Piotr Kłosek

Wybitny fotografik zmarł 7 czerwca 2024 roku w Grodzisku Mazowieckim.

Autor zdjęć i projektów okładek płyt z muzyką jazzową, klasyczną i rozrywkową oraz fotografii i opracowań graficznych prestiżowych wydawnictw albumowych. Urodził się w Warszawie 9 lipca 1957 roku. Fotografią jazzową zainteresował się pod koniec lat 70. Od tamtego czasu współpracował z wydawnictwem płytowym Poljazz i magazynem JAZZ FORUM. Jego zdjęcia z akcji, ale także portrety odznaczały się oryginalnym ujęciem, ostrością, profesjonalizmem. Pozostaną w naszej pamięci jego wspaniałe fotografie z festiwali Jazz Jamboree takich artystów jak Miles Davis, B.B. King, Sun Ra, ale także m.in. Zbyszek Namysłowski czy Tomasz Stańko.

Oto fragment życiorysu artystycznego znakomitego fotografika pisanego jego własnym słowami:

Nie tylko jazz

W 1976 roku, w wieku 19 lat, rozpocząłem wieloletnią współpracę z Wydawnictwem Płytowym „Poljazz” oraz z czasopismem „Jazz” (fotografie z koncertów i kilka okładek) i trwającą najdłużej – z JAZZ FORUM. W tamtym czasie stworzyłem też dużo fotografii promocyjnych muzyków i zespołów dla Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego i Agencji Artystycznej „Pagart”.

W 1980 roku z inicjatywy PSJ i Poljazzu odbyłem pierwszą podróż do Indii na festiwal jazzowy Jazz Yatra w Bombaju. Po ponad dwumiesięcznej podróży powstała wystawa fotograficzna „Indie i Nepal” prezentowana w KMKiP „Empik-Ściana Wschodnia” w Warszawie. Mając już wystarczający dorobek wydawniczy w 1981 roku uzyskałem status członka rzeczywistego ZAiKSu.

Okres stanu wojennego, smutny, szary i przygnębiający spowodował u mnie ogromną tęsknotę za kolorem i wtedy za pomocą wcierania zwitkiem waty cudem zdobytych transparentnych tuszy „Ecoline” zacząłem malować, dodawać kolor na fotografiach czarno-białych powstałych na koncertach i festiwalach jazzowych. Tak powstała pierwsza wystawa „Monidła Jazzowe” prezentowana w Galerii Studio w Warszawie podczas Jazz Jamboree ’83. Korzystając z tej techniki zaprojektowałem okładkę pierwszego wydania płyty „C.O.C.X.” Tomasza Stańki – z 1985 r. Kolejna wystawa monideł jazzowych miała miejsce podczas Salon Européen du Jazz w Paryżu w listopadzie 1985 r.

W styczniu i lutym 1986 r. uczestniczyłem w wyprawie etnomuzykologicznej Poljazzu do Indii i Nepalu. Cykl fotografii zrobionych podczas tej podróży został pokazany latem 1986 w galerii Stowarzyszenia Architektów Polskich na ul. Foksal w Warszawie. Te same fotografie po niemal 30 latach zostały też zaprezentowane podczas Kraków Photo Fringe 2015 na autorskiej wystawie „Indie, Nepal – poza czasem”.

W 1987 roku malowane już za pomocą aerografu i tuszu Ecoline fotografie jazzowe zostały nagrodzone Grand Prix na międzynarodowym konkursie fotografii przy Ingolstädter Jazztage w Bawarii, w Niemczech.

Pod koniec 1987 roku rozpocząłem dwuletnią współpracę z wydawnictwem płytowym Polskie Nagrania „Muza”, gdzie opiekowałem się działem fotografii. Owocem tej współpracy były fotografie do okładek płyt Witolda Lutosławskiego, Krzysztofa Pendereckiego, Andrzeja Hiolskiego i wielu innych z muzyką jazzową i rozrywkową, jak chociażby Bernard Kafka feat. Ewa Bem „Metamorphosis”.

Od końca 1989 roku współpracowałem z wydawnictwem płytowym Pomaton, gdzie powstały między innymi okładki do płyt: Kaczmarski, Gintrowski, Łapiński „Mury w muzeum raju”, Jacek Wójcicki „Live Character”, Przemysław Gintrowski „Kamienie”… W 1994 roku rozpocząłem współpracę z dużymi, międzynarodowymi agencjami reklamowymi, przede wszystkim z GGK Warszawa oraz Corporate Profiles i Lintas… Zostałem przyjęty do Związku Polskich Artystów Fotografików…

*

Od końca lat 90. Piotr Kłosek zajmował się fotografią prasową, współpracował z najbardziej poczytnymi tygodnikami. W 2006 przeprowadził się do Krakowa, by realizować zdjęcia do albumów „Wawel”, a następnie m.in. „Pszczyna” i „Zamek w Pszczynie – perła architektury śląskiej”. Ostatnio pracował nad albumem „Zamek Królewski w Warszawie”.

Był szalenie miłym człowiekiem, o ujmującej osobowości i pogodnym usposobieniu, tryskającym humorem, zawsze uśmiechniętym. Od pewnego czasu cierpiał na chorobę nowotworową. Ostatnie lata spędził w Grodzisku Mazowieckim i tam został pochowany. Żył 67 lat.

Paweł Brodowski