Depth Of Focus

Elec-Tri-City

Druga – po kilkuletniej przerwie od wydania debiutanckiego krążka – płyta Elec-Tri-City, trójmiejskiej formacji złożonej z czwórki doświadczonych muzyków, musiała ewokować naturalne w takiej sytuacji pytania. Czy zapisana na niej muzyka będzie kontynuacją kompozytorskich ambicji lidera, basisty Janusza Mackiewicza? Czy uczestnicy tego projektu przeniosą nas w nowe rejony, odkryją niewykorzystane do tej pory możliwości, będą szukać środków wyrazu wykraczających poza solidnie ukonstytuowany i „zabetonowany” zestaw środków elektrycznego jazzu?

Odpowiedź na pierwsze pytanie to lista kompozycji. Większość z nich jest autorstwa Mackiewicza, ale – w przeciwieństwie do płyty poprzedniej – również pozostali uczestnicy projektu mieli możliwość realizacji swoich ambicji kompozytorskich (Grzegorz Sycz – Mario & Luigi; Marcin Wądołowski – Wayza Report; Dominik Bukowski – Melopause). W przypadku muzyków o nienagannym warsztacie, bogatym doświadczeniu i indywidualnie ukształtowanej wyobraźni, oznaczało to oczywiście wydatne rozszerzenie stylistyki projektu, z dbałością o zachowanie wspólnych podstaw.

Każdy z autorów w inną stronę kieruje uwagę słuchacza, inaczej kształtując proporcje między poszczególnymi elementami dzieła muzycznego. Perełką jest kompozycja Grzegorza Sycza, oparta na prostym schemacie melorytmicznym. Ale i Janusz Mackiewicz może pochwalić się pięknie brzmiącym „połączeniem ognia z wodą” w kompozycji For Jarek, gdzie powracające, wbijające się w pamięć frazy, obudowane są wcale nieschematycznymi harmoniami.

Na tle mocno skoncentrowanych synkop i funkowych podkładów większości utworów, do zupełnie innego świata przenosi Melopause Dominika Bukowskiego. To ballada zbudowana na zestawie harmonii i brzmień bardziej, niż na lirycznej linii melodycznej. Każdy bez wyjątku słuchacz zwróci uwagę na zagrany w szybkim tempie walc Mathies, z fantastyczną solówką Marcina Wądołowskiego.

Nie jest „Depth Of Focus” jakąś próbą przełamywania schematów. Niczego nie burzy, nie kontestuje. Nie zamyka jednak uczestników projektu w jakichkolwiek ramach, które ograniczałyby ich wyobraźnię i inwencję. 

Autor: Stanisław Danielewicz