii EL w cenie:
• 30 zł dzień pierwszy
• 30 zł dzień drugi
• 50 zł dzień trzeci
• 80 zł karnet na wszystkie koncerty (limitowana ilość)

Organizatorzy: Prezydent Miasta Elbląga, Centrum Sztuki Galeria EL

Współorganizatorzy: Stowarzyszenie Laboratorium Sztuki, Elbląskie Towarzystwo Kulturalne

Współpraca: Kreatywni.tv, Elbląski Oddział Abstrakcyjny, Centrum Handlowe Ogrody

Sponsorzy: Alstom, Grupa Żywiec S.A. Browar w Elblągu, Polskie Parki Wiatrowe, Opegieka Sp. z o.o., Totalizator Sportowy Sp. z o.o., EPEC Elbląskie Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej, Wójcik Meble, Kania Meble, Kwiaciarnia Zielony Gaj

Patroni medialni: Radio JazzFM, JazzForum, JazzSoul.pl, Dziennik Elbląski, Telewizja Elbląska, TVP Olsztyn, Portel.pl, Radio Olsztyn, Radio Gdańsk, Teraz Elbląg, ELNEWS, Pomerania24

Koncert Kuby Badacha został dofinansowany ze środków Urzędu Marszałkowskiego Województwa Warmińsko-Mazurskiego.

Centrum Sztuki Galeria EL
82-300 Elbląg
Kuśnierska 6
tel. (55) 232 53 86 / 625 67 80

www.galeria-el.pl

MŁYN JAZZ FESTIVAL WADOWICE

Krzysztof Odrobina

W ostatni weekend lipca br., 27 - 29.07, w Wadowicach odbędzie się druga edycja Młyn Jazz Festival. W programie m.in. Michał Urbaniak z Big Bandem Małopolskim, Bernard Maseli Trio, Dorota Miśkiewicz, New Bone, a także laureaci Jazz Juniors i Jazzu nad Odrą.

Ten nowatorski na wadowickiej mapie kulturalnej projekt podobnie jak w roku ubiegłym obejmuje kilkudniowy cykl koncertów w różnych punktach miasta. Dodatkowo na rozpoczęcie festiwalu zaplanowano warsztaty muzyczne prowadzone przez wykładowców z Wydziału Jazzu i Muzyki
Rozrywkowej Katowickiej Akademii Muzycznej.

Tegoroczna edycja zapowiada się niezwykle ciekawie, gdyż na scenie wystąpią tegoroczni laureaci dwóch największych festiwali jazzowych Jazz Juniors i Jazz nad Odrą. W piątek zagra Organ Spot, zespół Kajetana Galasa, w którym na gitarze gra wadowiczanin Szymon Mika, zwycięzca Grand Prix na konkursie Jazz nad Odrą 2012. Pozostali członkowie zespołu także przywieźli nagrody z Wrocławia: Kajetan Galas grający na organach otrzymał II nagrodę a Bartłomiej Staromiejski (bębny) wyróżnienie.

Zwycięzca grudniowego Międzynarodowego Konkursu Młodych Zespołów Jazzowych Jazz Juniors w Krakowie zespół PeGaPoFo zagra w niedzielę. W tym zespole występuje pochodzący z pobliskiego Andrychowa Mateusz Gawęda – student Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie fortepianu. W 2007 roku zdobył III miejsce na Konkursie Pianistów Jazzowych w Warszawie, w 2010 Grand Prix na '3rd Tarnow International Jazz Contest

Obok młodych muzyków jazzowych na wadowickiej scenie zagrają także doświadczeni jazzmani. W piątek zaprezentuje się najlepszy polski wibrafonista Bernard Maseli, który zagra wraz z Mateusz Pliniewiczem i Boguszem Wekką a w niedzielę krakowski New Bone.

Główny koncert zaplanowano na sobotni wieczór. W plenerze przy hotelu Młyn Jacka przed wadowicką publicznością wystąpi Dorota Miśkiewicz z zespołem oraz jazzman światowej sławy Michał Urbaniak, który zagra z Big Bandem Małopolskim. W tym dniu na scenie pojawią się również Bernard Maseli i współpracujący z Candy Dulfer – MC Stewlocks (NL).

