The Last Call. Jazz at Berlin Philharmonic XI

Larry Coryell & Philip Catherine

Obchodzący w ubiegłym roku 78. urodziny belgijski gitarzysta Philip Catherine zadebiutował na początku lat 60. u boku Dextera Gordona i Stephane’a Grappellego. Współpracował z tak wielkimi muzykami jak Chet Baker, Charlie Mariano, Charles Mingus, Alphonse Mouzon czy Miroslav Vitous.

Wspólny występ Catherine’a i Larry’ego Coryella 24 stycznia 2017 roku w Berlińskiej Filharmonii okazał się ostatnim koncertem, jaki dał zmarły cztery tygodnie później w Nowym Jorku Coryell. Recital dwóch gitarowych gigantów pomyślany był jako jubileusz ich pierwszego występu, który odbył się w tym samym miejscu 40 lat wcześniej w ramach Berliner Jazztage. Po historycznym wspólnym koncercie z formacją 11th House, Catherine i Coryell nagrali razem dwa znakomite albumy „Twin House” (1977) i „Splendid” (1978). Warto wspomnieć, iż producentem obu płyt był Siegfried E. Loch, od roku 1992 powszechnie znany jako Siggi Loch, założyciel i szef wytwórni ACT.

Na albumie „The Last Call” znajdziemy ostatni wspólny recital obu gitarzystów, podczas którego w kilku utworach towarzyszą im specjalni goście: Jan Lundgren na fortepianie, Lars Danielsson na kontrabasie i Paolo Fresu na trąbce. W programie koncertu poza własnymi kompozycjami, muzycy sięgnęli m.in. po utwory George’a Gershwina, Milta Jacksona i Oscara Petersona.

Pierwsza część albumu to cztery kompozycje zagrane z werwą i entuzjazmem, w których Catherine i Coryell na przemian grają na gitarach akustycznych i elektrycznych: wirtuo­zerska Miss Julie i nasycona duchem Django Reinhardta Jemin-Eye’n Coryella, pastelowa ballada Homecomings Catherine’a oraz słynny brazylijski temat Luiza Bonfy i Antônio Marii Manha de Carnaval z filmu „Czarny Orfeusz” (1959). Poza wirtuozerią i niebywałą swobodą w trakcie kreowania zapierających dech w piersi rozbudowanych gitarowych pasaży, obaj muzycy zdają się emanować niespotykaną i zaprzeczającą ich metryce witalnością i energią.

Druga część płyty to duety grającego na gitarze elektrycznej Catherine’a z pianistą Janem Lundgrenem (standard Gershwina Embraceable You) oraz Coryella na gitarze akustycznej z Larsem Danielssonem. W brawurowo zagranym przez nich Bag’s Groove Milta Jacksona, odnajdziemy cytaty z m.in. „Birth Of The Cool” Milesa Davisa oraz „Święta wiosny” Igora Strawińskiego.

Całość wieńczy 9-minutowy pełen niesamowitych solówek gitar, fortepianu i kontrabasu jam oparty na Green Dolphin Street Bronisława Kapera, w którym do czwórki artystów dołącza grający na trąbce Paolo Fresu.

Autor: Robert Ratajczak