Sinfonia Varsovia Brass

Symfonicy stworzyli big band! Muzycy tworzący sekcję dętych blaszanych Sinfonii Varsovii – czyli artyści na co dzień grający tzw. „klasykę” – wydali właśnie płytę z bigbandowymi opracowaniami jazzujących hitów muzyki filmowej. O tym, jak bardzo brakuje nam we współczesnym życiu muzycznych „large jazz ensembles”, niech świadczy choćby powstały w niedawnym czasie Konglomerat Big Band, wspomnijmy też takie zespoły jak Nikola Kołodziejczyk Orchestra, coraz częściej występujący Big Band Uniwersytetu Muzycznego im. Fryderyka Chopina, czy renomowany zespół Krzysztofa Herdzina.

Nie mamy dziś składów bigbandowych, mających zaplecze instytucjonalne, pozwalające na swobodną pracę dużego zespołu. Posiadająca wsparcie m. st. Warszawy Sinfonia Varsovia ma więc wyjątkowy w skali kraju komfort dla działania swego brass ensemble. Czy możemy już stwierdzić, że na naszych scenach objawił się zespół pokroju WDR Big Band (działający przy Radiu Zachodnioniemieckim) lub Metropole Orkest, będący najjaśniej błyszczącą gwiazdą swego formatu na świecie? Co ciekawe, jeśli zapytać band­leadera dlaczego tak trudno skompletować duży zespół dęty grający jazz – mamy przecież w Polsce wielu absolwentów wyższych uczelni muzycznych, wiele filharmonicznych orkiestr, w których gra blacha – odpowiadają, że wykształcenie w muzyce poważnej, w której nie ma jazzowo swobodnego lub ostrego rytmu, huśtającego synkopami feelingu, niezwykle utrudnia odpowiednie wykonywanie jazzowych kompozycji.

Sinfonia Varsovia Brass rozumie jednak świat jazzu i dobrze się w nim odnajduje, choć można stwierdzić, że miejscami chciałoby się słyszeć więcej dokładności i ostrości rytmicznej i mniej romantyzującego prowadzenia dźwięku. Warszawski zespół pokazał się na płycie w tradycyjnym bigbandowym składzie – liczy trzynaście osób. Trochę szkoda, że wziął na warsztat w większości znane i osłuchane hity (Soul Bossa Nova, Sing Sing Sing, Libertango, Children of Sanchez lub Gonna Fly Now z filmu „Rocky”), w których trudno osiągnąć mu własne, oryginalne brzmienie. 

Na płycie wykorzystano gotowe opracowania, w większości edytowane przez Brytyjczyka Rogera Argente z SuperBrass Music. Słuchacze Sinfonii Varsovii i wierni fani, chodzący na jej liczne koncerty, znajdą tu nagranie przypominające o „klasycznym” rodowodzie zespołu – finezyjne opracowanie Nimrod z „Wariacji Enigma” op. 36 Edwarda Elgara. 

Autor: Marta Januszkiewicz