PROGRAM FESTIWALU:

Piątek 27 lipca
Wadowickie Centrum Kultury
sala kameralna
Warsztaty muzyczne godz. 17.00

godz. 19.00
sala kameralna

Organ Spot
Bernard Maseli Trio
bilety 25/30 zł
Po koncercie ok. 23.00 jam session
pub Narcyz

Sobota 28 lipca 2012
godz. 20.00
Hotel Młyn Jacka

Dorota Miśkiewicz z zespołem
Big Band Małopolski
feat. Michał Urbaniak, Bernard Maseli, MC Stewlocks.

Po koncercie ok. godz. 23.00 jam session

bilety 80/90 zł

Niedziela

godz. 14.00
Plac Jana Pawła II
Parada Nowoorleańska

godz. 18.00
Plac Solidarności

PeGaPoFo
New Bone

wstęp wolny

Młyn Jazz Festival, Wadowice 2012
27 – 29 lipca 2012

Organizatorami festiwalu są wspólnie Wadowickie Centrum Kultury oraz Szkoła Muzyczna Yamaha Wadowice.

Szczegółowy program koncertu i informacje o rezerwacji biletów znajdują się na stronie www.mlynjazzfestival.pl

 

OKŁADKI JAZZ FORUM – WYSTAWA RAFAŁA OLBIŃSKIEGO W PARKU DRESZERA

Aneta Norek-Skrycka

Od 14 lipca do 31 sierpnia br. na płocie Parku Dreszera od ulicy Puławskiej w Warszawie można oglądać wystawę wybranych okładek magazynu „Jazz Forum” autorstwa Rafała Olbińskiego, światowej sławy grafika, plakacisty i scenografa.

Podczas wernisażu wystawy Rafał Olbiński powiedział: „Wspaniale wspominam pracę w „Jazz Forum”, bo miałem tam absolutną wolność twórczą. Żaden dyrektor czy redaktor naczelny żadnego pisma na świecie nie dał mi później takiej wolności, jaką miałem zapewnioną w
„Jazz Forum” najpierw przez Jana Byrczka, a potem przez Pawła Brodowskiego, którzy się nie wtrącali w to, co ja robiłem. Mogłem sobie eksperymentować, stąd widzą Państwo tu różne style, różną jakość okładek. Gdyby nie ten trening, to ja przypuszczam, że nie robiłbym tego co robię w tej chwili.

„Jazz Forum” dodało mi skrzydeł. (…) Jestem zaszokowany, że te rzeczy po tylu latach się bronią. (…) Tak się przypadkiem, zabawnie składa, że po przeciwnej stronie tej doliny, na płocie Parku Łazienkowskiego jest wystawa plakatów operowych, czyli tych rzeczy, które robiłem w Nowym Jorku – zatem te wystawy komplementują się. Jestem szalenie dowartościowany i traktuję ten komplement tutaj na ścianie jako kredyt do tego, żeby coś wreszcie wartościowego zrobić”.

Paweł Brodowski, redaktor naczelny „Jazz Forum” wspominał dziesięcioletnią prace Rafała Olbińskiego w redakcji czasopisma: „Rafał przychodził do redakcji od czasu do czasu, zawsze był na luzie, miał taką ogromną teczkę, komputerów wtedy oczywiście nie było, zawsze się interesował tym, co leżało w redakcji dookoła, jakieś czasopisma, zawsze brał, przeglądał, i jak coś mu się spodobało to nie bacząc na nic, brał duże nożyczki i od razu wycinał. Ja czasami protestowałem, ale mówił, żebym się nie martwił. W tej teczce miał zapas rysunków – kiedy były przydatne, to z nich korzystał. Przez te 10 lat, kiedy z nami współpracował, robił wszystkie okładki, albo prawie wszystkie okładki i robił też makiety poszczególnych numerów. Zabierał takie długie szpalty do domu i składał w kolumny. Pracował nie tylko w redakcji, współpracował też z PAGART-em, robił plakaty. Wierzył w siebie, wysyłał na różne konkursy i prawie zawsze, jak coś wysłał, to zdobywał jakąś nagrodę. Sam się dziwił. Potem Jan Byrczek wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie prowadził placówkę Międzynarodowej Federacji Jazzowej. Jeździliśmy tam pomagać mu w pracy biurowej. Wyjechał i Rafał, i został już na stałe”.

