Celebration

Arild Andersen

Pretekstem do nagrania płyty były obchody czterdziestej rocznicy działalności firmy ECM, przypadającej na rok 2009. Norweski kontrabasista Arild Andersen jest niemal od początku istnienia tej wytwórni mocno z nią związany, zarówno jako lider autorskich projektów,  jak i artysta występujący gościnnie. „Celebration” nie jest typowym krążkiem pod względem koncepcji artystycznej i przestrzennego brzmienia ECM.

Materiał muzyczny stanowi zapis koncertu, który odbył się w październiku 2010 w Szkocji z udziałem Scottish National Jazz Orchestra i Andersena w roli solisty. Mimo chwilami gęstej i masywnej faktury bigbandowego brzmienia udało się zachować proporcje pomiędzy partiami orkiestrowymi, a kameralnymi fragmentami wykonywanymi przez jazzowe combo i solistów. Zasada call and response jest tutaj wyraźnie stosowana. Wprowadza ciekawe kontrasty zarówno w sferze sonorystycznej, jak i artystycznej. Występują ciekawe dialogi solistów: kontrabas – perkusja (Andersen - Coscer), kontrabas – saksofon (Andersen - Smith) lub dwa kontrabasy (Andersen - Gourley), przeplatane świetnie zaaranżowanymi partiami big bandu.

Repertuar płyty „Celebration” stanowią głównie dobrze znane „hity” będące wizytówką wytwórni ECM. Są one zróżnicowane pod względem stylistycznym i ogólnej charakterystyki brzmienia. Płytę otwiera dynamicznie wykonana kompozycja Dave’a Hollanda May Dance w nowej szacie brzmieniowej opracowanej przez Christiana Jacoba. Utworem zamykającym album jest słynny, nostalgicznie brzmiący, My Song Keitha Jarretta w wyrafinowanej, miejscami nieco „zakręconej” pod względem harmonicznym aranżacji amerykańskiego pianisty Geoffreya Keezera. Nie zabrakło też nastrojowej kompozycji Chicka Corei Crystal Silence zaaranżowanej przez japońskiego pianistę Makoto Ozone.

Kontrastem jest jedyna na tej płycie kompozycja lidera Independency Part 4 w opracowaniu Mike’a Gibbsa. Jest to swingujący utwór, gdzie partie bigbandowe zgrabnie przeplatają się z „odjazdowymi” solówkami saksofonu i kontrabasu. Poszczególne segmenty formy muzycznej są tutaj zespolone unisonowymi łącznikami typu special chorus.

„Celebration” posiada większą energię i ekspresję niż większość projektów firmowanych przez Manfreda Eichera, szefa ECM. Jest to oczywiste ze względu na okoliczności jej powstania – nagranie live oraz spory aparat wykonawczy w postaci jazzowej orkiestry. Trudno tutaj wyróżnić jakikolwiek utwór, ponieważ zarówno staranne opracowania, jak i wykonawstwo są na najwyższym poziomie. Prawdziwa uczta dla koneserów dobrej muzyki.

Autor: Zbigniew Wrombel