Dawka dzienna

Ergo

Już nazwa Ergo, jako szyld zespołu, kojarzy się dobrze, bo w latach 70. ubiegłego wieku pod tą nazwą funkcjonowała grupa znakomitych muzyków, którzy tworzyli nowoczesną muzykę, jakiej w kraju dotąd nie było słychać. Tym razem chodzi nie o kapelę z Poz¬nania z Grażyną Łobaszewską, lecz o zespół z Torunia, debiutujący płytą, jakiej nie było dawno na naszym rynku muzycznym. Kto bowiem w tych czasach robi rocko¬wy album koncepcyjny z bogatym przesłaniem, na serio i z pełną determinacją?

Muzycznie płyta składa się z 12 kompozycji o zróżnicowanej stylistyce od hard rocka, przez post-punk, bossa novę i reggae. Tę rozległość i eklektyzm scala mocna sekcja rytmiczna i wyeksponowane brzmienie bardzo aktywnej gitary elektrycznej. Mocne akordy budujące strukturę piosenek, uzupełniają liczne solówki gitarzysty i zarazem autora muzyki Łukasza Fijałkowskiego. Jednak muzyka w istocie jest tu bogatą oprawą przesłania, które po przesłuchaniu całej płyty odsłaniają poszczególne teksty piosenek i częste melodeklamacje. Treść literacka ma wszelkie znamiona manifestu filozoficzno-artystycznego, w którym stawiane są istotne pytania o człowieka, sens jego życia, wartości, emocje, kulturę masową. Kiedy dodamy do tego śpiew Piotra Grzyba, pełen aktorskiej emfazy i rozedrganej ekspresji, trudno nie odczytać misyjnego założenia tej płyty. Autorka tekstów Anka Molenda używa zresztą w jednym z utworów terminu krucjata, co dowodzi programowych założeń projektu.

Ciężar gatunkowy nagrań wcale nie zamyka drogi poszczególnym piosenkom do miana przeboju, o czym przekonuje piękna ballada Enfant terrible. Płytę kończy utwór Друг и моя жизнь wykonany po rosyjsku odsłaniający pewne zdystansowanie zespołu do przekazywanych treści i poczucie humoru. Jest także bonus w postaci piosenki Śmierć na pięć z repertuaru Grzegorza Ciechowskiego. Do „mądrych” utworów rockowych przekonała wielu twórczość Republiki, Raz Dwa Trzy i Lao Che. Zespół Ergo w udany sposób dołączył do tego zacnego grona.

Autor: Ryszard Gloger