To był rok 1981 – początek jego międzynarodowej kariery. My sobie lubimy tak po cichu myśleć, że ta praca w „Jazz Forum”, jego pierwszy doświadczenia, pierwszy warsztat, umożliwiły potem Rafałowi karierę. Jesteśmy bardzo dumni, że Rafał z nami współpracował. Spośród wszystkich artystów, którzy w tamtym okresie wyjechali za marzeniami do Stanów, Rafał zrobił najprawdziwszą karierę. Większość z nich już dawno wróciła do Polski, ale on nadal mieszka w Nowym Jorku, gdzie zapuścił mocne korzenie, choć co raz częściej odwiedza stare pielesze, by dyskontować swoje światowe sukcesy.

Na wernisażu, który miał miejsce w sobotę 14 lipca, obecni byli m.in. Alex Storozynski - Prezes i Dyrektor Fundacji Kościuszkowskiej, Ewa Willmann - Dyrektor Służewskiego Domu Kultury, Katarzyna Hagmajer - Dyrektor Centrum Łowicka, Lech Kwasiborski - Naczelnik Wydziału Kultury, Sportu i Turystyki Dzielnicy Mototów.

Organizatorem wystawy jest: Służewski Dom Kultury, Galeria Po Prostu, Fundacja im. Zbigniewa Seiferta oraz magazyn „Jazz Forum”.

Rafał Olbiński urodził się i studiował w Polsce, gdzie ukończył Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej. W 1981 roku wyemigrował do Stanów Zjednoczonych i wkrótce stał się uznanym malarzem, ilustratorem i projektantem. Za swoje prace otrzymał ponad 150 nagród, w tym złote i srebrne medale przyznawane przez Klub Dyrektorów Artystycznych w Nowym Jorku oraz złote i srebrne medale od Towarzystwa Ilustratorów w Nowym Jorku i Los Angeles.

Twórczości Rafała Olbińskiego poświęcono wiele artykułów w międzynarodowych czasopismach, jak New York Times, Der Spiegel, etc.
W Stanach Zjednoczonych do tej pory ukazało się pięć książek o sztuce Olbińskiego, z najnowszą „Olbinski’s women” wydaną przez Hudson Hills Press w 2007 roku. W 2006 roku Prezydent RP odznaczył artystę złotym medalem Gloria Artis.

Wszystkie okładki „Jazz Forum” wykonane przez Rafała Olbińskiego w latach 1970 – 1981 można obejrzeć na stronie internetowej www.polishjazzarch.com

ERA JAZZU: STANDARDS & HITS

Dionizy Piątkowski

18 września nakładem firmy Sony ukaże się podwójny album Ery Jazzu „Standards & Hits”, a na nim 26 nieśmiertelnych utworów w wykonaniu największych gwiazd jazzu, jak m.in. Miles Davis, Billie Holiday, Thelonious Monk, Sonny Rollins, Duke Ellington, Stan Getz czy Herbie Hancock.

Wydawać by się mogło, że modne określenie „przebój” przynależne jest wyłącznie komercyjnej muzyce rozrywkowej. Zdziwienie zatem musi budzić fakt, że takim samym modom i nastrojom poddają się nagrania jazzowe, które zazwyczaj określa się eleganckim określeniem „standard”.

Takich przebojowych standardów w jazzie są tysiące: jazzowe rytmy  słychać  w przebojach Franka Sinatry, Tony’ego Bennetta, Chrisa Bottiego czy Basi Trzetrzelewskiej. To ułatwione formy muzyki   jazzowej  (gdzie element  melodyjności, a nawet szlagierowości góruje nad wyrafinowanymi improwizacjami), cieszące  się szczególnym powodzeniem, uznaniem i  popularnością. Tak przecież  jest zarówno gdy  rozbrzmiewa jazzowa samba Stana  Getza, sugestywny „Just A Gigolo” Theloniousa Monka, roztańczony „In the Mood” Glenna Millera, swingowe hity grane przez orkiestry Duke’a  Ellingtona, wielkie standardy  w interpretacji  Billie Holiday, Dave’a Brubecka czy Sonny’ego Rollinsa. 

