Die Kunst der Fuge

Masecki Marcin

„Kunst der Fuge”. Jana Sebastiana Bacha (14 fug i 3 kanony) to najbardziej wyrafinowane kontrapunktyczne formy, jakie powstały w ramach systemu dur-moll. Są one idealną realizacją racjonalistycznej utopii, której europejscy muzycy i teoretycy poszukiwali w muzyce począwszy od Pitagorasa. Fugi lustrzane, których temat dzieli się na dwie symetryczne (niczym lustrzane odbicie) części rozpisany w czterech głosach; fugi podwójne, z tematami w inwersji, ze strettami, oraz rozmaitymi manipulacjami, takimi jak augmentacja i dyminucja – bachowska polifonia jest precyzyjna, racjonalna do bólu i nie ma w niej miejsca na dowolność.

Marcin Masecki, znany z niestandardowych odczytań dawnych partytur, tym razem z żelazną konsekwencją trzyma się bachowskiego absolutu – wszystkie dźwięki i kontrapunktyczne struktury wykonuje z podziwu godną precyzją i konsekwencją. Jego szaleństwo przejawia się wyłącznie w nagraniu, które skutecznie udaje patynę dawnych zaszumionych rejestracji sprzed 50 lat, choć nie ma w nim żadnej sztucznej metody zaszumiającej, czy postarzającej wyjściowe nagranie. Wszystko zrobione jest metodami naturalnymi – nagrane na analogowym dyktafonie.

Pomysł tej płyty zrodził się kilka lat temu, miał być pierwszą polską realizacją pomysłu omijającego sztywne prawo autorskie – krążek miał być sfinansowany przez ludzi dobrej woli, którzy wkładając w jej realizację grosik do grosza mieli być zbiorowym producentem wydawnictwa, a samo nagranie miało być dostępne za darmo w Internecie.

Szkoda, że nie udało się zrealizować pomysłu w tej postaci – płyta byłaby potrójną rewolucją: Masecki jako pianista klasyczny z muzyką Bacha nagraną w „awangardowy” sposób na dawnych nośnikach, do tego wydawnictwo wyprzedzałoby o lat kilka dysputy o prawie autorskim, jakie wybuchły w roku ubiegłym na fali umowy ACTA. Niemniej i tak jest dobrze – takiej płyty z polifonią Bacha jeszcze nie było.

Autor: Ewa Szczecińska (Polskie Radio)