Anna Maria Jopek & Gonzalo Rubalcaba

Adam Domagała

Koncert w warszawskim teatrze Roma (28 marca, mniej więcej w połowie całej trasy koncertowej) był, sądząc z amatorskich, fotograficznych relacji z innych miejsc, wydarzeniem przygotowanym według precyzyjnego scenariusza. Anna Maria Jopek pojawiła się na scenie w zmysłowej, czerwonej sukience. Nie zapowiadała kolejnych utworów, często kryła się w cieniu (dosłownie – duże wrażenie robiła kunsztowna reżyseria świateł i projekcji na ekranie z tyłu sceny). Na kilka – śpiewanych – słów pozwoliła sobie tylko pod koniec niespełna godzinnego występu, podczas prezentacji muzyków. A było kogo przedstawiać! Gonzalo Rubalcaba to przecież arcymistrz światowego formatu i myślę, że wielu fanów jazzu zwróciło uwagę na ich wspólną płytę „Minione” właśnie dzięki niemu. Jego skupiony akompaniament i mądre, delikatne improwizacje są fantastycznym tłem dla charakterystycznej wokalistyki pani Anny Marii. Kto wie, może to właśnie kubański muzyk jest dla niej tym muzycznym partnerem, na którego czekała całe życie? Dopełniają się idealnie, barwa głosu AMJ – w nagraniu  i na żywo – pięknie stapia się z fortepianową magią Rubalcaby.  Stareńkie, warszawskie tanga nabrały dzięki tej współpracy cudownej świeżości, do czego w potężnej mierze przyczynili się gitarzysta basowy Armando Gola i perkusista Ernesto Simpson.

fot. Rafał Nowak

Wszyscy biorący udział w nagraniu i koncertach  postawili przed sobą karkołomne zadanie, bo przecież pierwotny charakter większości z piosenek wybranych przez AMJ był po prostu taneczno-użytkowy. „Minione” zaś zawiera muzykę wybitnie do słuchania: powolną i senną, ale jednak – pełną emocji.

Adam Domagała