Lucjan Kaszycki

Kompozytor muzyki filmowej i teatralnej, profesor akademicki, zmarł 5 maja 2021 w Warszawie.

Tworzył utwory symfoniczne, rozrywkowe, elektroniczne, ale w naszej pamięci i w naszych sercach pozostanie przede wszystkim jako autor piosenki Pamiętasz, była jesień, którą w filmie „Pożegnania” śpiewała Sława Przybylska. To jeden z najwspanialszych polskich przebojów, ut­wór o pięknej linii melodycznej i wyrafinowanej harmonii, strukturą przypominający standardy jazzowe. Historię i analizę tej niezwykłej piosenki przedstawił na naszych łamach Janusz Szrom w JF 9/2018.

Lucjan Kaszycki przyszedł na świat 27 września 1932 roku w Krakowie. Ukończył Średnią Szkołę Muzyczną w klasie fortepianu, następnie studiował kompozycję w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej u Stanisława Wiechowicza (dyplom obronił w roku 1957). Po studiach uczył w Państwowym Liceum Muzycznym w Krakowie (1957-1961), w latach 1961-1974 był wykładowcą w klasie kompozycji krakowskiej PWSM. Na Wydziale I wprowadził jako odrębny przedmiot prekursorskie seminarium muzyki jazzowej. Jego studentami-wychowankami byli m.in. Jan Jarczyk, Janusz Stefański, Ryszard Szeremeta, Andrzej Zarycki, Andrzej Zieliński. W latach 1967-1972 Kaszycki prowadził Zes­pół Organowy Rozgłośni PR w Krakowie, z którym dokonał licznych nagrań archiwalnych dla PR.

Już w czasie studiów ujawnił swój niezwykły talent. Pierwsze wyróżnienie ot­rzymał w 1955 roku na międzynarodowym konkursie kompozytorskim zorganizowanym z okazji V Międzynarodowego Festiwalu Młodzieży i Studentów za Scherzo symfoniczne. Nawiązał współpracę z Teatrem Starym, a w przyszłości, po przeniesieniu do Warszawy, z Teatrem Studio, Teatrem Pow­szech­nym, Teatrem Rozmaitości i Operetką.

W dorobku miał muzykę skomponowaną do kilkudziesięciu sztuk teatralnych i prawie 40 filmów, m.in. Jerzego Hasa „Pożegnania” (1958), „Rozstanie” (1961) i „Jak być kochaną” (1963), „Awantura o Basię” Marii Kaniewskiej (1959), „Gangsterzy i filantropi” Hoffmana i Skórzewskiego (1963), „Doktor Murek” Witolda Lesiewicza (1979), „Katastrofa w Gibraltarze” Bohdana Poręby (1983). Napisał wiele przebojów – jeszcze większym hitem niż wspomniana już Pamiętasz, była jesień stała się piosenka dla dzieci Cztery zielone słonie. Za swoje kompozycje uhonorowany został licznymi nagrodami.

Przez długie lata był blisko związany ze środowiskiem muzyków jazzowych. Na przełomie lat 60. i 70. piastował stanowisko prezesa Krakowskiego Oddziału Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego, zasiadał w Radzie Zarządu Głównego w Warszawie. Fascynującym rozdziałem w jego biografii były Warsztaty Jazzowe w Chodzieży – pełnił funkcję dyrektora artystycznego trzech pierwszych edycji, w latach 1971-73, gdzie członkami kadry byli jego wychowankowie, muzycy z Kwintetu Tomasza Stańki, a wśród uczestników członkowie zespołu Laboratorium. Do Chodzieży Kaszycki powracał wielokrotnie jako gość honorowy.

W 1974 przeniósł się do Warszawy. Pracował jako szef muzyczny Programu III Polskiego Radia i zakotwiczył jako wykładowca PWSM (obecnie Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina). Był wykładowcą na Wydziałach Fortepianu, Reżyserii Dźwięku oraz Dyrygentury, Kompozycji i Teorii Muzyki.

W 2002 przeszedł na emeryturę. Wspólnie z Alicją Kazaniszyn założył pierwszą w Polsce prywatną szkołę jazzu – Autorską Szkołę Muzyki Rozrywkowej i Jazzu im. Krzysztofa Komedy, na której wykładał w latach 1992-2003.

Jako publicysta pisał prace z zakresu muzyki popularnej i jazzowej, wspólnie z Jadwigą Dzielską wydał podręcznik do kształcenia słuchu używany w szkołach i uczelniach muzycznych. Lucjan Kaszycki był nie tylko wybitnym kompozytorem i pedagogiem, był wspaniałym człowiekiem o szerokich horyzontach i ujmującej osobowości.

Odejście Lucjana Kaszyckiego to wielka strata dla polskiej muzyki i naszej kultury.