Jeszcze  większy   poklask  wzbudzają   kompozycje jazzowe, wylansowane przez pop jazz, w których jakby na  przekór elitarności jazzu  rozbrzmiewać poczęły pogodne,  wręcz   taneczne   standardy  Milesa  Davisa, Herbie’ego Hancocka, Michała Urbaniaka, George’a Bensona, Ala Di Meoli  i Kenny’ego G. Lista  nagrań  przebojowego jazzu  nie ma końca i znaczona jest najpiękniejszymi standardami tej muzyki: od „Summertime” i „Birdland” po  „My Funny Valentine”, „Time After Time”, „Autumn Leaves” i „All Blues”.

Hit czy standard – każdy w jazzowym wymiarze staje się wielkim, wspaniałym nagraniem, rozbrzmiewającym pięknie zarówno w domowym zaciszu, jak i w rozpędzonym muzyką samochodzie.

CD 1
1. Miles Davis – Stella by Starligt
2. Billie Holiday – But Beautiful
3. Thelonious Monk –Just a Gigolo
4. Carmen McRae – Monkery’s The Blues
5. Sonny Rollins – God Bless the Child
6. Dave Brubeck – Take Five
7. Nina Simone – House of the Rising Sun
8. Erroll Garner – Autumn Leaves
9. Paul Desmond – My Funny Valentine
10.  Frank Sinatra – April in Paris
11. Duke Ellington – Take the „A” Train
12. Tony Bennett – I Left My Heart in San
Francisco
13. Glenn Miller – In the Mood
14. Aretha Franklin – You Made Me Love You
15. Stan Getz – Double Rainbow

CD 2
1. Miles Davis – Time After Time
2. Basia Cruising – For Bruising
3. Al DiMeola /Paco De Lucia & John
McLaughlin– Mediterranean Sundance
4. Kenny G – Songbird
5. George Benson – Summertime
6. Weather Report – Birdland
7. Richard Bona & Pat Metheny Reverence
8. Chris Botti – My Funny Valentine
9. Peter White Lovely Day
10. Michał Urbaniak – All Blues (feat. Mika &
Nato)
11. Herbie Hancock – Chameleon

Dionizy Piątkowski
publicysta i krytyk jazzowy; promotor ERY JAZZU

www.erajazzu.pl

X JAZZOWA JESIEŃ W BIELSKU-BIAŁEJ

Iwona Kamińska Gosk

Od 15 do 18 listopada br. odbywać się będzie jubileuszowa, dziesiąta Jesień Jazzowa w Bielsku-Białej pod dyrekcją artystyczną Tomasza Stańki. W programie: Jan Garbarek Group & Trilok Gurtu, Maria Pia de Vito, Stańko, James Farm, Charles Lloyd-Maria Farantouri, Billy Hart Quartet.

PROGRAM:
15.11.2012 /czwartek/ godz. 19.00 – JAN GARBAREK GROUP & TRILOK GURTU
16.11.2012 /piątek/ godz. 18.00 – MARIA PIA DE VITO „IN COMPAGNIA D’AMORE”
16.11.2012 /piątek/ - TOMASZ STAŃKO
17.11.2012 /sobota/ godz. 19.00 – JAMES FARM
17.11.2012 /sobota/ godz. 21.30 – CHARLES LLOYD - MARIA FARANTOURI „ATHENS CONCERT” (ECM)
18.11.2012 /niedziela/ godz. 18.00 – BILLY HART QUARTET

Od dziesięciu lat na scenie Jazzowej Jesieni występują znakomici twórcy i wykonawcy z całego świata. Podążając za poszukiwaniami i inspiracjami swojego dyrektora artystycznego, Tomasza Stańko, festiwal jest jednym z najciekawszych wydarzeń muzycznych w Europie. Pozostaje wyrazem ducha jazzu nie tylko jako gatunku muzycznego ale przede wszystkim postawy, sposobu myślenia, stylu życia.

