Law
Years;
Body and Soul;
Lonely Woman;
Blues for Charlie;
First Song;
Solid
Jackson;
Silence;
Pocket Full of Cherry;
Modlitwa
Muzycy: Darek Oleszkiewicz, kontrabas
Recenzję opublikowano w numerze 1-2/2016 Jazz Forum.
„Blues For Charlie” jest hołdem, który nasz wspaniały basista złożył swojemu mistrzowi, nauczycielowi i mentorowi – Charlie’emu Hadenowi, zmarłemu w lipcu 2014 r. Darek Oleszkiewicz mieszka w Kalifornii od wielu lat i był blisko związany z Hadenem, który miał ogromny wpływ na osobowość artystyczną swojego „najlepszego studenta” (jak mawiał o nim w wywiadach). Po ukończeniu studiów Darek „Oles”, już jako dojrzały muzyk, był asystentem Hadena w kalifornijskiej uczelni muzycznej i ostatecznie przejął po nim klasę basu i combo. Obaj artyści przyjaźnili się przez wiele lat. Darek bywał częstym gościem w domu Charlie’ego.
Album zawiera dziewięć utworów wykonanych na kontrabasie solo, przy użyciu niemal wyłącznie techniki pizzicato(palcami prawej ręki, bez smyczka). Taki projekt jest sporym wyzwaniem dla artysty, który się tego podejmuje.
Oleszkiewicz poradził sobie znakomicie z realizacją tego pomysłu. Jego interpretacje kompozycji granych przez Hadena, takich jak Lonely Woman, Body and Soul, czy Law Years mają charakter osobistej wypowiedzi. Świetnie brzmią też utwory naszego artysty, wśród których znajduje się tytułowy Blues for Charlie, gdzie zgrabne użycie pustych strun E i A wzbogaca harmonię dając solidne podstawy akordów.
Gra
Oleszkiewicza jest wyrafinowana i dojrzała. Imponuje jego zmysł
melodyczny, precyzja rytmiczna, intonacyjna, umiejętność realizacji harmonii
i – co najważniejsze – artystyczny
przekaz. Jego bas opowiada piękne historie utrzymane najczęściej
w lirycznym klimacie. Basista przemawia naturalnym językiem muzycznym, bez
udziwnień, popisów technicznych i niepotrzebnych fajerwerków. W kilku
utworach wzbogaca środki wyrazu stosując różne zabiegi, na przykład skordaturę
– przestrojenie dolnej struny o cały ton niżej (Lonely Woman oraz Modlitwa),
co pogłębia tajemniczy i przejmujący nastrój. Ciekawym pomysłem jest też
dogranie drugiej ścieżki basowej w Pocket Full of Cherry, dzięki
czemu powstał swobodny walkingowy dialog podążający chwilami w atonalne
rejony.
Doskonale brzmi ulubiona ballada Hadena Body and Soul, którą Oleszkiewicz wykonał w innej tonacji, niż zazwyczaj się ją grywa. Transpozycja z Des-dur do G-dur umożliwiła lepsze podkreślenie harmonii, dodatkowo wzbogaconej o progresje coltrane’owskie (tak zwane Coltrane changes) w części środkowej i świetną improwizację na formie tematu.
Autor: Zbigniew Wrombel