Jazz jest synonimem różnorodności, poszukiwań, świadomości różnic i ich integracji, spontaniczności i otwartości na twórczy przypadek. Jazzowa Jesień nie tylko przybliża słuchaczom twórczość świetnych artystów. Pozwala też Publiczności odkryć swoją jazzową stronę. Podobnie jak jazz, który czerpie ze wszystkich gatunków muzyki, tak każdy  gatunek ma swój jazzowy aspekt, który wiąże się z przekraczaniem granic: rozwijaniem przestrzeni twórczej improwizacji i interpretacji. To właśnie poszerzenie pola walki pozwala się rozwijać zarówno artystom jak i muzyce. Prawdą jest, że muzyka klasyczna, elektroniczna, rock, disco czy folk także mają swoją jazzową stronę. Co roku przekonuje się o tym Publiczność Jazzowej Jesieni. Ten brak dyskryminacji sprawia, że udział w festiwalu to niesamowite przeżycie. Scena Bielskiego Centrum Kultury otwiera portale do w wielu muzycznych wszechświatów, pozwala odkrywać nowe brzmienia, kojarzyć i łączyć je ze sobą w niespotkaną wcześniej, spójną całość.

Jedynym bezwzględnym kryterium pozostaje jakość, którą gwarantuje osobiście Tomasz Stańko. Jak sam twierdzi, każdy festiwal komponuje tak, jak tworzy swoje utwory.  - Zawsze kochałem różnorodność i skrajności – mówi – zarówno  w mojej muzyce, jak i w sztuce w ogóle. Tutaj, podczas tworzenia programu festiwalu udało mi się pogodzić te dwie moje fascynacje i dzięki temu efekt jest tak niezwykły. –

Tegoroczny festiwal naturalnie kontynuuje tę myśl i styl. Obok rasowego jazzu w kilku odsłonach: nastrojowego fusion – Jan Garbarek Group & Trilok Gurtu, nowoczesnej – James Farm, oraz klasycznej, niemal bebopowej – Billy Hart Quartet, na scenie BCK wystąpi wokalistka i aranżer Maria Pia De Vito z klasyczno-awangardowym projektem In Compagnia d’Amore. Z pewnością niesamowity będzie Koncert Ateński. Ten monumentalny spektakl jest wynikiem spotkania Charlesa Lloyda z niemal mityczną grecką wokalistką Marią Farantouri. Nie zabraknie oczywiście także nowego projektu Tomasza Stańko, który póki co owiany jest tajemnicą.

Jesienią do Bielska-Białej zawita więc trzech gigantów saksofonu, z projektami, które nie mogą się bardziej od siebie różnić. Jednak kluczem tegorocznego festiwalu, motywem przewodnim jest partnerstwo. Formacje, relacje i składy, w których wybitni soliści zstępują z piedestału ustępując miejsca głębszemu muzycznemu porozumieniu z pozostałymi członkami zespołu. Indywidualny blask odchodzi w cień – wielobarwność i bogactwo wspólnego brzmienia, nie jest narzucone przez lidera, ale wynika z wzajemnej ciekawości i szacunku artystów. W ten sposób powiększa się przestrzeń poszukiwań i improwizacji , a eksperymenty, które w niej powstają tchną świeżością, otwierają kolejne obszary, tworzą nowe relacje, powiększając bogactwo muzycznego wyrazu.

Mamy więc międzykulturowy, duchowy dialog Jana Garbarka i Triloka Gurtu (którym towarzyszą Rainer Bruninghaus, Yuri Daniel) a także Charlesa Lloyda i Marii Farantouri, których spotkanie ma wymiar uniwersalny, w sensie: kosmiczny, sięgający korzeni Zachodniej Cywilizacji.

Wywodzące się z hardkorowego jazzu zespoły Joshuy Redmana i Billy’ego Harta w równym stopniu polegają na inwencji wszystkich czterech członków składu, ale podążają w zupełnie przeciwnych kierunkach. Podczas gdy James Farm (Joshua Redman, Aaron Parks, Eric Harland, Matt Penman) jak w soczewce skupia w sobie nowoczesne brzmienie i puls współczesnej cywilizacji, Billy Hart Quartet (Billy Hart, Mark Turner, Ethan Everson, Ben Street) pozostaje wierny jazzowej tradycji zgłębiając jej wrażliwość, która w swoim sercu wciąż okazuje się żywotna.

Maria Pia De Vito (plus Francois Couturier, Anja Lechner, Michele Rabbia) używa własnych strun głosowych jak instrumentu, na którym improwizuje na równi z towarzyszącymi jej instrumentalistami, nie rezygnując jednocześnie z rozkoszy, jaką daje wokaliście klasyczna forma piosenki, z nastrojowym tekstem i poetyką.

Mimo dziesięciu lat i niekwestionowanej renomy, Jazzowa Jesień jest wciąż młodym festiwalem. To z jednej strony kwestia niepokornego ducha, który nie pozwala się zaszufladkować i wtłoczyć w gatunkową sztampę, z drugiej - z pewnością energii miejsca jakim jest Bielsko-Biała. Położone u stóp gór niewielkie miasto z wielką duszą i jego niesamowita Publiczność za każdym razem robi wrażenie na gościach festiwalu. Zarówno artyści jak i inni przybysze co roku przyznają, że czują się tu jak w domu. Patronem Jazzowej Jesieni jest prezydent Bielska-Białej, który – o ile nie przeszkadzają mu w tym służbowe obowiązki - jest obecny na koncertach, zagląda także za kulisy, a czasem po koncercie sam próbuje sił na wybranym instrumencie. Last but not least, nie sposób pominąć charyzmy Tomasza Stańki, który jest prawdziwym gospodarzem festiwalu: osobiście wita gości – często swoich znajomych z różnych scen świata – i przysłuchuje się koncertom. Czasem z widowni, czasem zza kulis. Jazzowa Jesień to jedna z niewielu okazji by wymienić z Mistrzem słowo w kameralnych okolicznościach.

www.jazzowajesien.pl
 

MAZZOLL W POLMOZBYCIE

Kasia Żmuda

Jerzy Mazzoll powraca z pierwszą od 10 lat solową płytą, „Responsio Mortifera”. 16 grudnia zaprezentuje materiał z tego albumu w gdańskim klubie Polmozbyt. Towarzyszyć mu będą Oleg Dziewanowski, Qba Janicki i Tomasz Sroczyński.

Tak Jerzy Mazzoll mówi o swojej twórczości:

„Kiedyś podczas festiwalu Era Nowe Horyzonty ktoś na ścianie cieszyńskiego Hyde Parku napisał: "Mazzoll przekroczył granice moralności i improwizacji". Następnego dnia mieli wystąpić Cool Kids Of Death i zrobić skandal, ale to po moim występie ludzie wyszli i prawie się pobili. Zawsze stawiałem sobie to zdanie za motto. Chciałbym przekroczyć granice improwizacji…”

Materiał w wersji live będzie można usłyszeć w klubie Polmozbyt już 16.12.2012 r. o godz. 20.00. Z Mazzollem na scenie wystąpi dwóch perkusistów Oleg Dziewanowski i Qba Janicki oraz skrzypek Tomasz Sroczyński, który zagra partię kontrabasu. Muzycy będą korzystać także z sampli z płyty,
a warto wspomnieć, że na „Responsio Mortifera” pojawia się znakomite solo dziś już nieżyjącego Andrzeja Przybielskiego.

Jak mówi Mazzoll: „Chciałbym traktować tę płytę jako historię i ciągle opowiadać ją na nowo. Odtwarzanie nie leży w mojej naturze.”

Podczas koncertu będzie również można nabyć płytę „Responsio Mortifera” (produkcja Emiter).

16 grudnia 2012 r., godzina 20.00
Klub Polmozbyt
ul. Hallera 132
http://www.facebook.com/mazzolljerzy